DE tijd bestaat niet. Dat weet iedereen. Hoezo? Nou, hoe lang duurt een minuut, als je bij de tandarts zit en hoe lang duurt een uur, als je met je geliefde in de wei ligt? Je horloge zegt wat anders dan je gevoel. Betekent dat, dat je gevoel liegt?
Je gevoel liegt niet! DE tijd bestaat niet. Als je ooit uitgetreden bent, heb je dat duidelijk kunnen beleven. En onze ervaringen kunnen niet liegen. Zij zijn waar. Opeens zei de yogalereres, dat we weer in het hier en nu moesten komen. En ik had net ontdekt, dat ik daar beneden lag, ongeveer een meter onder me en wist, dat er past drie minuten voorbij waren. Maar, ik heb naar haar geluisterd en ben weer in het hier en nu gekomen en heb, voor de zekerheid, toch maar op de klok gekeken. En ben toen flink geschrokken! Er was een kwartier voorbij! Sindsdien weet ik, dat DE tijd niet bestaat.
De tandarts kan ook het SOLLICITATIEGESPREK of het bezoek bij de dokter of de chef zijn of nog heel veel andere situaties. De hierboven vermelde tijd moet niet te eng gezien worden. Ze is voor iedereen verschillend. De klok zegt, dat het twaalf uur is en dat geloven we dan ook, maar in KUALA LUMPUR is het geen 12 uur, maar 9 uur. we hoeven helemaal niet zo ver te gaan, in London ist het pas 11 uur. Wanneer je BBC televisie wilt kijken, moet je daarmee rekening houden, anders denk je, dat ze het verkeerde programma laten zien.
Zoals ik indertijd. Ik was op weg naar een modeshow in Zwitserland en had heel veel tijd. Ik ben dus eerst nog bij vrienden langsgereden om iets af te geven. Ik had heel veel tijd. Minstens 1 ½ uur teveel. Ik heb de radio aangezet en de muziek van SWR genoten. En toen dacht ik, wat zegt zij? Ze is een uur verkeerd! Ze hebben de verkeerde band erin gestopt. Maar de muziek is super! En toen ik de auto parkeerde, kwamen er 3 vrouwen uit het gebouw en zeiden, dat ik de modeshow gemist had. Ik heb ze niet begrijpend aangekeken en zij hebben me uitgelegd, dat de wintertijd voorbij was en de klok dus een uur vooruit gezet was die nacht in de EU!
We houden ons aan de tijd van de klok ook als ze zegt, dat het 12 uur is alhoewel de zon nog niet op het hoogste punt staat. Ik heb me de laatste TIJD vaker niet aan de klok gehouden. Ik heb hele nachten doorgewerkt en overdag dan ook. Ik heb gemerkt, dat dat mogelijk is. Dat geeft me energie. Vooral, wanneer ik dan ook niet eet. Men NOEMT dat manisch SEIN. Ich vind het heerlijk. Dan voel ik me levendig en het voelt zich niet manisch an. Ik heb niet het gevoel, dat ik me moet laten opnemen om deze toestand op te heffen. Nee, ik zou het liefste steeds in deze toestand zijn. Hij is veel prettiger dan de coma toestand waarin ik kom, als ik eet en slaap. Dan ontbreekt me de HELDERHEID en word ik steeds afgeleid.
ROBERT BETZ zegt, dat vrouwen zich niet concentreren kunnen. Zij zijn er meester in om vele dingen tegelijk te doen. Ja, dat klopt. Vrouwen zijn er meester in om de TIJD UIT TE BREIDEN,zoals een naaister me uitlegde, toen ik haar vroeg hoe zij het voor elkaar kreeg om zoveel kleding te kunnen naaien. Zij breidt de tijd uit door naaiend te eten, televisie te kijken, naar de radio te luisteren of te telefoneren. Ik heb vroeger ook altijd vele dingen tegelijk gedaan. Het liefste 3 tegelijk: de technische tekening maken voor de OPLEIDING TOT INGENIEUR, eten en televisie kijken. Dat was mijn normale programma. Dan voelde ik me goed. Ik had ook altijd de radio aan.
De radio heeft dan klasieke musiek te horen gegeven. Dat heeft mijn gevoel gestimuleerd. Ik heb nooit de woorden van liederen kunnen onthouden en was daarom sprakeloos toen ik op een 25-jarige bruiloft meemaakte, hoe een van de gasten 2 uur achter de piano zat en daarbij zong. Hij legde me uit, dat dat niet zo moeilijk is om al die liederen op de piano te begeleiden, omdat ze allemaal dezelfde BASIS hebben. Voor mij was het echter magie, niet alleen het spelen, maar ook nog alle teksten uit het hoofd kennen!
Sinds ik enige uren CHINESE cursus gevolgd heb, weet ik, dat ik een paar gestoorde verbindingen had. Ik ontdekte, dat wanneer de lerares haar mond niet zichtbaar was, ik de gesproken klanken niet kon nazeggen. Wanneer ik de mond kon zien, kon ik de klanken na 3x gezien te hebben, nazeggen. Wat gebeurt hier, heb ik me afgevraagd. Ik heb de bewegingen van de mond gebruikt om de klanken na te zeggen. De bewegingen waren voor mij nodig om de klanken te kunnen nazeggen. Het auditieve was verbonden met het fysieke, maar alleen wanneer de beweging zichtbaar was. Ik heb gemerkt, dat ik de beweging in mijn hele lichaam geimiteerd heb en dan was de klank verinnerlicht. Ik kon de klanken echter niet zonder die bewegingen maken.
Bij het zingen heb ik gemerkt - ik zing nu in het koor - dat ik ook met mijn hele lichaam beweeg wanneer ik de muziek van het notenblad zing. Dat komt, omdat de klanken nog niet verinnerlicht zijn. Ik beweeg met mijn lichaam naar boven of beneden, zo als de tonen naar boven of beneden gezongen moeten worden. Dan kan ik de juiste toon treffen en ik moet dus op de noten kijken, anders wordt het nix. Dan weet ik niet, of de beweging naar boven of naar onder gaat en ik kan dan de toon niet treffen. Wanneer ik hoor, dat de anderen iets anders zingen dan dat, wat ik denk dat gezongen moet worden, VAL IK STIL. Dan ben ik weer de niet sprekende autist.
De niet sprekende autist is licht en dit licht wil schijnen. Door de liefde kan het schijnen. We moeten onze verwachtingen en ons idee, hoe men zich hoort te gedragen, veranderen als we een autist willen laten spreken. De liefde maakt het mogelijk zich te uiten, ook wanneer dat niet langer met de stem gaat. Sommige mensen kunnen hun stem niet normaal gebruiken, maar hebben TIJD nodig om dat te leren. Zij kunnen dat echter alleen leren, wanneer ze liefdevol daarbij begeleid worden. Liefdevol begeleiden is vrij van voorwaarden en beloningen.