Deutsch        Francais        Norsk        English        Nederlands   
 

h p i - THERAPY: O E P

 

MANISCH DEPRESSIV


 

Handopleggen


Je behandelt jezelf zo liefdevol als mogelijk. Je hebt geen ervaring daarmee. Je ouders hebben je niet het voorbeeld kunnen geven. Zij wisten ook niet, hoe dat gaat.

Zij hebben hun best gedaan, zoals jij nu. In de bijbel staat, dat je de ander zo lief moet hebben als jezelf. In de kerk wordt gepredigd, dat je jezelf niet lief mag hebben, maar altijd voor ander klaar moet staan.

Hoe kan dat nu? Als je voor jezelf niet klaar staat, hoe kun je dan voor de ander klaar staan? De ander heeft iemand nodig, die stevig op zijn benen staat, en dat is alleen het geval, als je op je eigen benen staat.

In de tango merk je dat heel duidelijk. Als je de leidende danser bent, moet je veel tegelijk doen. Je moet op eigen benen staan, je moet voelen, hoe de ander op zijn benen staat, je moet de passen kennen en weten, wat de ander gaat doen als jij hem iets laat weten en je moet in de toekomst kijken. Dat moet je dubbel. Je moet voor jezelf een plan hebben, welke pas je nu met je partner wilt gaan dansen en je moet in de gaten hebben, wat de overige dansers, die ook op de dansvloer zijn, van plan zijn.

In Indonesie zijn de bestuurders daar meester in. Ik heb vol verbazing en respekt gezien, hoe de buschauffeurs door het verkeer reden, zonder een enkele aanrijding. Ik heb me afgevraagd, hoe dat komt, dat alles zo veilig verloopt.

Het verkeer in Indonesie is heel anders, dan hier in het Westen. Wij hebben regels opgesteld en houden ons, meestal ook daaraan. Het kan zijn, dat we dat alleen uit financiele overwegingen doen (de bon voor te hard rijden, is te duur) of omdat we weten, dat deze regels een goede reden hebben en daarom de moeite waard zijn om ons eraan te houden of omdat we gewoon bang zijn, dat ons iets gebeurt.

Sommige mensen tonen deze angst heel duidelijk. Zij geven mij als fietser of als voetganger, auto heb ik op het moment niet, voorrang, terwijl zij gemakkelijk voor mij langs hadden gekund. Zij getuigen daarmee van geen vertrouwen in mijn galanterie!

Ik hoef geen voorrang te hebben. Ik kan wachten. Ik wil echter niet wachten, tot het weer licht wordt. Per slot van rekening heb ik licht aan als het donker is en daardoor kan ik gezien worden. Ik reken erop, dat ik ook gezien wordt.

Dat lijkt nog niet het geval. Alle patienten in coma weten ondertussen, dat ik er ben en dat hpi-heiltherapie ze weer aan het bewegen brengt, maar ik heb het nog niet voor elkaar gekregen, om te zorgen, dat dat ook gebeurt.

Er zijn nog teveel verbindingen kapot. Ik moet die eerst herstellen, voordat ik ze in gebruik kan nemen. Dus, zolang dat zo is, gebruik ik het internet om verbindingen te maken.

Deze verbindingen zijn afhankelijk van de energie, die ik in mijn webseite stop en die van de lezer, die, het lijkt toevallig, op deze webseite komt. Deze tekst is voor mij belangrijk.

En voor de lezer ook. Anders zou hij niet hierop komen. Zo simpel is mijn leven. Ik laat me niet meer gek maken. Ik laat me door deze energie leiden. En dat is geen lijden, dat is vreugde, omdat ik merk, dat ik mijn liefde kan laten stromen. Ik hoef niks, ik moet niks, ik kan gewoon lekker mijn liefde laten stromen.

En, schreef ik vroeger in volledige stilte, nu spreek ik de tekst ook uit! Er is dus wat veranderd! Een verbinding is in gebruik genomen en ik geniet het!

De mensen kijken me raar aan, als ik in de winkel loop en met mezelf communiceer over wat ik wel en niet en waarom of hoeveel zal kopen. Ik realiseer me dat en het stoort me niet. Ik groet en ga verder met mijn babbelen.

Tsja, sommige mensen denken, dat dat normaal is voor mensen, die veel alleen zijn. Ik kan je verzekeren, dat is niet het geval. Ik heb vroeger weinig gesproken. Niet gesproken in gezelschap, maar ook niet, als ik alleen was.

Nu kan ik beide. Ik kan zwijgen in gezelschap, ik kan speken in gezelschap. Wat ik zeg, wordt me niet altijd in dank afgenomen.

Mijn ervaringen zijn zo speciaal, dat ze liever niet gehoord worden. Dan zou het kunnen, dat men zijn ideen over de wereld moet veranderen. Ik was in Indonesie en in Malaysie. Ik had geen idee, wat ik daar zou aantreffen.

Mijn herinnering zijn mensen, lieve mensen, die een praatje met me wilden, me uitgenodigd hebben, me te eten, te drinken, een dak boven het hoofd gegeven hebben. Kortom, mensen, die mijn basisbehoeften vervuld hebben.

Het is alweer een hele tijd geleden, dat ik op voetreis was in de Ardennen. Ik wilde weten, waar ik naar toe moest gaan. Moest ik mij verder begeven op de weg van fysiotherapeut of moest ik wat anders gaan doen?

Ik ben de weg van de fysiotherapeut gegaan. Via Noorwegen in Duitsland terecht gekomen en op zoek gegaan naar de energie, die ervoor zorgde, dat gigantische rugpijn in 5 minuten verdween. Handopleggen, dat is wat ik deed.

Van thuis uit heb ik daarover een negatief beeld. Dat is onzin, maar, als je het wilt laten doen, doe maar, schaden kan het niet! Dus heb ik het niet laten doen, maar doe het zelf.

Oeps, is dat wel zuiver? Ik weet niet, wat er gebeurt, maar als het helpt, doe ik het. Het is wetenschappelijk niet onderzocht en niet bewezen, dat het helpt, maar degene, die het laat doen, is zijn pijn kwijt.

De patient in coma heeft niet alleen handoopleggen nodig. Hij heeft meer nodig. Hij heeft behandeling nodig, waarbij zijn energiesysteem aangebonden wordt aan aarde en universum en in zichzelf genormaliseerd wordt.

Dit wordt onderwezen in hpi-THERAPIE VOOR THERAPEUTEN, PLEGEN en ANDERE VERZORGERS VAN PATIENTEN IN COMA.





    home               impressum and contact
   
These short stories can be given on
so the divine love will flow
to the benefit of the Whole