Mijn verblijf in Medan begon met een bezoek aan het consulaat, waar ik afgezet werd door een lieve man, die me daar met zijn brommer naartoe reed. Hij wist niet waar het was, maar vroeg aan jan en alleman waar het was en kwam zo het juiste adres te weten.

En nu voel ik me bijna schuldig. Ik heb hem, zoals ook vele anderen zijn adres gevraagd om me te kunnen melden bij hem en heb dat, vier maanden na dato, nog steeeds niet gedaan.

En, jawel het wordt eentonig, omdat ik hier geen internet aansluiting heb, kan ik niet nu spontaan in het net gaan en een mail sturen.

Dus stuur ik een energetische boodschap, die aangekomen is, voel ik. Ik stuur er meteen een naar mijn chauffeur, die niet mijn chauffeur is, maar die chauffeur is en met wie ik een heerlijk liefdevolle avond in de duisternis van de donkerte had.

Hij zat met zijn vrienden buiten en ik liep daar de straat door. Ik was daar door mijn pendel heengeleid en had een luxe huis tussen rijtjeshuizen gezien en me afgevraagd, hoe iemand het in zijn hoofd haalt, om zo een huis daar neer te zetten als hij geld heeft.

Het stond daar te pronk en te praal volledig misplaatst. Grote hoge pilaren naast de deur om te laten zien, hoe machtig men is?

De straat was niet bestraat, maar een zandweg, die door de droogte net zo hard is als asfalt, maar toch. Deed me aan Polen denken, die bestrating. Daar zagen de wegen er 40 jaar geleden, toen ik daar was, ook zo uit.

Lukas heet de chauffeur, die me hier in Duitsland met zijn Camion eens een lift gegeven heeft, me mee heeft genomen naar de Bodensee, die ik toen ook even begroet heb. Het was daar mooi weer en des avonds bleek, dat daar waar ik naar toe moest, de hele dag geen zon door was gekomen.

De indonesische chauffeur spreekt geen Nederlands en ik nog geen Bahassa Indonesia, dus hebben we vooral de universale taal van het hart, zonder woorden gesproken en ik heb me daarbij heerlijk veilig en vrolijk gevoeld.

Het was een verademing om te zien, hoe deze man met zijn lichaam en de aarde bewoog. Het was als de dans van het hart. Ook hem heb ik nog geen bericht gestuurd per post.

De post, dat is ook een verhaal apart. De sleutel, die ik per post wilde terugsturen naar Kuala Lumpur, en waarmee een vrouw me heeft geholpen, heb ik niet verstuurd maar persoonlijk terug gebracht. Ook deze vrouw heeft nog geen kaartje van me gehad.

Een nieuw jaar is begonnen. Met nieuwe kansen. Om al mijn verbindingen, die nog niet in optima forma zijn, in optima forma te brengen. Vandaag heb ik daartoe weer wat ondernomen.

Ik ben mijn hart gevolgd en was blij verrast, dat mijn vriendin dat ook deed. Daardoor troffen wij ons op straat. Ik was op weg naar haar toe, maar zij was niet thuis. Zij volgde haar intuitie om iets thuis te gaan halen, precies op het moment, dat ik daar was. En zo troffen we elkaar.

Een kort en belangrijk contact. Wij hebben de afspraak, die me met elkaar hadden, gehouden en tegelijkertijd wat anders gedaan. Ik ben doorgelopen naar mijn stamcafé zou je het ondertussen kunnen noemen en heb daar weer zitten werken bij het genot van een kannetje thee en dit keer, twee stukken taart.

De talen wisselden elkaar weer af. Herinneringen, en nieuwe inzichten, naar aanleiding van wat ik daar waarnam. Voor mij is het leven vol met mysteries, die ik wil oplossen. Ik ben benieuwd, waarom mensen zo doen, zoals ze doen, waardoor anderen zo reageren, zoals ze reageren.

Die nieuwsgierigheid is mijn reaktie op wat ik denk te zien. Mijn fysieke reaktie maakt, dat ik denk te weten, wat de mens, waarnaar ik kijk, bezig houdt. Mijn fysieke lichaam is mijn barometer, zoals voor anderen hun emotionale lichaam hun barometer is. Voor andere is het mentale lichaam hun barometer.

Mijn fysieke lichaam laat mij door spiegeling van de toestand van de ander, weten, hoe het met de ander gaat. Als ik onduidelijk zie, weet ik, dat de ander geen duidelijke overtuiging heeft. Hij hinkt op meerdere gedachten, zou je kunnen zeggen.

Er zijn ook situaties, waarbij ik merk, dat ik de betekenis van de woorden, die iemand zegt, niet waarneem, dat betekent dan, dat die persoon niet de waarheid spreekt. Wanneer de ander mijn woorden niet hoort, wil hij het niet horen, of ik zeg iets, wat voor hem niet geldt.

Het gebeurt ook, dat ik het gevoel heb, dat er iets niet klopt als iemand me wat vertelt. Meestal moet ik dan daarover nadenken om te ontdekken, wat er niet klopt. Wanneer iets niet klopt, kan de logika niet vervolgt worden wat betekent, dat er iets ontbreekt. 1 + 1 = 3, wanneer men denkt man en vrouw en kind, klopt niet. Er zijn teveel paren, die graag kinderen zouden willen hebben en ze niet krijgen. Kennelijk is er nog iets nodig om kinderen te kunnen krijgen.

Niet alleen de liefde, maar ook de scheppingsenergie. Als de angst te groot is, wordt de scheppingsenergie niet uitgenodigd en kan dan zijn werk niet doen, alhoewel de liefde oneindig groot is. De liefde is de basis van het leven en wordt altijd gedeeld wanneer twee mensen dat willen. De scheppingsenergie wordt echter niet altijd daarbij uitgenodigd.

De rijkdom van het leven wordt niet altijd waargenomen. Zij ligt niet in de materiele wereld, maar in ons hart. Dat kan de liefde in de wereld waarnemen, zonder woorden, geluid, geur en beweging komt altijd daaruit voort. De liefde kan niet zonder beweging stromen.

Liefde, die niet kan stromen, maakt, dat de mens deze liefde in zich tot stilstand brengt terwijl hij anders de ander kan liefhebben, waardoor de liefde stroomt. De liefde moet stromen zodat de mens gezond blijft. Wanneer de liefde niet kan stromen, wordt de mens ziek.

Als je het gevoel hebt, dat je hulp nodig hebt om je liefde te laten stromen, vind je wellicht onder CURSUSSEN een cursus, die je aandacht trekt.