huisje   St. Johann   


   
   

h p i - THERAPIE

   
   

De bank in de zon

   
     

Op deze bank staan geen getalletjes, maar M+V heeft iemand erin gekrast. Hij is voor mij te hoog om met mijn voeten op de grond te kunnen, zelfs als ik naar voren schuif, blijven mijn benen bengelen.

Zoals vroeger, toen ik nog zo klein was, dat alle normale stoelen te hoog waren. Dat is meer dan 50 jaar geleden en zonder deze ervaring nu, was ik er nooit opgekomen om daar nu over te schrijven.

Ik ben het huis uitgejaagd door mijn fysieke lichaam, dat 3 dagen binnenzitten genoeg vond om tot rust te komen. Drie dagen thuis zitten en niet verder komen dan tot het Rathaus in Münstertal om daar in internet te gaan, geeft mijn fysieke lichaam te weinig gelegenehid te bewegen en dat veroorzaakt longenproblemen.

Ik adem dan namelijk alleen maar oppervlakkig, omdat dit mentale werk niet meer nodig heeft. Ik heb daarom ook geen behoefte aan eten en er zelfs een innerlijke weerstand tegen. Ik heb alleen maar de behoefte om in de zon te zitten, maar dat i in mijn woonruimte niet mogelijk en in het Rathaus ook niet.

Dus open ik dan mijn kop en laat het hemelslicht gericht binnenstromen. Ik wil niet alle informatie, die er bestaat, binnenlaten, dus heb ik een paar filters geaktiveerd.

Deze filters hebben de liefde als basisenergie. De voorwaardenvrije liefde, wel te verstaan.

De bank, waarop ik zit, is niet meer in de zon, een wolk is voor de zon geschoven en dat is het teken voor mij om mijn weg te vervolgen.

Mijn leven is vol voorwaarden, die door de voorwaardenvrije liefde bepaald worden. De voorwaardenvrije liefde moet ik volgen, om mijn weg te kunnen gaan. Deze liefde geeft mij steeds meer tekens, die ik volg en zo kan ik nu naar de "99 Luftballons" van Nena luisteren.

Een CD, die ik op straat vond en Nena zingt goed, vind ik. Haar teksten zijn bijzonder. De CD is toch wel erg aangedaan. Hij loopt door zichzelf hen en na 29 seconden loopt hij vast en kan Nero niets meer lezen.

Dus meer dan de intro krijg ik niet te horen. Maar dat geeft niets. Ik ben een buurman tegengekomen en hij vroeg mij, of ik gefotografeerd had, omdat ik mijn fototoestel bij me had.

Ja, scheur in Münstertal voor Staufen gefotografeerd en het water in het Gewerbekanaal in Münstertal, dat buiten werking besteld is. Vroeger konden de bedrijven de energie, die door het water in dit Gewerbekanaal opgewekt werd, gebruiken als energiebron.

Dat is verleden tijd. Münstertal is een moderne gemeente en heeft nu dus andere prioriteiten. De bloemen voor het Rathaus zijn belangrijker dan de witte streep op de weg, die aangeeft, dat je tegenliggers moet verwachten en dus rijden er autoos tegen elkaar op.

Geen reden voor de burgemeester, die persoonlijk op het niet meer zichtbaar zijn van de witte strepen aangesproken is, om de witte strepen te laten opfrissen. Nee, hij heeft bedacht, dat daar een rotonde moet komen, zodat hij alleen maar op rechts hoeft te letten, als hij daar rijdt.

Dat is nu ook al het geval, maar alleen als je van richting wilt veranderen moet je ook even kijken, wie er rechtdoor gaat. Rechtdoor gaan alleen de mensen, die op hun eigen weg zijn. Iemand, die niet op zijn eigen weg is, moet zich in alle mogelijke bochten wringen om zich staande te houden.

Hij wringt dan ook vaak zijn handen en spreekt mensen aan om ze te vragen, of ze tevreden zijn. Als ze dat dan niet zijn, dan probeert hij zo snel mogelijk weg te komen en mijdt deze mensen voortaan. Op lijstjes, die hij gevraagt heeft, reageert hij ook niet.

Het is duidelijk, dat dit gedrag het gedrag is van iemand, die er niet in geinteresseerd is het welzijn van de stad of het land waarvoor hij werkt te dienen, maar alleen maar geinteresseerd is in de naam, die hij heeft.

En die naam wordt er niet beter op, naar mate hij meer geld uitgeeft voor voorzienigen, die het welzijn van de burger niet dienen. Een lik witte verf en dat elk voorjaar opnieuw is veel goedkoper en overzichtelijker dan een rotonde, die nu op het plan staat.

Het lijkt erop, dat de bestuurders geen bestuurders meer zijn, die het welzijn van land en mensen dienen, maar een kunstwerk willen achterlaten, als ze door de burger de laan uitgestuurd worden. Een mevrouw, die ik vertelde, dat er een rotonde zou komen in Münstertal, het langste dorp in Duitsland, zoals menigeen beweert, schamperde, dat er dan waarschijnlijk ook een kunstwerk in het midden zou komen.

Ze had er al veel gezien. Ik denk dan aan de poort bij het nieuwe gebouw van de RSG Koning Willem II in Tilburg Zuid. Daar is een kunstwerk neergezet van ijzer, dat verroest was. Het roest zou men eraf kunnen schrapen en dat in wonden doen.

Dat schijnt de wondgenezing te bevorderen. Is goedkoper en minder schadelijk dan de ijzerpillen, die menigeen vrijwillig als voorzorgsmaatregel neemt.

Al die voorzorgsmaatregelen, waarbij mensen chemische preparaten innemen, getuigen van een niet doordachte angst, dat het fysieke lichaam niet te vertrouwen is. De hoge bloeddruk wordt door een bloeddrukdemper naar beneden gebracht, zonder in de gaten te hebben, dat de mens elke dag een zak drop eet.

Deze drop zorgt ervoor, dat de mens kan fuktioneren, want anders valt hij in de depressie omdat hij zo tegen zijn eigen intuitie leeft, dat hij daar depressief van wordt, als hij dat toelaat. Door een pond drop per dag te eten, blijft hij in schwung en zijn lichaam funktioneert naar behoren.

De bloeddruk is wat hoger dan bij de buurman, maar dat is voor deze mens uitstekend, want daardoor heeft hij een energie, waar hij zelf van staat te kijken. Hij kan bergen verzetten en doet dat dan ook, waardoor hij eindelijk de geliefde zijnes levens tegenkomt.

Nena wil niet verder voor me zingen. De dutten, die in de CD zitten, zijn toch te ernstig. Ik zal moeten kijken, of ik een andere Nena CD kan bemachtigen. Het was dan ook maar een kopie.

Ik werk graag met kopien, dan ben ik er zeker van, dat het origineel origineel blijft. Met de patient in coma gaat dat echter niet. Het origineel is tezeer vol dutten, dat daarvan een kopie kan fuktioneren. Daar moet ik eerst de dutten uit het origineel zo rein krijgen, dat ze niet meer storen.

Zoals de mens, die het pond drop per dag eet, ontdekken moet, dat hij door de geliefde, die hem de energie geeft, die hij gezocht heeft, geen pond drop meer hoeft te eten. Dat hij langzaam maar zeker die behoefte niet meer heeft.

Of opeens, dat kan natuurlijk ook zijn. Dat zal hij echter moeten merken, anders blijft hij uit gewoonte de drop eten en dan wordt het teveel. Dan kan hij al die suiker en al dat zout niet meer omzetten in de bergen verzettende energie, maar krijgt een optater, die hem volledig van slag brengt.

Een Schlägli heet dat hier dan, in Nederland een slagaanval. En een halfzijdige verlamming is meestal het gevolg. Soms met spraakproblemen. En die treden vooral dan op, als voor de slagaanval de communicatie al flink gestoord was.

Als de orde in de familie niet in orde was. De oudste zus niet het respekt van de jongste zus gekregen heeft, waar ze volgens de plaats van geboorte recht op heeft of als de oudste broer zijn verantwoordelijkheid als oudste kind niet neemt.

De orde in de familie wordt bepaald door het geboorterecht en verstoord door de familieenergie of door de wil van de mens. De mens kan ervoor kiezen, om niet zijn verantwoordelijkheid te nemen en zich door zijn jongere zus te laten verzorgen, dit kan natuurlijk ook de jongere broer zijn, door deze een schuldgevoel te bezorgen, wat ook familieenergie is.

Schuldgevoelens worden doorgegeven door het niet nemen van de eigen verantwoording. Het niet nemen van de eigen verantwoording kan het gevolg zijn van gebeurtenissen, welke door het leven zijn bepaald.

De liefde is altijd de grondslag van het leven. Aangename en minder aangename gebeurtenissen volgen de liefdesenergie van de familie. De mens kan ervoor kiezen, om met deze energie mee te gaan of ze te veranderen in een andere uiting van liefdesenergie.

Ik heb ervoor gekozen, om me buiten de familie te stellen om mijn weg te kunnen gaan en de heil energie, die in beide families thuis is, te kunnen doorgeven. Dit kan ik niet aan mijn kinderen doen en daarom wordt ik gedwongen, dit aan anderen te doen.

De therapeuten en plegen van patienten in coma hebben vakkundige begeleiding nodig om hun patienten genezing ondersteunend te kunnen behandelen en deze vakkundige begeleiding is in hpi-therapie ontwikkeld maar nog steeds niet voldoende bekend om voor een ieder bereikbaar te zijn.

Gezamenlijk wordt de hpi-therapie steeds meer bekend waardoor het beoogde doel steeds naderbij komt. Het beoogde doel is, dat alle patienten in coma de mogelijkheid zullen hebben, om met hpi-therapie behandeld te worden, zodat ze een kans hebben om zich weer te kunnen bewegen.

Hpi-therapie moet daarvoor niet alleen de patient behandelen, maar ook de omgeving moet bereid zijn veranderingen in het leven toe te laten. De omgeving moet zich bewust zijn, dat macht over een ander tegelijkertijd betekent, dat men verantwoording heeft, die men niet kan dragen.

Deze verantwoording wordt te zwaar en dan ontdekt men, dat de macht, die men heeft ingeruilde vrijheid is. Door vrijheid op te geven, kan men macht krijgen, maar gelukkig wordt men niet hiervan. Mijn vrijheid is mij levensbelangrijk en ik geniet ze dus dubbel nu, wetende, dat er een tijd komt, dat ik van de ene cursus naar de andere vlieg, omdat er zoveel mensen opgeleid moeten worden.

Ik ben fysiotherapeute geworden, in een tijd, dat er te weinig fysiotherapeuten waren. Ondertussen was dit tekort opgeheven, maar de opleidingen leidden nog steeds zoveel therapeuten op, als nodig was, om het vooraf aanwezige tekort op te heffen.

Toen ik dus klaar was met de opleiding, waren er heel veel therapeuten, die net zo oud waren als ik en voorlopig nog niet eraan dachten hun werk op te geven. Dus ik viel in een gat, dat er niet was. Ik was over, om zo te zeggen.

Ik was oud, relatief oud, en zonder ervaring. Nu ben ik nog ouder en met ervaring. Niet zoveel ervaring als vele collegas van me, die al jaren patienten in coma behandelen, maar met 4 maanden intensieve en nog 9 maanden extra ervaring.

En deze ervaringen zijn maatgeven en de oorzaak geweest, van de ontwikkeling van hpi-therapie. Het is de vraag, waarom niet een van mijn collegas, die toch al zoveel langer met die patienten werken, deze therapie ontwikkeld hebben.

Er zijn genoeg collegas, die ook cranio gedaan hebben, energetisch therapie geven en fysiotherapie. Zij hebben niet de moeite genomen om verder te kijken dan hun neus lang is? Ik weet het niet. Ik weet alleen, dat ik weet, dat er veel patienten in coma zijn, er steeds meer in coma komen, zoals nu de hele wereld weet, omdat Prins Friso dat lot heeft getrokken, en dat er nog geen instituut is, dat de naam heeft, dat ze patienten in coma weer aan het bewegen kunnen helpen.

Om dit instituut op te richten, is er geld nodig met de juiste mensen of een instituut, dat zijn mensen daarvoor wil opleiden. Ik zit thuis en krijg geen post, wat ik heerlijk vind, want dat betekent, dat er geen rekening in de bus ligt.

Louise L. Hay zegt: "zegen je rekeningen" en dat heb ik ook gedaan. En ben nu dus blij, dat er geen meer komen, want ik zou niet weten, hoe ik ze zou moeten betalen. Elke maand wordt mijn schuld bij de verhuizer groter en de schuld bij de hnc-leraar staat ook nog open.

Mijn reis naar Malaysia en Indonesia is ook nog niet betaald en dankzij een hele lieve jongeman, die alles van programmeren weet en van zweefvliegen, kan ik mijn webpagina nog maken en deze in het bijzonder.

Dankzij hem weet ik een beetje meer, wat mijn mogelijkheden in het net zijn. En dat is voor mij van levensbelang. Voor de patienten in coma, Prins Friso incluis, is het van levensbelang om bewogen te worden, zodanig, dat ze daardoor bewegingsenergie krijgen.

Dit wordt onderwezen in hpi-opleidingen voor therapeuten en voor verplegend en verzorgend personeel van patienten in coma.

 :

 
hpi-therapie cursussen


 
hpi-therapie en de EU


 
hpi-therapie voor iedereen


.

.

.

 
      home NETWORK contact    
     
Deze korte verhalen
vertellen van het algemeen dagelijks leven
en coma