De koolmezen zijn er weer, de narcissen in de tuin van het crematorium in Ede zijn al 20 cm hoog en in Neuchâtel ligt geen sneeuw en is het 5º C. Het is 10 januari 2012.

Winter, dus zouden de narcissen nog niet te zien moeten zijn, er zou sneeuw moeten liggen bij vriesweer in Neuchâtel en de koolmezen, ja, die zijn op de juiste plek op de juiste tijd. Tenminste nog iets, dat past bij hoe het hoort.

En zo is het bij patienten in coma ook. Het lichaam is er nog. Alle verbindingen en interakties zijn in de war en hij kan daarom niet bewegen, maar het is toch 10 januari 2012 en hij leeft nog. Er zijn nog mensen, die zich bemoeien om het hem goed te laten gaan, maar hij kan zich niet bewegen.

Dat kan veranderd worden, door hem de juiste therapie te geven. Dat betekent: zijn systeem energetisch weer met zichzelf, met de aarde en met het universum verbinden, dan bewegen, zodanig dat de bewegingen in de volgorde, die voor deze patient de juiste is, aangeboden worden, waardoor hij deze bewegingen in zijn systeem weer kan integreren en dan deze, geintegreerde bewegingen energetisch in zijn systeem vast te leggen, zodat ze later weer opgeroepen kunnen worden.

De huidige therapieen zijn gebaseerd op kennis van het menselijk lichaam, zonder rekening te houden met het menselijk systeem, dat groter is, dan het menselijk lichaam. De patient in coma leeft door zijn mentale aktiviteit, omdat die niet verbonden is met het fysieke lichaam en het astrale lichaam. Dat is ook de reden, waarom hij zich niet bewegen kan.

Door die verbindingen weer te maken en deze verbindingen te aktiveren, kan het systeem zich weer normaliseren. Dit kost tijd. Energetische genezing duurt langer, dan fysieke genezing. Een gebroken bot is in 6 weken weer vastgegroeid. Een energetisch gebroken verbinding heeft veel langer tijd nodig, om te genezen, zoals ook een zenuw veel langer tijd nodig heeft, dan een bot om weer te genezen.

Tijd is dus een belangrijk aspekt bij de genezing van de patient in coma. Haast moet vermeden worden, want dan vergeet men iets. Zoals ik, bij de bestelling van mijn kantoorartikelen.

Bij Viking. Bij de eerste bestelling on-line krijgt men een MP3 speler of zoiets - ik ken die dingen nog niet, daarom wilde ik er graag een hebben, om mee te nemen naar Malaysia en Indonesie – cadeau. Op aanraden van mijn interne autist, ben ik naar de buurvrouw, die internetaansluiting heeft om mijn bestelling op te geven, gegaan, zodat ik daar het gratis geschenk krijg.

Wat dat was, wist ik nog niet, mijn innere autist echter wel. Dus ik naar de buurvrouw en mijn bestelling ingegeven. In mijn haast heb ik nog net waargenomen, dat ik bij de eerste on-line bestelling een MP speler cadeau zou krijgen, maar heb in mijn coma, niet opgepast.

Ik zag, dat op een bepaald moment, iets toegevoegd werd, en, op een bepaald moment, iets van de lijst verdween. Ik zag echter niet, wat er verdween. Ik heb dat een paar keer gedaan en dacht toen: nou ja, dan moet dat maar niet erop.

En zo kwam de bestelling in een karton. Een grote doos met twee handvaten werd bij mij afgeleverd. Ik blij. Ik ben altijd blij als kantoorartikelen komen. Dat vind ik zo heerlijk. Nieuwe dingen, die ik kan gebruiken. Papier om te schrijven, mooie kleurige merkstiften en, he, wat zit daar nou in de doos?

Een leeg doosje! Verhip ja, dat wilde ik ook nog hebben! Er zit een doosje is, het ligt nu naast me, want ik heb beide dozen nog hier staan, het is een doosje van een SONY walkman Type NWZ-B142F!

Alles zit erin, behalve de walkman. Het belangrijkste deel zit er niet bij! Het doosje is gescheurd aan de achterkant en de inhoud ligt min of meer verspreid in de grote Viking doos. Ik bekijk de Viking doos nog eens beter en zie, dat het doosje van de walkman door een van de handvatengaten erin gestopt moet zijn.

Iemand heeft de walkman gejat is mijn conclusie. Ik heb ook gejat in mijn leven, men heeft van mij gejat en dat doet nog steeds pijn. Mijn geliefde CDs van Mercedes Sosa, Kine Hellebust, Kari Bremnes, Robert Long, zijn laatste, het doet pijn, de brok in mijn keel en de tranen in mijn ogen zijn een bewijs daarvan, en nu heb ik hier een doosje, dat bij iemand anders hoort te zijn.

Die persoon heeft daar zijn goede geld voor betaald en het ding komt niet aan. Misschien dat de verzender een tweede exemplaar stuurt, maar dan heeft die 2x betalen moeten en wordt maar 1x betaald. Ik bel dus op. Eerst maar naar de verzendorganisatie.

Volgens de doos heeft GLS VKM Hub 17 het verzenden van Paketnr. 873071857298 voor zijn rekening genomen. Ik krijg geen bevredigend antwoord. De rekening betaal ik, op aanraden van mijn interne autist voorlopig niet en ik word dan op een gegeven moment gebeld door Viking, die ik ook al gebeld had om het hele verhaal te vertellen.

Door de grote handvaten in de doos zijn hun verzenddozen ideale prullebakken voor resten van gestolen waren. Bij het eerste contact vindt Viking, dat ik het doosje maar weg moet gooien. Zij kunnen er niets aan doen. Zij hebben de Sony walkman NWZ-B142F niet in hun assortiment, dus het is geen klant van hun, die zijn waren niet krijgt.

En tsja, bij het tweede gesprek blijkt dat ik pech heb, de MP speler, die toen ik mijn bestelling deed, gratis verstrekt werd, hebben ze niet meer. Ik mag €10,- van de rekening aftrekken. Ik krijg een tegoedbon daarover. En dus, in mijn coma toestand, maak ik het hele bedrag over, omdat ik de tegoedbon nog niet gekregen heb.

En de resten van de misdaad bewaar ik. Voor later. Ik heb geen idee, waarom, maar ik bewaar ze. En nu schrijf ik erover. Wie, o, wie heeft zijn Sony walkman NWZ-B142F niet ontvangen? Op de Viking doos staat de datum 18-05-11.

Mijn innere autist had me beloofd, dat ik een MP speler zou krijgen. Hij heeft me naar de computer gevoerd en ik ben gevolgd. Maar in de comateuze toestand van het huis ben ik de draad kwijt geraakt en ik heb dus, 7 maanden na dato nog steeds geen MP speler.

En dus schrijf ik nog in mijn boekje of in mijn computer. De kleine is nog niet terug van de dokter, dus ik kan al deze teksten nog niet hoogladen. En ondertussen denk ik, dat je ze al kunt lezen. Dat kun je ook, als je een bent met jezelf en je richt op alles, wat is.

Als je het idee hebt, dat je dat niet kunt, is er wellicht een CURSUS, die je aandacht trekt.