Omdat er geen brievenbus is, wordt geen brief bezorgd en kan dus geen antwoord verwacht worden?
Maar wat gebeurt er dan met al die brieven, die volgens de pers aan dit adres gestuurd worden en dus niet bezorgd worden en dus niet in de brievenbus gestopt kunnen worden.? Worden zij door de post terug gestuurd, nadat zij open zijn gemaakt en het adres, dat in de brief vermeld werd, bekend is?
Of worden zij allemaal naar een ander adres gebracht, om daar geopend te worden en in het grote archief, dat nooit meer iemand inkijkt, opgeslagen te worden, zonder dat de inhoud van de brief bekeken is?
Het leven is vorstelijk interessant, als je in je familiegeschiedenis meegenomen hebt, dat post niet aankomt. Dan komt dus ook de brief, die je vader je geschreven heeft, niet in je handen.
"Vertrouwen is goed, controleren is beter" zegt men in Duitsland, maar nog beter is, om jezelf en je eigen intuïtie te vertrouwen en daarnaar te luisteren. Dan neem je geen mensen in dienst, die je dierbare brieven en belangrijke zakelijke post uit de brievenbus halen, zodat jij je wettelijke plichten niet kunt nakomen.
Goede raad is duur, dus kun je beter naar je eigen intuïtie luisteren, die zachte maar duidelijke stem, dat binnenste weten, de eerste indruk, die je vertelt, dat je bij deze persoon uit de buurt moet blijven.
Als je in het coma van alledag bent, vergeet je dat weer, dus je gaat met die persoon een relatie aan, privé of zakelijk en wordt dus ontzettend belazerd of er worden beschermingsmechanismen doorbroken, waardoor je niet meer in dat coma van alledag kunt blijven.
En dan zijn de poppen aan het dansen, want dan moet je jezelf helemaal nieuw programmeren. Je moet je oude moed en vertrouwen terug veroveren en dat gaat meestal niet zonder slag en stoot. (Voor de mensen, die taalgevoelig zijn: hier staat met opzet "en" in plaats van "of")
Dankzij de klappen en aaien die je dan gaat krijgen, word je meer en meer "verrückt", zoals dat zo mooi in het Duits heet. Verrückt naar het midden, wel te verstaan en dat betekent, dat al je vrienden, kennissen en familie, die van jou een bepaald gedrag verwachten, op basis van hoe je je vroeger gedroeg, niet meer met je overweg kunnen.
Want je ageert en reageert heel anders. Misschien hield je vroeger je mond en vertel je nu honderduit, of omgekeerd? Zo lang je bereid bent om je eigen leven leuk te maken, zul je ook wegen vinden om dat te doen.
Dat kan verrekte pijnlijk zijn, maar de lol naderhand is het pijn lijden waard, mits je met beleid je eigen daden doet, beoordeelt en wellicht verandert.
De brieven, die geen antwoord opleverden, waren een goede inspiratie voor de SCHRIJVER , die mede hierdoor aan het schrijven is gebleven. Te vaak gestopt, omdat er geen antwoord kwam, veranderde niets, dus wordt er nu het omgekeerde gedaan wat betekent: schrijven!
Steeds weer opnieuw navraag doen. Mondeling, schriftelijk, en plein publiek via een webpagina, dat is de luxe van het Westen anno 2013 en in 2020 geldt dit nog steeds!
Zelfs, als niemand bewust op deze webpagina komt, velen lezen hem onbewust, want dat doet de autist in de mens. Elke mens heeft een autist in zich. Dat is dat deel, voor wie het heden oneindig is.
Hierdoor weet de mens, wat er in de toekomst gaat gebeuren. Hij weet dat, maar de toekomst verandert zich tussendoor. Want er zijn mensen, die hun intuïtie niet volgen en daardoor duurt het langer, voordat gebeurt, wat gebeurt.
Omdat een andere weg gegaan wordt. Er leiden vele wegen naar Rome, behalve als je in Vaticaanstad woont. Dan is er maar één weg. Datzelfde geldt voor mensen, die in een compound wonen. Zij moeten eerst via die ene weg, die uit de compound leidt, het veilige terrein verlaten.
Veilig, anders was de compound niet nodig. Dan zou een ieder de voor- en achterdeur dag en nacht kunnen openlaten. Wie loopt er in de nacht in het Haagse Bos rond?