je, boompje, beestje, wat is het belangrijkste? De partner, het kind? De moeder, de vader, de oom, de tante, opa, oma, ....., die in coma ligt?

Hij of zij hoort niet te liggen. 's Nachts wel, maar dan elk uur op een andere kant, waarbij alle 8 mogelijkheden aan bod komen en overdag moet ook deze mens uit bed.

Hij moet met alles geholpen worden en heeft dus iemand nodig, die dat doet. De MS-patient, die een persoonlijke assistent krijgt, kan meer zelf dan de patient in coma, die geen persoonlijke assistent krijgt.

Hij kan dan ook niet protesteren tegen deze praktijk en daar is de MS-patient meestal heel goed in. Die kan zich soms in het geheel niet meer bewegen, maar nog wel zijn mondje roeren, uitzonderingen bevestigen ook deze regel en allen hebben hulp nodig.

De een om in beweging te komen, de ander om tot rust te komen, weer een ander om op eigen benen te staan en niet te vertrouwen op hulp van anderen, die niet datgene leveren, wat zij hebben willen.

De ene mens heeft hulp om te bewegen nodig, de andere mens hulp om tot stilstand te komen. Welke hulp nodig is bepaalt de uitwerking van de hulp, die geboden wordt.

De MS patiente, die zijn wensen uit en voor wie de familie dan datgene koopt, waarvan hij begrepen heeft, dat de MS patiente dat wilde hebben, wordt woedend, dat de familie alweer het verkeerde geleverd heeft.

Ze wordt alsmaar verkeerd begrepen en wil zelf bepalen, wie wat hoe en waar, maar dat lukt niet want op het beslissende moment is de patiente niet in staat om op stap te gaan en datgene op de kop te tikken, wat zij wilde hebben.

Lamgeslagen door.... Ja, door wat? Familie geschiedenis speelt ook hier een grote rol. De onbekende familie geschiedenis komt zo aan het licht. "Ja, die ene tante was inderdaad ook zo, dat ze een rolstoel nodig had", "Ja, ik weet, dat ik mezelf klein maak", zijn uitspraken van MS patienten.

En ook van anderen, die vervolgens gezocht hebben naar een manier om hun eigen leven te gaan leiden in plaats van lijden. Het zelf in de hand nemen van het eigen leven is een van de moeilijkste dingen, die er zijn.

Want als kind heeft de meerderheid dat niet geleerd. Het kind heeft zijn klappen gehad en daarop gereageerd, zoals het hem het beste leek en dat was het ook, toen.

Als volwassene blijkt dan, dat de manier waarop men reageert niet meer het gewenste effekt heeft en men gaat op zoek naar alternatieven, maar die zijn heel moeilijk uit te voeren.

Want er is die familie geschiedenis, die aan het licht wil komen. Het moetje wil geweten worden, het geweten hoeft niet langer gesust te worden, maar moet verlost worden, zoals de vrouw verlost wordt van het kind, dat zij draagt.

Wanneer het kind en de vrouw gezamenlijk de tijd van verlossing bepalen en de man en de medici of para-medici zich door de wijsheid van het juiste moment door deze twee laten leiden, zullen er meer hele mensen geboren worden en minder mensen lijden.

Het ongeboren kind, dat gedwongen wordt langer in de buik te blijven, komt met een trauma op de aarde, evenals het kind, dat gedwongen wordt om vervroegd uit de buik van de moeder te komen.

Het kind, dat uit de buik van de moeder geheven wordt, heeft geen begin energie. De basis bewegingsenergie van deze mens is nul.