Als je van plan bent om een paar dagen naar Kuala Lumpur te gaan en goede toeristen begeleiding wilt hebben, neem dan contact op met Be TOURIST.

Ze hebben hun kantoor in de Central Market Annexe, 1e verdieping, achter de Central Market, de oude hallen, waar vroeger vis verkocht werd, en die volledig nieuw ingericht zijn met allemaal kleine winkeltjes.

Be tourist is een klein toeristen bureau, dat het zich tot doel stelt om de toerist een goede tijd in Malaysia te laten doorbrengen en waar zeer goed geïnformeerde jonge mensen met plezier hun werk doen.

Ik ben daar in 2011 aan het begin van mijn wereldreis terecht gekomen. Ik volgde mijn intuïtie en via het Talens bord, waarop de Nederlandse kleurpotloden worden aangeprezen, kwam ik bij Be TOURIST terecht.

Ik werd daar liefdevol opgevangen, na mijn voorgaande avonturen, die me tamelijk van slag hadden gebracht. Ik voelde me verloren in de grote wereld.

Kuala Lumpur is, vind ik, met niets te vergelijken. Oud en nieuw staan schots en scheef door elkaar, in elkaar, boven elkaar, onder elkaar. Een gebouw uit 1916 deed me aan mijn moeder denken, omdat dat haar geboortejaar was.

En daar trof ik een man, die dakloos is. Hij zag er ook zo uit en bleek goed Engels te praten. En dat is voor een wereldreiziger altijd een prettige zaak.

Je niet verstaanbaar kunnen maken, is tamelijk onaangenaam, vind ik. Ik heb me lang niet kunnen uitdrukken en leer nu weer praten, ondanks dat ik emotioneel ben.

Bij Be TOURIST ben ik zeer liefdevol opgevangen, ze hebben een slaapplaats voor me geregeld en elke dag, 7 dagen in de week, zijn ze open.

Ze verzorgen ook uitstapjes naar Malaka, waar een Dutch heritage Tour uitgezet werd. De resten van de Nederlandse Aanwezigheid in een tamelijk ver (vind ik) verleden zijn daar niet alleen aan de straatnamen te herkennen.

Ik heb de tour nog niet gemaakt, maar zal er zeker ooit over berichten. Kuala Lumpur heeft een onvergetelijke indruk op me gemaakt.

De FREE WALK, die dagelijks door Be TOURIST wordt georganiseerd en waarvoor naderhand een vrijwillige bijdrage gegeven kan worden, is elke dag anders.

De tour is hetzelfde, maar door de verschillende vrijwilligers, die de tour leiden, is hij elke keer anders. Ik trof een jonge Chinees, die net als ik op zoek was naar zijn wortels.

Geboren en getogen in Kuala Lumpur, zocht hij zijn Chinese wortels, omdat zijn grootvader, als ik het me goed herinner, vanuit China naar Kuala Lumpur gekomen is.

Vele Chinezen ben ik op mijn reis in het verre Oosten tegen gekomen. Ik heb me nooit zo met Chinezen bezig gehouden, alhoewel we in Tilburg min of meer geregeld naar de Chinees gingen om te eten.

Dat was lekker, net als de bami die moeder klaarmaakte. Dat herinnert dan aan Nederlands Indië, het land waar mijn moeder geboren is.

Dat was voor haar belangrijk en ik kan dat begrijpen. Indonesië bestond nog niet. De Nederlanders waren de baas en hadden een streepje voor, neem ik aan.

Dat heb ik ook gemerkt, toen ik in Medan naar het gemeentehuis ging om na te vragen, waar mijn moeder gewoond heeft. Ik hoopte het geboorteregister in te kunnen zien, want dat bestaat nog, maar dat lukte niet.

Met een dubbele escorte werd ik naar het betreffende bureau gebracht, want ik was het verkeerde gebouw binnen gegaan. En daar boven werd ik in een kamer gelaten, waar de chefs (?) zaten en werd me een stoel aangeboden.

Veel mensen stonden in de gang te wachten, dus voelde ik me een beetje schuldig, maar ik kon de vriendelijkheid, die me geboden werd, ook niet afslaan. Uiteindelijk was ik de enige die zat, en alle anderen stonden om me heen en probeerden met me te praten.

Mijn katjangs, het woord, dat ik me herinnerde, toen ik pinda's op het bureau zag staan en de pisangs en djeroeks en de ketimoens deden het goed bij de mensen, die daar werkten. Ze openden echter niet de gewenste deur. Ik werd na verloop van tijd toch weer weggestuurd zonder inzage te hebben gehad in het geboorteregister of een adres, waar mijn moeder gewoond heeft.

Mijn coloniale wortels spelen ze mee in mijn streven om voor Prins Friso bereikbaar te worden? Anti-Oranje zal ik wel nooit worden. Ik vond het opvallend, dat ook de mevrouw van het Jobcenter een oranje vaas op haar bureau had staan.

En er zijn hier meer koninklijke auto's dan ik in Den Haag gezien heb. Auto's zijn goede herinneringsattributen. Vorige week was ik echt aan een lift toe, want het was koud en ik stond al een tijdje.

En toen kwam er een rijtje auto's aangereden. De eerste was blauw, de tweede wit en de derde rood. Vanuit mijn plek gezien was het de Nederlandse vlag. Ik verheugde me over deze groet van Nederland en ben dus in de eerste auto ingestapt, de blauwe, want die stopte voor me.

Hij ging niet naar Freiburg, waar ik naar toe wilde, maar de bestuurster is voor mij een stukje omgereden om me op de juiste plek neer te zetten.

En door zulke ervaringen word ik dan weer gesterkt in mijn vertrouwen, dat ik door moet gaan.

"Je maintiendrai" staat in het Innsbrucker Consulaat op de deur en nadat ik daar ben weggestuurd, ben ik me bewust geworden, dat dat voor mij moet gelden. Ik mag me niet weg laten sturen of dood laten zwijgen, want patiënten in coma zoals Prins Friso hebben genezing ondersteunende behandeling nodig.

Ik heb vanmorgen eindelijk een artikel, dat mij door een welwillende ziekenfondsmedewerkster gestuurd is, gelezen en werd ibbelig van alle vakuitdrukkingen en beoordelingsschema, die genoemd werden en aangeprezen als zijnde nodig om te kunnen beoordelen, hoe het met de patiënt gaat.

Hoe het met de patiënt gaat, kun je waarnemen als je verschil in beweging kunt waarnemen. Als je kunt waarnemen, dat hij zelf een beweging kan uitvoeren en, nog beter, een beweging volledig zelfstandig kan uitvoeren, want dan heb je een communicatiemethode.

En als je een communicatiemethode hebt, kun je de patiënt vragen, wat hij nodig heeft. Zolang dat niet gaat, moet je je intuïtie volgen en deze open stellen voor de behoeften van de patiënt.

Dit wordt onderwezen en geoefend in de hpi- OPLEIDINGEN tot coma-therapeut en coma-pleeg, die daar gegeven worden, waar deelnemers zijn.

Deze hpi-opleidingen zijn bestemd voor allen, die met patiënten in coma werken. Het is ook mogelijk om hpi-coma-assistent opleidingen te organiseren, waar de deelnemers leren, wat de patiënt waarom wanneer nodig heeft en hoe de patiënt het beste genezing ondersteunend verzorgd kan worden.

Ook voor deze opleiding geldt, dat hij gegeven kan worden, daar waar de behoefte bestaat, zoals ook de patiënt in coma daar behandeld moet worden, waar hij is en zijn behoeften vervuld moeten worden.

Er bestaat geen "de patient in coma". Elke patiënt is uniek en heeft daarom een persoonsgerichte behandeling nodig, waarbij als belangrijkste hulpmiddel de elektrische rolstoel met stafunktie ter beschikking moet staan.

Deze rolstoel moet zo ingesteld worden, dat de patiënt hem met de fijne bewegingen, die hij kan maken, zelf kan bedienen. Dat is dus geen eeuwig durende joystick, maar een bewegingsaandrijving, die steeds weer aangepast moet worden aan de mogelijkheden van de patiënt.

Hier moet meer tijd in gestoken worden dan in het overleggen, wat de patiënt nu voor medicijnen of therapieën moet krijgen. Bewegingen volgens het bewegingsschema van de patiënt, gecombineerd met emotionele aspecten (bv. muziek) en mentale aspecten (met woorden beweging aangeven), herstellen verloren gegane verbindingen.

Door voor en na de bewegingen de patiënt aan te binden aan de aarde (aarden), zullen de gemaakte bewegingen, wanneer ze in de juiste volgorde gemaakt werden, voor de patiënt weer toegankelijk worden.

All over the world kan dit SYSTEEM geprobeerd worden en zal het resultaat hetzelfde zijn. Als er geen positief effekt te bespeuren is, is aan een van de voorwaarden niet voldaan.

Er moet rekening gehouden worden met het energiesysteem mens, dat zich door het trauma geautomatiseerd heeft in een autonome cirkel, die alleen doorbroken kan worden, als de mens weer goed aan de aarde aangebonden wordt.

Een keer is niet genoeg. Zoals de mens niet in een dag kan trainen om een marathon te lopen, zo kan de patiënt in een bewegingscoma ook niet na 1x zich weer herinneren hoe de beweging gemaakt kan worden.

Daarvoor zijn minstens 12x nodig en dan ook nog in verschillende combinaties. Meer daarover in hpi therapie OPLEIDINGEN voor coma-therapeuten en coma-verplegend personeel.