De vlucht naar Kuala Lumpur was voor mij een hele belevenis. Heerlijk eten en drinken, zonder me om de prijs zorgen te moeten maken. Bah wat ben ik gericht op GELD. Dat komt, omdat ik het niet heb.

Ik heb altijd geld gehad, gespaard, zelfs als ik amper geld gekregen heb, maar nu heb ik het werkelijk niet meer. Ik heb een flinke erfenis gehad en me daarop verheugd en alles is weg.

Op, gebruikt voor de huur van de praktijk en cursussen. Ja, ik ben ook naar de Noordpool geweest en heb een ligfiets gekocht, maar verder geen grote uitgaven gedaan, behalve de cursussen.

Het heeft een hele poos geduurd, voordat ik in de schemiese kreeg, zoals mijn vader zou zeggen, dat ook hij zo begonnen is. Het geld voor zijn studie als arts heeft hij bij elkaar geleend en hij is als miljonair gestorven.

Een hele prestatie. Hij heeft zijn kinderen, mij inclusief, zo gelijk mogelijk behandelt. Daarbij heeft hij niet in de gaten gehad, dat dat geen gelijke behandeling was.

Wij zijn allen zo verschillend, dat wij zeer verschillende behoeften hebben en die behoeften hebben dus verschillende verzorging nodig. Een kind krijgt een goed zelfvertrouwen, als zijn behoeften vervuld worden.

Het vervullen van de behoeften van een kind, zodanig, dat het een goed zelfvertrouwen krijgt, is echter niet zo eenvoudig. Daarbij is de TIJD belangrijk. Het juiste tijdstip moet gevonden worden.

Of zoals mijn moeder dan zei: “je krijgt het of je mag het, maar ik moet dat met vader bespreken en dan moet ik het juiste psychologische moment vinden”. Zij was een wijze vrouw.

Zij had ervaren, dat mijn vader twee heel tegenstrijdige overtuigingen had, welke hij verwoordde in: “Het geld groeit me niet op de rug” en in “Her geld speelt geen rol”. Als hij in de eerste overtuigingsenergie was, ging nix, in de tweede ging alles.

Dan kwamen ze met een kleurentelevisie thuis, nadat een dochter in het geheim een zwart-wit televisie gekocht had voor weinig geld. De kleurentelevisie was alweer een poosje in en wij hadden geen televisie.

Want: “we kopen een televisie als er kleurentelevisie is” en toen de kleurentelevisie er was, werd het “we kopen een televisie als de kleurentelevisie GOED is”. Wij konden dus op school niet meepraten over voetbalwedstrijden of soaps.

Ik heb het niet gemist. Ik luisterde met moeder naar de hoorspelen,die op de radio te horen waren. Daarbij werd dan genaaid of wat anders praktisch uitgevoerd. En we zaten gezellig bij elkaar en verheugden ons op het volgende deel.

Toen waren er al krimies op de radio. Later, toen de televisie dan zijn intrede gedaan had, werden de krimies op de televisie in de televisiegids aangekruist, zodat ze allemaal bekeken zouden worden. Als ik thuis op bezoek was, keek ik mee.

Vanuit Duitsland ben ik geregeld naar mijn moeder gereden, toen mijn vader er niet meer was. Wij keken dan gezamelijk televisie, krimies en ik heb op een gegeven moment ontdekt, dat ik die niet meer kijken wilde. De energie, die daardoor verstrekt wordt, is geen energie van vertrouwen, maar angst.

Die angst heeft dan tot gevolg, dat men zich niet meer veilig voelt in de eigen omgeving. Ik kijk liever liefdesfilms, die me herinneren aan liefdevolle relaties, die mijn leven het leven waard maken. De angst, dat mijn leven liefdeloos zal zijn, heb ik nu ook losgelaten.

Ik heb nu het vermogen, om zelf te bepalen, hoeveel ik mezelf liefheb en dat ik de basis van mijn leven nu ben. In Malaysia heb ik ervaren, hoe ik dan ontvangen word en dat is me zeer goed bevallen. Vanuit deze liefde bepaal ik nu, hoe mijn leven eruit ziet.

Een korte beschrijving: ik zit aan een computertafel, die een vriend me gebracht had, nadat hij gezien had hoe het ding klaargezet werd om naar het grof vuil gebracht te worden. Mijn halfdode drukker staat aan de, van mij uit gezien, linker kant van de monitor en een lamp staat nog meer links.

Een berg papieren en woordenboeken ligt op de tafel, voor de drukker en de monitor en een bril, die ik me heb laten aanmeten, maar zelden gebruik. Als ik me inspan, kan ik normaal schrift lezen. De allerkleinste lettertjes kan ik niet lezen. Geen idee, heb het gevoel, dat bepakkingen kleiner beschreven worden dan vroeger.

En dat is niet, omdat er zoveel op moet, maar omdat de producent niet meer voor elk land een andere verpakking maken wil. Hij wil geen VIELFALT meer maar slechts UNIFORMITEIT.

Betekent dit, dat ik niet alle teksten ga vertalen? Dat ik in de verschillende talen verschillende teksten ga schrijven? Schauen mir mal!, zou een goede vriendin van mij zeggen.

Zij heeft mij heel veel geleerd, waarvoor ik haar heel dankbaar ben. Deze dank moet ik haar nog op de een of andere manier zien te tonen. Het blijft moeilijk, de JUISTE TOON te treffen. Zoals het soms moeilijk is om de juiste toets te treffen.

De juiste toets treffen is makkellijker, als ik alle 10 vingers gebruik. Ik vind het een prestatie, als ik zie, hoe mensen met 2 of 4 vingers sneller schrijven dan ik. Heeft dat met mijn gestoorde verbindingen te maken?

Mijn drukker drukt niet meer leesbaar. Dat is een teken, dat ik geen verbinding met de buitenwereld wil hebben. Ik zit het liefste achter de computer en schrijf deze teksten, in de hoop, dat vele patienten in coma er wat aan hebben.

Deze patienten in coma kunnen deze teksten niet zelf lezen, maar hun verzorger, therapeuten en anderen, met wie ze te maken hebben, wel. En die kunnen dan geinteresseerd raken in wat ze kunnen doen om de patient healing therapie aan te bieden.

Er is niet zoveel nodig, om een patient in coma wat goeds te doen. Als eerste moet het hart geopend worden, als tweede beweging aangeboden en het derde onderricht ik in de hpi - OPLEIDINGEN EN CURSUSSEN VOOR THERAPEUTEM, VERPLEGING EN VERZORGING VAN PATIENTEN IN COMA.