Gisteren was een prachtige dag. Ik ben bij een lieve vriendin langs gegaan, omdat ze me had uitgenodigd voor het eten en daarna ben ik heel gelukkig weer naar huis gegaan om deze computerarbeid te doen. Het eten was heerlijk, alhoewel het geen pasta was.
Mijn vriendin straalde, toen ik weg ging. onze liefde stroomde en daarom kon ik tot midden in de nacht aan de computer zitten en nu weer verder. De pagina is bijna klaar en dat is een heerlijk gevoel. Er zijn vast heel veel zielen die me bij dit werk begeleiden, anders zou ik niet zo lang aan de computer kunnen zitten.
Er zijn hier drie katten, drie konijnen en nog een paar mensen, die waarschijnlijk allen nu slapen. Ik neem aan, dat zij allen vannacht ook voor mij slapen en vandaag voor mij gegeten hebben, zoals autisten dat doen wanneer anderen dat nodig hebben. Ik dank allen, omdat ik weet, dat ik nu deze energie kan gebruiken om mijn kennis wereldwijd bekend te maken en daardoor alle mensen in coma weer kunnen bewegen.
Ik ben nog volop aan het vertalen. Omdat ik aan de wereldse tijd gebonden ben, duurt het nog een poosje. Ik maak veel taalfouten, in alle talen en vraag om vergeving daarvoor. Ik ben niet perfekt en wil het ook niet meer zijn. Ik wil leven, spelen en vreugdevol zijn en nodig uit tot meedoen: WiCIi