De liefde is het belangrijkste in het leven. Dit gevoel maakt het leven het leven waard. Steeds weer klopt het aan ons hart en vraagt om te mogen binnen komen.
Onze angst kan deze liefde niet verdragen en daarom laten we ze niet toe, als we ons door onze angst laten sturen. Onze liefde zoeken we, de angst, die we kennen, hebben we van geliefden overgenomen om de liefde te laten stromen.
We voelen, dat we geen toegang hebben tot onze liefde en zoeken ze maar het lukt niet om de toegang te vinden zolang we de angst toestaan. De toegang tot de liefde hebben we ergens in ons leven afgesloten, toen we merkten, dat het laten stromen van de liefde niet mogelijk was.
Wanneer de liefde niet wordt aangenomen wanneer we ze laten stromen, doet dat pijn en breken we deze stroom af. We stoppen ermee onze liefde te laten stromen en ervaren dan de pijn, die het doet als men zijn liefde niet laat stromen. Wanneer de mens zijn leven geniet, stroomt de liefde. De liefde moet stromen, zodat het welzijn van het Geheel gediend wordt.
Door familiaire traumata wordt het gedrag van de mens beinvloed en handelt hij volledig tegen zijn eigen behoeften. Er zijn vele verschillende energien, die het gedrag binnen een familie bepalen kunnen. De energie binnen een familie wordt beinvloed door de besluiten, die de deelnemers van deze familie treffen. Wanneer een deelnemer besluit, tot het welzijn van het Geheel te willen leven, wordt de hele familieenergie daardoor beinvloed. Negatieve energien kunnen door deze energie hun invloed niet meer houden en alle familieleden worden door dit besluit om tot het welzijn van het Geheel te willen leven, beinvloed.
Door de liefde kan genezen worden, wat ongeneesbaar lijkt. Het ongeneesbare is ontstaan toen de mens zich van zijn liefde heeft afgewend omdat hij zich deze liefde niet waard vond. Door ervaringen in het verleden heeft hij zijn zelfachting verloren en is in plaats daarvan is hij woedend op zichzelf dat hij in deze toestand is gekomen, waardoor hij deze ervaringen heeft.
Deze woede richt hij op de andere deelnemers van de ervaring, zonder zich bewust te zijn, dat hij steeds weer zelf beslissingen genomen heeft, waardoor hij deze ervaringen heeft en de woede geeft hem een gevoel van macht over de andere deelnemers. Dit gevoel van macht laat de mens niet los tot hij ontdekt, dat dit gevoel alleen zich zelf betreft en niet de andere deelnemers en dat hij dit gevoel niet langer nodig heeft om machtig te zijn.
De ware macht van de mens ligt in de voorwaardenvrije liefde, die de mens een oneindig vertrouwen in de toekomst en in zich zelf geeft en die de mens de mogelijkheid geeft zich aan te sluiten en daardoor toegang tot het Al-Weten te hebben, wanneer hij tot het welzijn van het Geheel leeft. De toegang tot het Al-Weten is er altijd, maar moet door de liefde geaktiveerd worden. De mens heeft ook altijd een toegang tot de voorwaardenvrije liefde.
Door de persoonlijke wil kan de persoonlijke liefde aangesloten worden aan de voorwaardenvrije Liefde door de wens het Geheel te dienen. De persoonlijke wil is dus bepalend voor de kwaliteit van het leven door haar invloed op de toegang der liefde. Wanneer de mens zich door zijn persoonlijke wil niet met het universum verbindt, met de oorsprong van alles, wordt de mens door lagere energien dan de liefde misbruikt. Deze energien kunnen door de mens alleen geneutraliseerd worden door alles wat gebeurt als een nieuwsgierige mens te bekijken en vanuit het hart te reageren. Daardoor wordt de verbinding tot het universum weer tot stand gebracht en de zelfliefde groeit.
Wanneer de zelfliefde groeit, groeit het zelfvertrouwen en zal de mens de positieve waarde van zijn ervaringen inzien en dankbaar zijn, dat zijn ervaringen hem tot de liefde geleid hebben. De zelfliefde verbindt de mens met zijn ziel en daardoor zal hij tot het welzijn van het Geheel leven, maar daarvoor moet de mens zijn persoonlijke wil gebruiken.