Door mijn gebrek aan begrip voor jouw toestand van onbeweeglijkheid, stuur je me weg. Je hebt naar beste eer en geweten een programma opgesteld en ik kom daar als laatste bij.

Jij kunt in je programma niet de tijd, die ik nodig heb om jouw geliefde te behandelen, vinden en je wilt het programma niet veranderen om tijd vrij te maken.

Ik stel veranderingen in het huidige programma voor, maar jouw onbeweeglijkheid weerhoud je ervan deze veranderingen in overweging te nemen. Je hebt extreem veel tijd nodig om van je schema af te wijken.

Ik ken dat. Ik heb mezelf jaren austricksen moeten om dingen te kunnen doen, die ik graag doen wilde. De laatste keer, is het me niet gelukt. Ik wilde dolgraag op het feest blijven en dansen op de muziek van de band, die zou komen spelen.

Ik had aan het diner heerlijk gegeten en interessante gesprekken gevoerd met andere gasten. Het was voor mij een geslaagde avond. En toen kwam de muziek, waarop ik me verheugd had.

Het was nog te vroeg voor de band, dus werden eerst maar platen, CDs dus, opgelegd. Ik genoot de muziek totdat, opeens, geheel onverwacht, ik mijn oren toemaakte met mijn handen en tot de ontdekking kwam, dat de muziek te luid was voor me.

Ik wilde zo graag blijven, ik stond in tweestrijd. Wat moet ik doen? De muziek is te luid voor me, is er wat aan te doen? Ik kan mijn oren niet werkelijk sluiten, dus moest ik vragen, of de muziek wat minder luid kon. Helaas, nee, dat was niet mogelijk.

Die moest zo luid zijn. Ik weet niet waarom, heb ik waarschijnlijk ook niet gevraagd. Ik was verblufd en het was duidelijk voor mij: hier moet ik weg, hier is het gevaarlijk voor mij.

Ik wist niet, wat het gevaar was, ben niet vluchtend gevlucht, maar heb eerst afscheid genomen van de meest geliefden en ben toen gegaan. Aan het eind van de straat heb ik mijn potje gejankt.

Ik was woedend. Woedend op mezelf, dat ik niet had kunnen blijven! Waarom had ik niet kunnen blijven en kunnen genieten van de muziek van de band? Een bas lag op het podium, ik wilde ze horen spelen. Het ging niet. IK MOEST WEG! Mijn veiligheid was in het geding.

Aan het eind van de straat ben ik gaan zitten en heb me daarbij heilig voorgenomen, dat ik wilde weten, waarom ik daar vandaan gevlucht was, want ik wil dat nooit meer! Ik wil vrij zijn om muziek te genieten en ik wil, dat ik mijn oren zo ver sluiten kan, dat de muziek mooi blijft.

Mijn geboorte heb ik daar, zittend voor de gesloten Albert Heijn, tegenover de Albert Heijn, die nu open is, nogmaals beleefd en begrepen, waarom ik zo een weerstand tegen ARTSEN heb. Deze geboorte heeft mij het leven gegeven en bepaald.

Deze geboorte maakt ook, dat ik geen ziektekostenverzekering nodig heb. Ik ben gezond en blijf dat, omdat ik mij verder ontwikkel richting gezondheid. Ik leer naar mijn lichaam te luisteren en stel mijn lichaam in dienst van het Geheel, zodat ik mijn heilaktiviteiten optimaal kan uitoefenen.

Ik heb dus geen ZIEKTEKOSTENVERZEKERING nodig. Ik ga dood, als het zover is. Ik ga niet in coma, dat was ik al mijn hele leven en ik ben blij, dat ik nu wakker ben. Ik ben liever een wakkere autist dan een autistische comamens.

De wakkere autist weet, wat er nu en in de toekomst plaatsvindt, omdat zijn nu de toekomst bevat. De autistische comamens, weet ook, wat er in de toekomst plaatsvindt, maar hij steekt zijn kop in het zand, doet ogen, oren en mond dicht, neemt geen adem en laat zich door zijn omgeving angst aanpraten en daardoor neemt hij beslissingen, die niet altijd even doordacht zijn.

Ik heb dat bijvoorbeeld gedaan, toen ik mijn verstandskiezen eruit heb laten trekken. Er zat er een scheef en daarom vond de dokter, moeten ze er allemaal uit.

Ik ben niet kleinzerig, dus zijn ze er allemaal in 1 ruk uitgetrokken. Die ruk duurde zo lang, dat mijn kaak kramp kreeg en geluxeerd is. Sindsdien heb ik een geluxeerde kaak. Dankjewel, isabelle, had je maar naar je intuitie moeten luisteren.

Maar nee, mijn relatie was niet zo optimaal, dus had ik tijd nodig om me terug te trekken en ik heb deze ruk gebruikt als smoes. Ik ben gevlucht naar het ouderlijk huis en heb daar een week gebivakeerd.

Nu meldt de uitgetrokken, scheef zittende verstandskies zich, als iemand een verkeerde beslissing neemt, waarbij verkeerd niet als fout beoordeeld mag worden. Verkeerd betekent hier, dat een andere beslissing voor het welzijn van het Geheel optimaler zou zijn.

Door deze gedane beslissing moet het Geheel alles weer omgooien om te zorgen, dat het optimale geleefd kan worden. Mijn kiespijn is als een barometer, zoals al die andere pijnen, die ik overal voel, het gevoel van een band om enkel of pols, maagpijn, pancreas pijn, kniepijn, bovenbeen pijn, allemaal pijnen, die meestal niets met mij te maken hebben, behalve dan, dat ik ze waarneem.

Ik neem ze waar en doe dan wat ik kan, om de pijn op te heffen. In beweging betekent dat: lopen. Soms eet ik dus, of slaap ik. Dat moet ik doen, omdat er bij mij nog een paar verbindingen niet optimaal zijn. Als die optimaal zijn, hoef ik niet meer VERVANGINGSETER of VERVANGINGSSLAPER te zijn.

Dan kan ik dat mentaal doen. Ik ben mijn carrière als fysiotherapeutin begonnen als vervanger. Dat was pappen en nathouden. De laatste vervanging, was een langdurige, omdat de fysiotherapeut, pfeiffer had. Hij heeft me enthousiast verteld, over de kikkers, die hij in de tuin heeft.

Ik ben een koude kikker, zegt men. Dat is maar goed ook. Anders zou ik voor elk wissewasje naar de dokter lopen. En al die wissewasjes zijn pijnen van anderen. De dokter zou dus niets vinden en als diagnose: hypochonder opgeven.

Rijp voor de psychosomatische kliniek dus. Daar weten ze met zulke mensen ook geen raad, omdat ze zich niet voorstellen kunnen, dat je pijn van een ander kunt voelen. De mensen, die in deze kliniek werken, zijn namelijk zo opgeleid, dat ze hun medegevoel afgeschakeld hebben om te voorkomen, dat ze mede-lijden.

Ik heb mijn medegevoel weer ingeschakeld en daardoor lijdt ik mee, zonder dat dit meelijden voor mij emotionale betekenis heeft. Ik neem aan, dat daarom dit medelijden bestaat. Zodat wij kunnen waarnemen, hoe het met de ander gaat.

We hoeven dat dan niet te vragen en de ander, die schuldgevoelens heeft, dat het hem zo slecht gaat, hoeft dan niet te liegen. Wij kunnen, wanneer we waarnemen, dat het met iemand niet goed gaat, gewoon ons hart openen voor deze persoon op dat moment een beetje extra, en dat heeft een opbeurende en daardoor helende werking.

En zo gemakkelijk is het leven. Geen dure therapieen, geen angst en respekt voor witte jassen. Ik had eens een patiente, die al duizenden euros had uitgegeven aan alle mogeljke therapieen. Ik behandel met de afspraak, dat de patient bepaalt, hoeveel de behandeling hem waard is en dat betaalt hij mij.

Deze vrouw, die al duizenden euros had uitgegeven aan alle mogelijke therapieen, gegeven door mensen in witte jassen, kwam bij mij en was zeer ontsteld, dat ik het waagde haar te zeggen, dat ze moest ophouden de oplossing van haar pijnlijke probleem buiten zich te zoeken.

De oplossing van haar probleem lag in haar fijngevoeligheid en zolang zij niets met deze fijngevoeligheid zou doen, zou zij pijn hebben, waaronder zij leed. Ik heb haar te verstaan gegeven, dat zij mij niet nodig had, maar dat zij naar haar intuitie moest luisteren in plaats van naar de stem van mensen, die een witte jas aan hebben.

De ARTS kan een diagnose stellen. Hij is in het algemeen, niet de juiste persoon om therapie te geven. Een medikament is alleen goed, als het akute problemen opheft. Wanneer een medikament langer dan 3 maanden genomen wordt, doet het medikament niets meer of het geeft bijverschijnselen, de reden waarom mensen, die continu medikamenten nemen, op een gegeven moment een hele batterij daarvan hebben.

En dan komt de tijd, dat de patient volledig kapot lijkt. Hij wordt opgenomen in het ziekenhuis en als hij geluk heeft, komt hij bij een dokter, die geld wil sparen. Deze dokter zegt dan, dat de patient geen medikamenten meer mag krijgen, want hij gaat toch snel dood.

En dan kan de patient na een week fris en vrolijk uit het ziekenhuis weglopen. Hij had namelijk gewoon een medikamenten vergiftiging! Dit verhaal heb ik me laten vertellen, door iemand, die in Zwitserland verpleger was. Hij heeft dit meegemaakt daar.

De vrouw met haar fijngevoeligheid, die al duizenden betaald had voor haar genezing van de pijnen, had voor mijn behandelingen geen duizenden over. De oplossing van haar probleem was te eenvoudig. Alhoewel ik steeds een witte jas aanhad, kwam zij niet op het idee, mij het honorarium van een arts te betalen.

Per slot van rekening spaart zij, wanneer zij mijn behandeling ter harte neemt duizenden van euros. En zo denk ik. Dat is, wat ik waarneem. Mijn overvloed deel ik. De kat van de buren ligt nu tegen mijn rechter been en ik verheug me, dat deze kat mijn gezelschap zoekt en gevonden heeft.

Hij moet allert zijn, want ik zit in de behandelkamer / kantoor en heb geen zicht van hieruit op de ramen, die voor de katten, de deuren zijn. Als ik even thee ga halen, kijk ik, of er een kat is, die naar binnen wil. En zo is deze kat in een schrijfpauze naar binnen gekomen.

Deze schrijfpauze is ontstaan, omdat ik een verlaat verjaarstelefoontje kreeg. Dit is het eerste jaar, dat ik aan een ieder, die ik tegen kwam, verteld heb, dat ik jarig ben! En op de koorrepetitie ben ik opgestaan en heb mijn armen in de lucht gegooid en met de heupen gewakkeld, toen de voorzitter vermeldde, dat ik vandaag jarig ben.

Ik heb het lied: "geef me de juist woorden, geef me de juiste toon", laten zingen en zelf mijn melodie daarbij gezongen. Die is altijd een beetje anders. Niet omdat ik opvallen wil, maar omdat ik het lied wil vullen met wat extras, met de melodie van de liefde, zoals die uit mij komt.

Onze dirigente begeleidde op de piano en zong zelf ook zeer enthousiast mee. Ik stond naast haar en heb steeds de muziek verwisseld. Mijn blad vast omgedraaid, op tijd bij haar op de piano gezet en dan haar blad genomen om daarvan te zingen. Dat is samenwerking en MACHT SPAß!

Ik ben een vreemde vogel, maar kom langzaam aan in deze wereld vol vreemde vogels. Niet iedereen wil het zijn, maar we zijn het allemaal. Ieder op zijn eigen wijze en dat is het goede aan ons. Dat maakt, dat we ons nooit hoeven te vervelen. We kunnen steeds weer iets nieuws ontdekken door de ander, met de ander, van de ander, voor de ander en ga zo maar door.

Ik blijf nieuwsgierig. Waarom ik wat wanneer doe. En waarom jij wat wanneer doet en hij en zij en wij en jullie en zij. Niet wat U doet, dat interesseert me niet. U is voor mij een onvolledige mens, afgescheiden van zijn binneste kind, innere kind zeggen ze in het duits.

Deze mens wil niet emotionaal aangesproken worden en voelt zich minderwaardig. Dat beweer ik gewoon. Of het waar is, ik weet het niet. Alles, wat ik beweer, beweer ik. Een ieder moet voor zichzelf nagaan in hoeverre hij of zij het ermee eens kan zijn.

Als slechts 1 mens op de aarde profijt heeft van al mijn schrijverij, heeft deze zich voor mij geloond. Er zijn veel mensen geweest, die mij geholpen hebben op mijn weg en ik doe mijn best om zo daarvoor te DANKEN.

Ik ben uit mijn coma en ben bereit eenieder, die dat wil, te helpen uit zijn coma te komen. Daartoe geef ik hpi - CURSUSSEN en hpi OPLEIDINGEN VOOR THERAPEUTEN EN VERPLEGEND PERSONEEL VAN PATIENTEN IN COMA..

Deze opleidingen voor therapeuten en verpleging en verzorging van patienten in coma maken dat werk nog leuker en maken het de patienten mogelijk weer te leren zich te bewegen.

Om zich bewegen te kunnen, moeten ze bewogen worden. Op alle mogelijke manieren. Fysisch is zeer belangrijk, maar ook het emotionale bewegen moet mogelijk zijn. Ik ben een therapeut, die dat emotionale bewegen nog niet vanzelfsprekend toepast. Dat is een van mijn verbindingsproblemen.

Daarom ben ik nu nog in opleiding en ligt de kat nu tegen mijn been. Door de warmte en de beweging van de kat te voelen en gelijktijdig te schrijven, worden verbindingen geaktiveerd, die ongebruikt waren. Wanneer bij mij alle verbindingen in gebruik genomen zijn, kan ik uit ervaring onderwijzen, hoe de verbroken verbindingen van een patient in coma weer gestimuleerd kunnen worden tot herstel.

Vroeger ging mijn kat bij voorkeur op de papieren liggen, die voor mijn neus lagen en waarmee ik bezig was. Dat deed zij, om mij erop opmerkzaam te maken, dat ik met de verkeerde dingen bezig was. Het ging niet om techniek, het gaat om ervaring.

Door ervaring ben ik wijs geworden en deze wijsheid wil ik met een ieder delen. Daarom deze WEBPAGINA. Gratis en voor niks kun je hier een hoop wijsheid ervaren. Je moet er wel wat voor doen. Je moet het juiste verhaal zoeken en je moet het LEZEN.

Ik weet, dat er mensen zijn, die niet lezen kunnen. Voor deze mensen komt er een audio webpagina. Maar, ik kan niet alles tegelijk, dus die mensen moeten hun ”ik kan niet lezen”-overtuiging aan de kapstok hangen en het geschreven woord proberen of ze moeten wachten, tot de audio webpagina er is.

Ik kan niet heksen, zeiden wij vroeger. Intussen weet ik, dat we wel heksen kunnen. De Liefde maakt ons dat mogelijk en we hebben allemaal de toegang tot deze liefde. We moeten ons alleen maar toestaan, deze liefde voor onszelf in te zetten. Dan kunnen we ze ook voor anderen gebruiken.

Zoals in de bijbel geschreven staat: “Heb de ander lief, gelijk Uzelve”. Dat betekent, dat je jezelf als eerste moet liefhebben, anders wordt het niks.

Genoeg gepredigt. Dit is het eind van dit verhaal. Er zijn er nog meer en er komen er nog meer. Mijn gironummers staan open voor giften. Een mooi woord. Een gift op mijn girorekening is zeer welkom, in mijn eten niet! Ik heb een gift gekregen voor een taxi, ik ben zo vrij geweest, om die gift, die uit het hart kwam, aan te nemen, alhoewel ik wist, dat ik die voor het hotel zou gebruiken en ik heb de bus betaald van het geld, dat ik nog in mijn zak had.

Deze gift heeft mij zeer goed gedaan, omdat zij mij toonde, dat de persoon in kwestie niet geheel blind was. Hij nam waar, dat ik wat nodig had, zag niet, dat dat het dak boven mijn kop was en niet mijn vervoer betrof. Ik beweeg me in het openbaar om mijn verbinding met de liefde in stand te houden.

Jij kunt in je programma niet de tijd, die je nodig heb om je geliefde te geven, wat hij nodig heeft, vinden en je wilt je programma niet veranderen om deze tijd vrij te maken.

Je geliefde stelt veranderingen in het huidige programma voor, maar jouw onbeweeglijkheid weerhoud je ervan deze veranderingen in overweging te nemen. Je hebt extreem veel tijd nodig om van je schema af te wijken.

Ik ken dat. Ik heb mezelf jaren austricksen moeten om dingen te kunnen doen, die ik graag doen wilde. Nu moet ik dat niet meer. De laatste keer, dat het me niet lukte, heb ik ontdekt, waarom het niet lukte.

Ik kan nu aan het diner heerlijk eten en interessante gesprekken voeren met andere gasten. Het is voor mij nu een feest om met anderen te vieren. En hun muziek met mijn muziek te laten horen.

Het heeft lang geduurd, tot ik eindelijk mijn plaats in de familie gevonden heb. Nu voel ik me geaccepteerd en gesteund om mijn weg te gaan.

Ik ga een weg, die ik niet ken en die voor velen onbegrijpbaar is. Voor mij is ze intussen wel grijpbaar. Ik voel de energie, die me begeleidt en die ik volg, in mijn hart.

Dit gevoel is voor mij het bewijs, dat ik op de goede weg ben. Deze weg wil ik gaan omdat ze mij dit prettige gevoel geeft. Ik kan door dit gevoel jou helpen op jouw weg.

Als jij deze hulp wilt gebruiken, kun je aan een CURSUS deelnemen.