Je ziet eruit, alsof je volledig kapot bent. Ik ken je zo niet. Je was altijd wakker als ik kwam.
Ik begin je te behandelen en ontdek, dat er wat met water is. Ik snap er niets van. Wat kan dat zijn? Ik gebruik mijn intuitie en mijn lijsten om uit te vinden wat er is.
Het is niet het tandenpoets-water, noch de medikamenten, die je met sondewater toegedient krijgt, maar het badwater! Wat is er gebeurd?
Mijn lijsten helpen me verder. Het water was te warm!!! Ik ben onzeker. Is dit werkelijk waar?
Ik hoef niet lang te wachten, omdat een van de verpleegsters binnenkomt om je medikamenten te geven en mij heel gelukkig vertelt, dat het goed met je gaat.
Ik denk: Hoezo, goed? Je bent kapot! Zij ziet dat niet en begint te vertellen.
Gisteren was ze ook op het werk en had ze een beetje tijd over. Ze doet niet graag niets en ze heeft dus het bad gevuld en je in bad gedaan. Aan het begin was je erg stijf, maar dan zeer slap, zo heerlijk ontspant zoals ze het noemde.
En toen begreep ik het. Dat was de reden, waarom ik het water moest behandelen. Je had een groot probleem, dat veroorzaakt werd door het bad van gisteren. Ik ben blij, dat ik er nu al was en dit shockgebeuren veranderen kan zodat dit je energie niet langer stoort.
Deze ervaring was deel van de behandelingen, die ik een patient in coma gegeven heb. Hij heeft geen kans om te genezen, aangezien er geen gemeenschappelijk behandelplan gemaakt wordt.
Daarom heb ik besloten om cursussen te geven voor allen, die met mensen in coma werken. Deze cursussen geven informatie over de oorzaken van coma en hoe de patienten behandeld moeten worden om weer op de been te kunnen komen. Deze mensen hebben een team van therapeuten en verplegend personeel nodig, dat in team wil werken en de hele dag door de patient beweging aanbiedt, aangezien dat de belangrijkste handeling is om uit de doodstelreflex, waarin de patient sinds het ongeval is, te komen.
Het veroorzakende ongeval was levensgevaarlijk en daarom kon de mens zich niet bewegen zoals wanneer men in het bos een beer ontmoet. Dan maakt men geen beweging meer (freeze) in de hoop, dat de beer je niet ziet, en tegelijkertijd versterkt men alle zintuigen zoals horen, ruiken en voelen. Ik ken dat, dat gebeurde bij mij toen ik in Noorwegen op glad ijs met de auto slipte. Ik vergrootte mijn voelen tot voor en achter de auto. Ik vond het een heerlijk gevoel, maar weet ook dat het niet goed is om steeds in deze toestand te zijn. Je bent dan niet goed IN je lichaam en je weet niet hoe je een beweging moet maken.
Dat is de situatie waarin jij bent en je hebt de juiste hulp nodig om uit deze toestand te komen. Ik hoop, dat je verplegend personeel en je therapeuten je zo behandelen, zoals ik het gedaan heb. Je kon je mond bewust sluiten als je dat wilde en daardoor konden we met elkaar communiceren.
Ik ben bereid, om mijn deel, het onderrichten, te doen, maar jij moet zorgen, dat je therapeuten en het verplegend personeel komen om deze kennis te krijgen. Wanneer je geinteresseerd bent, zie onder CURSUSSEN.