of liever koffie? Blue Greens thee is niet te versmaden, koffie geeft menigeen aanleiding om de volgende dag een gigantische koppijn te hebben.

En thee is ook niet altijd thee. Als een vlieg alsmaar zelfmoord in de thee begaat, moet je je afvragen, of je dit bocht wel wilt drinken. De kwaliteit van het zakje maakt, dat de theeblaadjes, die erin zitten. gif zijn.

De verpakking is meestal niet datgene, waarom de mens iets aantrekkelijk vindt. Dat geldt ook, voor het wel of niet mogen van iemand. De eerste indruk is de beste, want die is onbevooroordeeld. Men weet dan nog niet, met wie men te doen heeft.

Die aardige oude mevrouw, met wie men in het restaurant gegeten heeft, blijkt Greta Garbo te zijn geweest. Helaas wist men dat niet, anders had men de stoute schoenen aangetrokken en haar een kopje thee aangeboden en had zij dat kunnen aannemen en had men gezellig met elkaar kunnen praten.

Praten over vroeger, toen er nog veel werk was of praten over nu, de moeilijkheden, die men heeft bij het ouder worden. Men is niet meer zo beweeglijk.

Teveel klappen gehad. De bommen, die elk jaar het nieuwe jaar inluiden, doen denken aan andere bommen, die een ander doel hadden. Men is er gelukkig(?) aan ontkomen. Men heeft het leven kunnen behouden.

Maar wat voor leven is dit? Je mag niks meer tegenwoordig en spontaniteit is al helemaal ver te zoeken. Een ieder heeft zich volgepland. "Ja, gezellig, we moeten elkaar gauw maar weer eens ontmoeten, maar de komende twee maanden zijn bij mij al volgepland", krijgt de ongeduldige, die spontaan op reis wil, te horen.

Helaas, de deuren zijn niet meer zo open als zij vroeger waren. Toen kon je door de achterdeur altijd naar binnen en de vrouw des huizes uit bed roepen of verrassen met een kopje thee op bed. Die tijden zijn voorbij.

De huizen worden gebouwd zonder achterdeur of met een achterdeur, die niet bereikbaar is. Dat is goed tegen de inbrekers. Die breken dus niet meer in, maar maken van de gelegenheid gebruik om de verhuisauto leeg te halen.

De comateuse verhuisster bemerkt het slechts vaag en doet er niets aan. De intuitie meldt zich, maar wordt niet gevolgd. Het gat is groot, het verdriet nog groter.

Samen thee drinken, dat kan zulke gaten vullen en het verdriet ombuigen in vreugde, omdat er meer onder de zon is dan chemie, die niet helpt en er is ook meer onder de zon dan neurologische behandelmethoden, die niet helpen.

Daarover praten en ervaringen uitwisselen, is dat, wat de moeders, broers, zussen, schoonzussen, zwagers en anderen, die te maken hebben met een patient in coma in de familie zouden willen.......?