Zingen in de badkamer wordt als uitdrukking gebruikt en vele mensen zingen in een koor. Dat is niet altijd een kerkkoor en de atheist, die geleerd heeft, dat je vóór het zingen de kerk uit moet, heeft ontdekt, dat je voor het zingen beter de kerk in kunt gaan.

In de kerk blijken alsmaar nieuwe schatten ontdekt te kunnen worden, mits de daarvoor verantwoordelijke een blijvende nieuwsgierigheid heeft naar nieuwe muziek, die tijdens de mis gezongen kan worden.

De mis wordt sinds eeuwen met muziek aantrekkelijk gemaakt. Aan het eind van de vorige eeuw werden er gospel en andere moderne liederen in bepaalde kerken ingevoerd om de jongeren weer in de kerk te krijgen of de oudere jongeren in de kerk te houden.

Het gebrek aan muzikale vorming zorgt voor een enorm tekort aan genezing. De "genen", die de oorzaak zijn van verstoorde verbindingen, bijvoorbeeld omdat in de familie de overtuiging heerst, dat heersen mogelijk is door te verdelen of "ieder voor zich God voor ons allen", worden door zingen anders.

Want zingen verbindt het woord met de muziek, anders gezegd het mentale met het emotionele. De mens, die altijd muziek heeft opstaan, probeert op deze manier zijn eigen gedachten tot rust te brengen. Hij hoort de muziek waardoor hij zijn gedachten niet hoort.

Door geen muziek meer op te zetten en zich niet door radio en televisie op stang te laten jagen, de narigheid van anderen te leren kennen en daardoor deze narigheid je aan te trekken, open je je voor je eigen gedachten en je eigen gevoelens. Die bestaan, maar worden zelden waargenomen.

Het schuldgevoel, dat gebruikelijk is in de familie ken je ook en je doet dus alsmaar domme dingen en wordt in emotionele situaties stom. Je kunt geen woord uitbrengen, alhoewel de woorden op de punt van je tong liggen. Je bent met stomheid geslagen over....

Je bent blij, dat de ander het woord neemt, ook al kakelt hij als een kip zonder kop, en raakt het kant nog wal wat gezegd wordt.

Tussen wal en schip valt de patient in coma. De uitkeringstrekker, die niet meer in coma is door alle ervaringen met de overheid, voelt zich ook als tussen wal en schip. De wal is de medische wereld, het schip de patient in coma. Geen bepaalde, maar alle patienten in coma.

Zij willen leven en zich bewegen, anders waren zij gestorven, dan hadden zij die kans gegrepen. Dat hebben zij niet, dus willen zij leven. Maar daarvoor hebben zij hulp nodig. Deze hulp krijgen zij kennelijk niet, want zij komen niet in de fysieke beweging, waardoor zij weer zelfstandig zijn.

Door met andere ogen patienten in coma te bekijken, ze met hand en voet te onderzoeken door ze in beweging te brengen en op de been te helpen, kunnen zij in beweging komen.

Een auto, die op diesel rijdt en waar je benzine in stopt, kan niet functioneren. Een auto, waarvan de accu het doet, maar waarvan de kabels niet zijn aangesloten aan de motor, kan niet functioneren. Een auto, die geen olie in de motor heeft, kan niet op gang komen. Hij krijgt een vastloper. Een auto, waarvan de dynamo niet is aangesloten en dus niet wordt opgeladen, verliest energie en kan op een gegeven moment geen licht meer geven.

Een mens is geen auto, maar sondevoeding is geen normaal voedsel, ademmachines, die de ademhaling reguleren, maken een normale ademhaling onmogelijk. Een normale ademhaling wisselt af tussen de oppervlakkige mentale ademhaling, die het apparaat kent, en de emotionele diepe onregelmatige ademhaling, die een herrie veroorzaakt van het apparaat.

Het smeermiddel van de mens is het vertrouwen. Wanneer het vertrouwen weg is, verstijft de mens. Hij komt niet meer van zijn plek. Hij blijft waar hij is. Claustrofobie zou je dit kunnen noemen. Het levensgevaar van het trauma, waarna de patient in coma was, is niet geweken.

De medische maatregelen, die genomen zijn om het levensgevaar op te heffen, houden het levensgevaar in stand, omdat de mens niet kan bewegen. Omdat hij niet kan bewegen, kan hij niets verbranden en alles, wat niet door de mond wordt toegevoegd, wordt niet als voedsel herkend. Het is voor het lichaam gif en moet onschadelijk gemaakt worden.

Dat kost bewegingsenergie, die dus niet voor andere bewegingen gebruikt kan worden. Bewegingsenergie is die energie, die maakt, dat de mens naar de winkel kan hollen om gauw nog even voor het weekeinde nootjes en coca cola te kopen om de zondag door te komen.

Wanneer dit niet mogelijk is, gaat de mens sporten. Door te bewegen, kan hij meer bewegen. Maar hij moet wel bewegingen afwisselen, dat is in de sportkringen bekend en wordt in alle trainingsschema's gebruikt.

Een normale funktie kan slechts dan gegeven worden, als dat door alle omstandigheden mogelijk is. Pijpen, die het lichaam doorboren, veroorzaken storingen, die de comatoestand in stand houden en ademondersteunende apparaten maken een normale ademhaling onmogelijk.