Het is nu bijna middernacht en ik ben alweer een poos aan het schrijven. Ik heb eerst maar de teksten, die ik op papier geschreven had omdat alle computers onbruikbaar waren, in de compu gestopt. Ik ben zo blij, dat ik het ding weer heb.

Hij heeft wat moeite met het herkennen van de taal, maar daar wen ik ook wel weer aan. Er zijn echter dingen, waar ik niet aan kan wennen. Ik vind het zeer, zeer pijnlijk te moeten meemaken, dat patienten in coma zo behandeld worden, zoals ze behandeld worden.

Door onwetenheid en onaangebonden zijn aan de eigen intuitie worden patienten in coma behandeld, alsof ze niets voelen, alsof ze te stom zijn om voor de duvel te dansen en alsof ze zich nooit meer bewegen kunnen.

Dit laatste is het geval, als ze zo behandeld worden, zoals ze op het ogenblik behandeld worden. Die ervaring is uit den treure gedaan en hoeft niet langer herhaald te worden.

Het is nu mogelijk om hpi-therapie te leren, waardoor de patient in coma weer verbonden wordt met hemel en aarde waardoor hij zich ten opzichte van de aarde weer bewegen kan.

Zolang de patient in coma niet geholpen wordt zich weer met de aarde te verbinden, kan hij zich niet zelf bewegen. Dat is niet het enige, wat de patient in coma nodig heeft en is dan ook slechts een deel van de opleiding tot KOMA-THERAPEUT en KOMA-VERPLEGEND PERSONEEL.