waarmee het aangifteformulier moet worden ingevuld, doet het niet meer. Het giet en er is hier buiten het hek van het paleis geen overdakking, waar de bezorgers van goederen droog hun waren kunnen laten registreren.

Een stap voorbij het hek wordt niet toegestaan. Daar is een kantoortje, maar dat is niet bedoeld om de grenspolitie zijn administratieve werk in de droogte te laten doen. De vingers van de waren afleverende bezoeker kunnen bevroren zijn, hij moet buiten het hek blijven.

Dat zijn de regels, opgesteld ooit door wie eigenlijk en waarom? Waarvoor zijn er regels, die de bezorger van waren verplichten om twee formulieren in te vullen, dat hij dat doet, terwijl hij geen bevestiging krijgt?

De grenspolitie, die de waren voor de geadresseerde aanneemt, mag geen ontvangstbevestiging uitschrijven en beweert, naar goeder getrouwen, dat die in 2 à 3 weken komt.

Lang gewacht nog eens nagevraagd, moet nog langer gewacht worden en nog eens nagevraagd en pas, als gedreigd wordt met publikatie in het internet, komt een antwoord, dat echter niet bevredigend is.

Alle vragen en opmerkingen, die de dreigbrief bevatte, zijn niet beantwoord, er is in het geheel niet op ingegaan. Het is nog steeds duister, of de persoonlijke brief bij de geadresseerde is terecht gekomen.

Gezien het feit, dat er geen reaktie op is gekomen, is te concluderen, dat deze brief niet bij de geadresseerde is terecht gekomen. Die wordt van hot naar her gestuurd om jubilea of opening op te fleuren en als het om privé zaken gaat, moet ze maar zien, dat zij de juiste pagina in het internet vindt.

De medewerkers die de poorten bewaken, weten wat de juiste pagina is, maar die durven hun mond niet te openen en alle ladders ook niet?