D A N K

De Westerse wereld is van een hergebruik maatschappij een wegwerpmaatschappij geworden. De oude dingen, die in het Westen niet meer te repareren zijn, gaan naar het Oosten of naar Afrika of Verre Oosten, waar ze weer bruikbaar worden gemaakt.

In de Westerse wereld is het wegwerpidee zo diep doorgedrongen, dat het ook voor mensen geldt. Als je je niet kunt bewegen, ben je voor menigeen in de maatschappij geen cent waard en zouden deze mensen het liefste hebben, dat je geholpen wordt je laatste adem uit te blazen, zodat er geen geld meer in je geinvesteerd moet worden.

Wie is de initiatior tot dergelijke waardeoordelen? Wie is waarom wat waard? Iemand op de been helpen, zodat hij zichzelf weer kan bewegen, is meer waard dan geld op de bank. Want iemand, die zich bewegen kan, kan zelf op zoek gaan naar eten en drinken.

Iemand, die zich niet bewegen kan, moet geholpen worden om zich weer te kunnen bewegen. Voor de een betekent dit, dat hij een betaalde baan nodig heeft, een ander heeft contact nodig met verantwoordelijken voor patienten in coma en weer een ander heeft de vraag naar deelname aan een muzikaal optreden nodig om zich levend en de moeite van het leven waard te voelen.

Voor de mens, die geen waardegevoel heeft, kan het leven dusdanig onmogelijk worden, dat hij het niet meer de moeite waard vindt. Dit kan gepaard gaan met een familie geschiedenis, waarin mensen zelfmoord gepleegd hebben of verdwenen zijn, zonder dat de familie ooit nog van hen hoorde.

Dat gebeurt niet alleen in oorlogstijd, maar ook in vredestijd kan dat gebeuren, wanneer een jongeling zich aanmeldt bij een vreemdelingenlegioen of het leger van het andere land, waarvan hij ook de nationaliteit bezit.

Niets hebben zij hun ouders verteld en het leger, waarvoor zij getekend hebben neemt pas contact met de ouders op, als de jongeling overleden is. De ouders krijgen de schamelijk bezittingen van de overleden militair thuis bezorgd.

Het leger is in vredestijd een orgaan, dat goed werk doet, bij rampen hulp verleent en mensen, vooral mannen, de mogelijkheid geeft om zelfstandig te worden. Waarbij zij dan wel zich aan bepaalde regels moeten houden.

Deze regels niet volgen kan een dusdanige straf opleveren, dat de jongeling in shock komt, zonder dat de verantwoordelijken dat in de gaten hebben.

Vanaf dan kan hij in bepaalde situaties niet meer handelen en dat kan hem het leven kosten, wanneer hij ingezet wordt in oorlogsgebied of elders, waar hij alleen door het volgen van zijn intuitie in leven blijven kan.

De Duitser, die bij de hondenpolitie zat, was ziek thuis toen zijn collega's ingelijfd werden bij het leger. Hij werd uiteindelijk als krijgsgevangene bij een arts gestationeerd, die hem de tatoeage, die hem door de legerverantwoordelijken gegeven was, weg geopereerd heeft. Dit heeft deze Duitser het leven gered.

Een medische ingreep kan het leven van iemand redden, het kan ook iemand het leven kosten, vooral, wanneer de patient een patient in coma is en zich niet zelfstandig kan bewegen. Hij heeft dan geen bewegingsenergie om de wond te laten genezen en het aanbrengen van spasme pompen bij patienten in coma is dus absoluut gecontraindiceerd.

Dubbel dus, want de patient in coma heeft geen spasmen. Hij heeft een verhoogde tonus om zich zodanig te kunnen bewegen, dat hij decubitus voorkomt en dat is absoluut nodig, omdat hij verminderd bewogen wordt, omdat de medische wereld ontdekt heeft, dat de patient in coma niet zo snel decubitus krijgt als de bewegende mens.

De patient in coma is namelijk zich zeer bewust van wat hij nodig heeft en doet zijn best om in leven te blijven en weer te kunnen bewegen. Hij vecht voor zijn beweging en dat kan zijn dood worden.

Want als hij al zijn bewegingsenergie gebruikt om weer in beweging te komen, zonder dat dat lukt, sterft hij. Hij moet voldoende geholpen worden om te bewegen om in beweging te komen en dat betekent dat hij de hele dag geleid bewogen moet worden.

De patient in coma wordt niet moe, maar krijgt energie van het bewogen worden. Als dat niet het geval is, laat hij de beweging niet toe. Die is dan alleen maar met heel veel kracht te maken en dat kost dus beiden veel energie. Wanneer men de patient in coma bewegingen aanbiedt, die makkelijk gaan en waarbij hij mee kan bewegen, levert hem dit bewegingsenergie, die hij voor bewegen kan gebruiken.

Bewegingsenergie is de energie, die de conditie uitmaakt. De conditie wordt beter door te bewegen, dat geldt niet alleen voor de bewegende mens, maar ook voor de patient in coma. Hij kan echter onvoldoende bewegen om dit systeem in gang te zetten.

Daar heeft hij hulp voor nodig en dat is de geleide beweging, die zoveel starthulp geeft, dat de beweging in gang komt en de werking van de zwaartekracht zoveel neutraliseert, dat de beweging in gang blijft.

Door elke beweging 12x te doen, wordt hij toegankelijk voor de patient.