Dat weet elke goede journalist. Voor de fotograaf geldt hetzelfde, als hij de verkeerde tekst bij de foto zet, dan kan hij daarmee zich goed in de vingers snijden.

En dus ben ik blij, dat ik geen fotograaf ben, die foto's monteren moet om te doen alsof. De foto, die bij een artikel staat, waarin vermeld wordt, dat Prins Friso naar Den Haag gebracht is, toont een ziekenauto en poort.

De dormobil was genomen om geen nieuwsgierige pers wakker te maken en de kinderen waren blij, dat ze er bijna waren en zwaaiden dus enthousiast tegen de "voorbijganger", die "toevallig" op dit moment daar was én de impuls had om te zwaaien.

Er waren vele mensen, die dit stoetje met escorte van agenten op de motor gadesloegen, maar niet op het idee kwamen om te zwaaien. De dormobil, die voorop reed, daar hoefde niet naar gezwaaid te worden. Die had geen interesse voor gezwaai.

De mens, waarmee gesold wordt, die volgespoten wordt met dingen, die hem geen goed doen, om het heel aardig te zegggen, heeft op den duur geen energie meer om die dingen te neutraliseren.

Vooral niet, als hem energie gestolen wordt. De patient in coma is iemand, die alle filters open heeft staan. Dat is namelijk nodig in levensgevaar en dat is hij, want hij kan zich niet bewegen.

Hij kan geen voet wegtrekken als het water van het bad te warm is, hij kan geen gil geven als de therapeut, dokter, pleeg, hulpvaardige hem pijn doet en hij kan zich niet tegen misbruik weren.

Dat kan geen een patient. De ziekenfondspatient wordt verteld, dat hij een vitaminekuur krijgt en hij moet gewoon even 10 dagen na elkaar een prik komen halen. Hij voelt zich alsmaar beroerder en vraagt op de zesde dag aan de assistente wat voor vitaminen hij krijgt.

Chemokuur mijnheer.

De privé verzekerde patient krijgt het aanbod om mee te doen aan een proef voor een nieuw geneesmiddel. Hij betaalt voor het proefkonijn zijn.

En komt sneller te overlijden. Want het geneesmiddel is als een mitrailleur, die niet de ziektekiem aangrijpt maar het leven doodt.

Kanker is een systeem ziekte, waarbij het de vraag is, of het een ziekte is of een uiting van licht en liefde, die groei mogelijk maakt. De groei, die door dit licht en liefde veroorzaakt wordt, is echter niet prettig voor de mens, die dit overkomt.

Hij wil zijn liefde eigenlijk op een andere manier laten stromen, maar weet niet hoe dat moet of kan. Hij zit in een (familie) systeem, waarin de liefde op een bepaalde manier stroomt en zijn manier wordt in die familie zo niet begrepen.

Angst voor het onbekende maakt, dat onbeweeglijkheid ontstaat. Wat gebeurt er, als alle familie geheimen aan het daglicht gebracht worden?

Wordt de dochter dan nog zwanger van het vriendje en moet dan abortus laten plegen of het kind afgeven en nooit meer zien? Wordt dan nog steeds een lid van de familie homo of lesbo? Komt er dan in de familie nog dakloos zijn voor?

Is er dan nog angst voor de pers? "Alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden" heb ik geleerd en ben ik me heel erg bewust. Ik ervaar, dat mensen in hun dagelijkse coma toestand dingen zeggen en doen, die niet met elkaar in overeenstemming zijn.

Ik zelf ben het beste voorbeeld daarvan. Ik ben hartstikke blij, dat er nog steeds geen mensen zijn, die van mij verlangen, dat ik ze ga vertellen, hoe ze patienten in coma op de been kunnen helpen.

En ik baal ervan, dat daardoor zoveel mensen, die dit leven nog heel lang met hun geliefden hadden willen genieten, sterven en gestorven zijn.

Wat zijn de lusten van wat je weet en wat zijn de lasten? Welke belasting wil je waarom betalen? Welke prijzen wil je waarom winnen? Wil je de beste zijn of blijf je liever op de achtergond en laat je anderen de kooltjes uit het vuur halen en in het lampenlicht staan door het succes dat ze hebben?

"Wie schrijft, blijft", zei een patiente en ik schrijf om weg te kunnen gaan uit het Münstertal, waar ik goede tijden en slechte tijden beleefd heb en waar ik vele tranen gelaten heb.

Niet alleen mijn tranen, maar ook tranen, die anderen niet konden laten. Hier heb ik geleerd om me niet meer te verdedigen, maar om aan te vallen. Om precies dat te doen, wat anderen zeggen, dat ik moet doen en waardoor zij dan in beweging moeten komen.

Beweren, dat je alles, wat op mijn webpagina staat, al doet en dan toch nog bij patienten in coma spasmepompen inbouwen, is jezelf tegenspreken. Want patienten in coma hebben geen spasmen én goed toegepaste neurologische behandelingen veroorzaken een regulering van het spasme, dat de neurologische patient heeft.

Dus
- even noteren; als je boos bent, kun je de planten van anderen op een andere plek zetten en proberen daardoor de ander boos te krijgen, en als dat niet lukt, dan heb je pech gehad, dit is even een stukje goede tijden slechte tijden tussendoor, 20.02.2014, 17.28 u

Sorry, maar dat moest even publiek gemaakt worden, kan nodig zijn als bewijsstuk, als weer de uitwerpaktie in het gerecht geaktiveerd wordt -

Dus is dit ook een oproep aan alle instituten, die zich vakkliniek voor neurologische patienten noemen, om deze patienten niet alleen met de neurologische kijk te bekijken, maar als hele persoon, dat wil zeggen als de energetischen mens, die niet meer een fiets rijdt, maar een computer gebruikt om te communiceren.

Het grote verschil is, dat de werking van een computer niet te zien is. Je kunt een teller op je webpagina maken, maar dat betekent dan nog niet, dat je dan weet, hoeveel mensen je informatie gelezen hebben. En je weet dan ook nog niet, hoeveel mensen je informatie begrepen hebben en hoeveel mensen die informatie integreren in hun handelen.

De krant kan een oplage hebben, waar je U tegen zegt, dat betekent nog niet, dat die krant ook werkelijk gelezen wordt. De ene krant wordt vanwege het sudoku gekocht, de andere vanwege het cryptogram niet. Want dat is niet te volgen, dan maar liever een "schendblad", dat cryptogrammen bevat, die leuk zijn om op te lossen, omdat ze zijn op te lossen.

De ing., die een andere basis heeft dan de medisch geschoolde therapeut, is in staat om anders te doen dan de medisch geschoolde, die door zijn scholing bang is om fouten te maken. Dan verander je niets en dat geldt ook voor instituten, die geen geld krijgen als zij bepaalde dingen niet doen.

Daarom wil ik me graag laten sponsoren door al die mensen, die genezing willen stimuleren. Niet alleen genezing voor patienten in coma, maar ook voor autisten, zodat er geen rechter meer op het idee komt om een arts toestemming te geven om banen in de hersenen van een autist door te snijden.

Wat dacht je, dat dat alleen in de oorlog gebeurde? Nee, anno 2000 gebeurde dat ook en dus nu ook. Want als autist, patienten in coma, mongool enzovoort, ben je overgeleverd aan .......

Je wordt, als je niet kunt spreken, niet als vol aangezien en er is nog zoveel te vertellen. Lees maar alles, wat ik geschreven heb en op de webpagina gezet heb. Dan heb je een beeld van mijn proces van genezing en van wat er werkelijk gebeurt in de wereld van de patient in coma.