Eindelijk kan ik leven. Ik ben vrij. Ik moet niet meer eten om mijn mond te vullen. De woorden komen er nu uit en er is niemand, die mij het spreken verbiedt.

Want ik ben alleen. Ik kan muziek opzetten, zoveel ik wil of zo weinig als ik wil. De taal bepaal ik zelf. Is het Noors, Nederlands, Engels, Frans, Spaans, Maleis, Turks, nee, helaas, ik heb slechts een beperkte muziekhoeveelheid meegenomen. Dat wil zeggen, mijn CD's heb ik, dankzij mijn coma toestand, laten stelen.

Niet in de gaten gehad, dat de man, die met een verhuisdoos liep, met mijn spullen liep. Jammer, dat ik de Nederlandse dozen voor een schijntje verkocht heb. Ik wist het achteraf, want ik kreeg een enorme bonk in mijn lichaam te voelen, toen ik ze verkocht had. De schimmel, die zij gedeeltelijk hadden en het gebrek aan opslagplaats waren voor mij reden om de dozen weg te doen.

En vervolgens ook nog de huur op te zeggen, omdat die te hoog was voor een "uitkeringstrekker". Jammer, dat ik gewaarschuwd was om dat niet te doen. Die waarschuwing was omgekeerd bij mij aangekomen. Dat komen waarschuwingen, waarin "niet" vermeld wordt, een "kwaal", die vele mensen hebben en DUS vergeten uit te chequen in bus en trein, want dat wordt hen ingepeperd.

Een dure manier kan dat zijn om het "niet" in het vervolg wel op te nemen, maar dat betekent dan nog niet, dat dat overal het geval is. Dat wil zeggen, het kan goed zijn, dat je door schade en schande wijs bent geworden, namelijk doordat NS en Busmaatschappij Arriva of anderen een heleboel tegoed van je kaart hebben afgetrokken, omdat je vergeten had om die kaart voor het apparaat te houden toen je uitstapte; als je buur je vertelt, dat je niet de plantjes moet vergeten water te geven, vergeet je ze dus water te geven.

En als de huurbaas, die zegt, dat je eruit moet, je vertelt, dat hij niet gelooft, dat je eruit gaat, ga je er niet uit, want je hebt je best gedaan om het niet niet op te nemen en dat is toen in de tweede helft van de zin terecht gekomen dus je hebt van hem begrepen, dat hij gelooft, dat je er niet uitgaat en je bent iemand, die altijd de verwachtingen van anderen vervult.

Dat wil je helemaal niet, maar daar kun je niks aan doen. Dat zit in je bloed en in je genen en in je geleerde gedrag, want alleen op die manier kon jij in jouw familie overleven. Door braaf te zijn en precies dat te doen, wat van je verwacht werd, had je het "best mogelijke" leven in jouw familie.

Dus heb je niet je capaciteiten optimaal gebruikt, want in jouw familie heerst het onbesproken gebod, dat je niet beter mag zijn dan je vader of je moeder, bovendien heerst het verbod om de partner, die jouw hart laat zingen, dansen en springen, voor de rest van je leven aan je zijde te mogen hebben.

Want hij of zij is niet goed genoeg of deugt niet en dus gebeurt er iets, waardoor je een andere partner hebt. Het is niet meer gebruikelijk om met de eerste geliefde ook te trouwen en je kunt je afvragen, wat daar de oorzaak van is. Hoe komt het, dat mensen meerdere geliefden hebben, voordat zij alleen overblijven of in een bootje stappen, dat dus al door vele anderen bevaren is?

Daardoor verbindt men zich met al die anderen. De partner is de verbinding. De man, die al meer dan 100 kinderen heeft, omdat hij zich als "zaaddonor" ter beschikking stelt, verbindt op die manier al die 100 moeders met elkaar. Die kinderen zijn dankzij deze man allemaal met elkaar verbonden en de man, die graag bier drinkt, waardoor hij arbeidsongeschikt geworden is, geeft zijn informatie over het leven, evenals de informatie van zijn familie, door aan die kinderen, die met de vader waarschijnlijk geen contact verder hebben en dan door schade en schande zullen ontdekken, hoe hun vader was.

De vrouw, die geboren is en in een pleeggezin opgegroeid, heeft wel haar moeder nog leren kennen, maar tast nog steeds in het duister, waar het haar vader betreft en is hartstikke depressief. Daarom?