room smaakt die anders dan de Duitse? In Nederland koopt men duitse slagroom en in Duitsland koopt men nederlandse kaas. Want die wordt door de Aldi verkocht.

En door andere supermarkten, die niet op de kleintjes letten zoals Albert Heijn, die de centen niet de moeite van het aannemen, noch van het teruggeven waard vindt. De klant moet er dus voor zorgen, dat hij op de kleintjes let.

Door zijn boodschappen zodanig te doen, dat hij liever elke dag even haar Appie Hein gaat, en het te betalen bedrag op 1 of 2 of 6 of 7 laat eindigen.

Want dan schenkt Albert Heijn hem de centen, mits hij contant betaalt. Als hij met de betaalkaart betaalt, moet hij de centen wel betalen.

Door beweeglijk te zijn, kan men zo elke dag twee cent bij Albert Heijn verdienen, door daar boodschappen te doen.

Het blijft natuurlijk de vraag, of het werkelijk verdienen is, want wellicht is de prijs bij Albert Heijn hoger dan bij andere supermarkten?

De Duitser spaart zijn behoeften op, totdat hij naar Duitsland gaat en zorgt er dan voor, dat hij daar wat extra tijd heeft om boodschappen te doen.

Zoals de Nederlander in Nederland zijn dropvoorraad moet aanvullen, koopt de Duitser de havermout in Duitsland, spotgoedkoop en in verschillende soorten voorradig.

De kinderen varen er wel bij. Zij kunnen kiezen, welke havermout zij willen eten en als zij geen havermout maar griesmeelpap willen hebben, wordt de havermout gebruikt voor de taart en koekjes.

De Duitser is een meester in het taarten bakken. De Schwarzwälder Kirschtorte is wereldwijd bekend en een gevaar op de weg en voor de anti-alcoholist een gevaar in de conditorei.

Hij ziet er heerlijk uit en de meesterbakker heeft er erg zijn best op gedaan en wil de klant veel goeds doen.

En dus is de taart niet te eten. Zelfs de door de wol geverfde Tiramisu eter vindt deze Schwarzwälderkirschtorte niet te eten.

Het is geen Schwarzwäldertorte, maar een Kirschtorte. Een hap is genoeg om kotsend de tent uit te gaan, zo ongeveer.

De meesterkok heeft de gewoonte om in plaats van de normale hoeveelheid kirsch een dubbele hoeveelheid in de taart te doen.

Hij praat wellicht graag met dubbele tong en wil dat zijn klanten ook mogelijk maken? Het is niet bepaald klantvriendelijk, want vele motorrijders komen hier wat nuttigen, genietend van de bochtige wegen in het Schwarzwald.

Het Zwarte Woud heeft menig motorrijder het leven gekost en het is de vraag, hoe dat komt. Een ding is zeker: we sterven allemaal en het is onzinnig om door steeds meer regels te proberen het dood gaan in het verkeer tegen te gaan.

Het kind, dat niet in het verkeer om het leven kan komen, loopt het water in en verdrinkt, het valt uit het raam of van de trap, zoals de vriend, die aan het bellen was, terwijl hij aan het rekken en strekken was, voordat hij ging hardlopen.

Het joggen is tot grote hoogte verheven en heeft menigeen ervan weerhouden om volledig onbeweeglijk te worden. Door het hardlopen, marathon, fietsen, zwemmen, triathlon, noem maar op, denkt de mens, dat hij beweeglijk is, maar als je goed kijkt, is hij totaal onbeweeglijk.

Hij draait alsmaar hetzelfde rondje en in dat rondje is geen plaats voor rust en vrede, samen zijn en naar elkaar luisteren.

De ander wordt in de watten gelegd en de eigen familie moet maar zien, dat hij gezien wordt, een knuffel krijgt, gewoon, omdat men de behoefte heeft om te knuffelen of een aai krijgt.

De aai, die de kat en hond vanzelf krijgen, wordt menig mens onthouden. Stel je voor, dat je gewoon zo maar iemand een aai zou geven! Aanraken, dat kan toch niet! Ze zouden er wat van kunnen denken!

En niet alleen dat, ze zouden op het idee kunnen komen, om ook eens te gaan aanraken. Gewoon een ander een aai geven, zonder dat hij erom moet vragen.

Iemand omarmen, gewoon, omdat hij in de buurt is en dat toelaat en jij zelf de behoefte hebt om te omarmen. Dat heb je niet, als er niemand in de buurt is.

En dat is maar goed ook, want dan zou je voelen, hoe alleen je bent en wat je mist. De meeste mensen weten heel goed te vertellen, wat iedereen fout doet en niet goed doet.

En zelf? Schrijven ze alles op, of niet en blijven in dat kringetje rondhuppen en om hulp roepen, zonder hun stem daarbij te gebruiken. Want stel je voor, dat iemand het zou horen!

Wat moet je dan? Stel je voor, dat er iemand op de stoep zou staan en je zijn hulp zou aanbieden. Zou je hem dan een bed voor de nacht geven? Een maaltijd, thee en koekjes, chocolade of kaas?

Zou je het goed vinden, als hij met je kinderen zou spelen, of op je piano zou spelen? Zou hij van je internetaansluiting gebruik mogen maken? Wat verwacht je van het leven en waarom is het nog niet zo, zoals jij het je wenst?

Heb je wellicht uit recalcitrant gedrag precies het omgekeerde gedaan, van wat je eigenlijk wilde doen?