Vanavond ben ik naar de KulturBonbon im Klinikum in Freiburg geweest. “Lyrics meets Latin” was de titel. Marion Holland met zelf gecompuneerde duits-spaanse liederen en gedichten over het leven, de liefde, afscheid nemen en zich weer vinden. De naam Holland was voor mij zo fascinerend, dat ik er naar toe ben gegaan.

Ik heb het gecombineerd met een bezoek aan een ex-patiente van me. We zijn samen naar de japanse tuin in het Seepark geweest en daarna ben ik nog bij een andere vriendin langsgeweest en zij vertelde me, dat ze volgende week een paar dagen naar Berlijn gaat.

Het optreden vanavond was in de Psychiatrie Kapelle en begon om half 7. Vroeger bij ons thuis was dat etenstijd. Het voordeel van zo vroeg optreden is, dat het ook vroeg afgelopen is. Om kwart voor 8 stond ik bij de tramhalte en bedacht me, dat ik de laatste trein - bus verbinding naar Münstertal kon pakken. Per slot van rekening heb ik nog de Maßnahme – Regiokarte.

Vandaag was een vrije dag voor mij. Vanmorgen heb ik, voordat ik naar Freiburg ging, de tekst over Staufen en Stuttgart 21 geschreven, verder niets vandaag. Ik had ook geen boekje bij me en wilde er een in de stad kopen, maar daar had ik geen tijd voor en het was ook niet nodig. Er waren geen teksten, die opgeschreven wilden worden.

Ik ben naar Freiburg gaan liften. Eerst naar Staufen en vandaar naar de von – Stephan - Straße. Dat kwam me bekend voor. Deze vrouw had me al eens eerder meegenomen en toen had ze een goede muziek voor me: ZAZ, franse muziek, die me toen tranen in de ogen bezorgde, omdat ik mijn patienten op zou moeten geven om te gaan onderrichten.

Is het al zover? Eerst ga ik maar een week naar Wiesbaden om de jongen, die sinds 2 jaar in coma is, te behandelen. Op eigen rekening en daarom gaan de dagen “ortsabwesenheit” zoals dat hier heet, van de toegestane 21 dagen Ortsabwesenheit, die een Harz IV ontvanger per jaar krijgt, af. Als de jongen in Freiburg gewoond had, had het me geen dagen ortsabwesenheit gekost.

En als ik ervoor betaald zou krijgen ook niet, mits het een sociaalplichtige betaling zou zijn. Ik kan er niet mee zitten. Ik ga ervan uit, dat alles wat ik doe, betaald wordt, ook al is dat niet meteen en ik verheug me erop, zoveel te verdienen, dat ik alle Harz IV toelagen terug moet betalen.

“Lyrics meets Latin” van Marion Holland is voor mij heel goed geweest. Dat merkte ik in de tram op weg naar het station. Ik was zeer gedesorienteerd en dat is een goed teken. Dat betekent, dat het oude systeem veranderd is. Tijdens het voorlezen van de gedichten, die ze geschreven heeft en het zingen van de gedichten, die ze op muziek gezet heeft, heb ik weer zitten behandelen.

Ik kan daar niets aan doen. Ik doe dat vanzelf als iemand dat wil hebben. Het is voor mij geen belasting, ik hoop wel, dat de mensen, die om me heen zaten mijn geschud niet gestoord heeft. Ik was het me bewust en dacht dan, dat in een psychiatrie kapelle men van alles kan verwachten.

Zo tussendoor heb ik wat tekst begrepen, ook tekst op muziek ondanks dat ik aan het behandelen was. Dat vind ik een vooruitgang voor mezelf. Het idee kwam bij me op, om ook teksten op muziek te gaan zetten, want dan spreken ze ook nog het emotionale lichaam aan.

Dat wordt in mijn teksten zo veel mogelijk niet gedaan, omdat daardoor mensen emotionaal verward kunnen geraken en dan niet meer de essentie van de teksten begrijpen en deze teksten willen niet emotionale verwarring laten ontstaan, maar mensen uit de comateuze toestand halen, zodat ze vrij kunnen beslissen, wat ze willen doen.

Ik heb door de behandeling, die ik vanavond heb gegeven vastgesteld, dat de patienten in zulke klinieken ook hpi therapie nodig hebben om weer in hun centrum te komen en verbinding tot de aarde en hun ziel te krijgen. De medikamenten, die deze mensen vaak krijgen helpen ze eerder in de tegenovergestelde richting. Ze zien daardoor alles anders dan het is en kunnen daardoor geen verbinding tot de aarde en hun ziel maken en deze verbinding is nodig om de depressie en de manie te reguleren tot een vreugdevolle toestand.

De manie is een zeer energievolle toestand, waarin de mens een zeer grote hoeveelheid manifesterende energie heeft, die, wanneer hij daarvoor gebruikt wordt, deze mens een zeer goede verbinding met zijn centrum kan verschaffen. Wanneer de mens emotionaal verward is, kan hij deze verbindung met zijn centrum niet scheppen en kan deze energie voor hem bedreigend zijn.

In de depressieve toestand heeft de mens te weinig verbinding met zijn ziel waardoor hij zich verlaten voelt en het gevoel heeft in een diepe put te zitten. Dit gevoel wordt versterkt door alleen zijn, waardoor de mens op zoek gaat naar hulp. Deze hulp moet erop gericht zijn, de mens de verbinding tot zijn ziel en de verbinding tot de aarde te verbeteren, wat met medikamenten niet mogelijk is.

Bewegen is een mogelijkheid, evenals muziek maken, want dat is emotionale beweging. Gedachten stimulerende bezigheden zoals schrijven, tekenen of schilderen verbeteren ook de verbinding met het centrum. In hpi – Seminare worden verschillende oefeningen aangeboden, die gebruikt kunnen worden om uit de put te komen en te blijven.