In de kast zijn vele laadjes en staan enkele potten. De hele kast is leeg. Vroeger is de hele kast en alles, wat er nu nog in staat, steeds gebruikt, waardoor er leven in de kast was.

Het leven in de kast is gestorven met de bewoner, die de kast heeft afgedankt en zo ingericht heeft, zoals hij nu in de kamer staat. Het leven is uit de kast verdwenen.

Een kast is bedoeld om gebruikt te worden. Het is als met de mens. De mens heeft door zijn geboorte ervaringen meegekregen en hij verzamelt tijdens zijn leven nog vele ervaringen daarbij.

De mens is als een kast. Hij stopt alle ervaringen in een laadje of een pot en weet dan, waar hij de ervaring weer kan vinden. De ervaringen van de mens zijn door zijn specifieke ZIJN uniek en kunnen slechts gedeeltelijk met anderen gedeeld worden.

De ervaringen van de mens zijn altijd uniek, maar kunnen door anderen meegevoeld worden, als deze anderen hun medegevoel inzetten. Dit medegevoel is als de kast: het is voor een ieder hetzelfde gevoel. De ervaringen zijn als de waren, die in de kast opgeborgen zijn. Zij zijn afhankelijk van de gebruiker. Waren, die in de kast opgeborgen zijn, zijn in beginsel ook voor allen hetzelfde, maar door het samenvoegen door de gebruiker is het resultaat uniek, zoals cakes, die door verschillende mensen gebakken zijn allen een andere smaak hebben.

Wanneer de mens zijn ervaringen zo onaangenaam vindt, dat hij ze wil vergeten, ruimt hij de kast uit, waardoor er geen basisgevoelens meer ter beschikking staan. De mens leeft niet meer, hij is alleen nog maar lege laadjes en potten, waar hij niets meer in wil stoppen omdat de unieke resultaten hem niet bevallen. Dit gedrag heeft leegheid tot gevolg, wat zich uit als dementie.

Dat deze informatie nu hier staat, heeft zijn oorsprong in het hotelbezoek van 27 juli 2011.