In de kast zijn veel laden en staan een paar potten. De hele kast is leeg. Vroeger is de kast en alles, wat er nog in staat, gebruikt, waardoor er leven in de kast was. Het leven in de kast is gestorven met de bewoner, die de kast heeft afgedankt en zo heeft ingericht, zoals hij nu hier in deze kamer staat. Het leven is uit de kast verdwenen.

Een kast moet gebruikt worden. Het is als met de mens. De mens heeft door zijn geboorte ervaringen verzameld en verzamelt tijdens zijn leven nog vele ervaringen daarbij.

De mens is als een kast. Hij stopt alle ervaringen in een lade of in een pot en weet dan, waar hij de ervaring weer kan vinden. De ervaringen van de mens zijn door zijn specifieke ZIJN uniek en kunnen slechts gedeeltelijk met anderen gedeeld worden.

De ervaringen van de mens zijn altijd uniek, maar ze kunnen meegevoeld worden wanneer de ander zijn medegevoel inzet. Dit medegevoel is als de kast: het is voor allen hetzelfde gevoel. De ervaringen zijn als de ingredienten, die in de kast bewaard worden. Ze zijn afhankelijk van de gebruiker. Ingredienten, die in de kast bewaard worden, zijn in principe voor allen hetzelfde, maar door het samenvoegen door de gebruiker is het resultaat uniek, zoals de cakes, die door verschillende mensen gebakken worden met dezelfde ingredienten en allemaal anders smaken.

Wanneer de mens zijn ervaringen zo onaangenaam vindt, dat hij ze vergeten wil, leegt hij de kast waardoor hij geen basisgevoelens meer ter beschikking heeft. De mens leeft niet meer, hij is alleen nog lege laden en potten waarin hij niets meer wil stoppen omdat de unieke resultaten hem niet bevallen. Dit gedrag heeft leegheid tot gevolg die zich als dementie toont.

Deze informatie is het gevolg van een hotelbezoek op 27 Juli 2011 in het Zwarte Woud - Schwarzwald.