Geen bericht is goed bericht?
Ik krijg het er koud van! Maar ik wil me niet laten stoppen.
Houd me een vette worst voor, haal hem weer weg en ik loop er omheen en ga op zoek naar de pap, die ik veel lekkerder vind.
Dat doet een ieder, die in beweging wil blijven.
En dus eet de een om in coma te blijven en de ander om wakker te worden of te blijven.
Als je niet meer uit bed geholpen wordt, kan het eten en drinken het enige zijn, waardoor je wakker en in beweging, en dus in leven, blijft.
Mensen, die je om je heen hebt, zijn ook bepalend voor het wel of niet in leven blijven. Neem een man zijn auto af, omdat je van mening bent, dat hij een nieuwe kan kopen, terwijl jij niet zonder kunt en dus nu, nu je eigen auto zijn leven opgegeven heeft, aan jou zijn auto moet lenen en die bevalt je zo goed, dat je besluit om hem te houden en hij moet maar een nieuwe kopen.
Hij ziet dat als een bewijs, dat jij hem niets waard vindt, want de auto is voor de man een heiligdom, dat hem status verleent. Bovendien is het het hulpmiddel, waardoor hij in beweging kan zijn en als hij geen auto meer heeft, ontbreekt hem het gevoel te leven. Door hem zijn auto af te nemen, krijgt hij van jou de informatie: "je bent het niet waard om te bewegen" of "je mag niet bewegen" en dan begint hij af te wegen, of hij wel mag leven?
Wat is een leven zonder beweging? Wie kan dat zeggen? De mens, die zich niet kan bewegen? Voor de een is het een verademing, eindelijk niet meer op pad en in beweging te moeten zijn, voor de ander een straf en reden om de pijp aan Maarten te geven en je aan je lot over te laten.
Degene, die geen andere zin in het leven heeft dan sterven, zal meer moeite met het gelukkig zijn hebben dan degene, die zin in het leven heeft, omdat hij de zin van zijn eigen leven inziet.
Er zijn mensen, die zoveel werken, dat zij alleen nog maar werken en geen privéleven meer hebben, andere mensen hebben geen werk en dus alleen maar privéleven, gezien met de ogen van degene, die zijn geld verdient met werken. Jaloers op de "uitkeringstrekker" wordt hem gezegd, dat hij moet werken voor zijn geld, maar als hij vraagt, waar, dan blijft het stil.
De gedachte, dat je altijd kunt werken, klopt, maar er zijn heeeeel veeeeel mensen, die niet betaald worden voor het werk, dat zij doen. Vroeger was het normaal, dat de getrouwde vrouw thuis bleef. Zij mocht niet meer werken, want als zij zwanger zou worden, was zij niet meer zoals daarvoor.
De vrouw, die zwanger is, is niet meer alleen, maar met zijn tweeën en wordt beïnvloed door het samenzijn. Zij kan niet meer alleen maar aan zich zelf denken, maar moet voor twee denken. De vrouw, die woedend was op haar vriend, omdat hij met haar vriendin aan de rol geweest was, ontdekte dit op pijnlijke wijze.
Zij maakte een scene op straat, waar hij stond te tanken met zijn auto. Niet alleen met woorden maakte zij hem duidelijk, dat ze het niet kon verkroppen, dat hij met haar beste vriendin aan de rol geweest was, maar ze gaf ook een schop tegen zijn auto.
Dat was voor de man, voor wie de auto waardevoller was dan een vrouw, een te grote belediging. Hij moest deze daad straffen en deed dat, door de vrouw in de buik te trappen. Met een "Kung Fu" schop schopte hij gericht in haar buik, waardoor de vrouw het uitgilde van de pijn.
Een goede raad was niet duur in dit geval, want de langskomende therapeute liep naar de vrouw toe en raadde haar aan om de man te laten voor wat hij was. Een man, die met de beste vriendin aan de rol gaat, laat eigenlijk alleen maar zien, wat voor vriendin men heeft?
Of heeft hij haar verkracht en durft de vriendin dat niet te vertellen? In ieder geval is een man, die zijn zwangere vrouw in de buik trapt, geen trouw waard, want hij toont, dat hij geen respect voor het leven heeft. Door deze aktie is de kans groot, dat de vrouw het kind verliest en dat is misschien dan een geluk bij een ongeluk?
Want dan hoeft zij niet de rest van haar leven door het kind aan deze man herinnerd te worden, die haar met haar beste vriendin bedrogen heeft. Niet alleen de partner is men dan kwijt, maar ook de beste vriendin.
En als men ervan uitgaat, dat het leven alsmaar een spiegel voor houdt, kan men zich als vrouw afvragen, of men zelf ook de beste vriendin bedriegt, of men zelf ook het leven niet respecteert en het kind helemaal niet wilde hebben en of men zelf wel trouw waard is.
De gedwongen huwelijken, die tot stand zijn gekomen omdat....., zullen de rest van het leven van de beide partners bepalen. Misschien blijven zij dit leven bij elkaar en krijgen zij nog meer kinderen, maar hoe vrij zijn zij, hoe vrij laten zij elkaar, hoe eerlijk zijn zij en wat bieden zij elkaar en nemen zij van elkaar aan?
De angst om kwijt te raken is vaak een reden om kwijt te raken. Door de angst is men zo gespannen, dat men de verkeerde maatregelen treft om te verdedigen. De therapeute wegsturen, die een volledig andere behandelmethode heeft dan de therapeuten, die bewezen hebben, dat zij het niet voor elkaar krijgen om de patiënt in coma op de been en in beweging te helpen, veroorzaakt, dat de patiënt in coma blijft.
Zo lang de therapeute niet een patiënt in beweging heeft gebracht, wordt getwijfeld aan haar kunnen en deze twijfel wordt in stand gehouden door met man en macht te voorkomen, dat zij bewijst, dat zij patiënten in coma op de been kan laten brengen door de therapeuten, die het zonder hulp niet kunnen.
Het arbeidsbureau wil een werkzoekende niet inschrijven als werkzoekende. Binnenkort wordt de 60e verjaardag gevierd, wat voor menigeen een mijlpaal is, die met vervroegd pensioen gevierd wordt, terwijl het voor de werkzoekende slechts een leeftijd is, waarop een nieuw leven begonnen wordt.
Verlost van de angst om de verworven naam kwijt te raken of zonder geld op straat te komen staan en door niemand geholpen te worden en dus door onderkoeling te sterven of patiënt in coma te worden, worden akties ondernomen, die voor anderen onaangename consequenties kunnen hebben.
Het arbeidsbureau beweert, dat de werkzoekende arbeidsongeschikt is en daarom niet ingeschreven kan worden als werkzoekende. Op basis waarvan de werkzoekende arbeidsongeschikt verklaard is, wil het arbeidsbureau niet prijs geven. Daartoe zijn de ambtenaren niet bevoegd, beweren zij.
De inzage in het dossier van de werkzoekende wordt ook geweigerd. Daarvoor had een afspraak gemaakt moeten worden, want dan had men een aparte kamer kunnen vrijmaken, waar de werkzoekende het dossier in had kunnen kijken.
Dit gesprek vindt plaats in een aparte kamer, waar twee ambtenaren van het arbeidsbureau aanwezig zijn, die zich beiden in het gesprek mengen. Zij beweren, dat de medische dienst bepaald heeft, dat de werkzoekende (voor de rest van haar leven) arbeidsongeschikt is en stellen voor om te proberen met de betreffende arts een afspraak te maken.
Die is echter niet in het pand en na een uurtje wachten, wordt verteld, dat het niet gelukt is om een afspraak te maken en beloofd om contact op te nemen, als een afspraak gemaakt kan worden.
Omdat er al eerder trammelant met de verantwoordelijke medewerkster van het arbeidsbureau was, bestaat de verdenking, dat er papieren uit de akte zullen verdwijnen als hij ter inzage gegeven wordt......
En de vraag blijft, waarom het arbeidsbureau zich blijft verzetten tegen inschrijving van deze werkzoekende, die met een stagecontract als voorloper van een arbeidscontract in de zak zich als werkzoekende wil laten inschrijven.
Als de werkzoekende is ingeschreven, is het arbeidsbureau verplicht deze te ondersteunen bij het zoeken en vinden van werk. Dat werk is gevonden, 600 kilometer verderop en dus kan niet naar het werk gependeld worden. Er moet verhuisd worden en dat wil de werkzoekende ook graag, want dan woont hij dichter bij de 103-jaar oude tante en kan proberen, of er een rolstoel gevonden wordt, die voor deze tante geschikt is, zodat zij samen in Hengelo kunnen gaan wandelen als het buiten lekker warm is.
De tante is niet geïnteresseerd in een wandeling in de koude winter, want als je je niet beweegt krijg je het gauw koud, maar samen in lekker weer naar buiten en de eendjes voeren, toekijken hoe kinderen of anderen de eendjes voeren, op de speelplaats spelen of hoe een Hongaarse vrachtauto, die een aanrijding had, wordt afgevoerd, vindt de tante wel leuk.
Maar ja, als er geen weldoener of ambt komt, dat financiële hulp wil geven voor de verhuizing en een geschikte woning, dan wordt het niets met 103-jaar oude tante nog een interessante oude dag te geven. Dan moet de werkwillige in het Münstertal blijven zitten schrijven tot de dood erop volgt.
Niet als eerste de eigen dood, maar de dood van al die patiënten in coma, die niet op de been en in beweging gebracht worden, omdat zij niet als patiënt in coma maar als neurologische patiënt behandeld worden met als uitgangspunt, dat zij nooit meer in beweging zullen komen.
Voor velen is dat na korte tijd de reden om niet meer energie te hebben om voor het leven te strijden en sterven zij, voor anderen is het de reden om meer dan 25 jaar in coma te blijven, dankzij de hoop en liefde, die geliefden hen tonen en waardoor zij in beweging blijven.
De uitkeringstrekker, die aan handen en voeten gebonden is door de regels, die bij die uitkering horen, te volgen, kan alleen dan weer in het geld verdien apparaat komen, wanneer hij daartoe hulp krijgt.
De "Taler", die in ruilkringen gebruikt wordt om diensten uit te wisselen, is een legaal zwart circuit want het is ook in die kringen niet zo, dat een uur met een uur vergoed wordt. De advocaat en de rechter hebben een totaal ander beeld van de waarde van een uur dan de therapeut of verkoopster, die vrijwilligerswerk doet.
Voor de arts, die moet bepalen, of de behoeftige van het geld, dat hij of zij krijgt, kan rondkomen, is een schuld van 6000 euro te veel als het de uitkeringstrekker betreft, terwijl hij zelf een schuld van 300000 euro heeft, omdat hij een huis met tuin, garage en logeerkamer heeft gekocht.
Die logeerkamer stelt hij niet in CouchSurfing beschikbaar voor mensen, die geen geld hebben om een hotelkamer te betalen. Dat doen de mensen, die zelf geen geld of tijd hebben om te reizen.
Vooral in het Verre Oosten zijn veel CouchSurfing Hosts te vinden, die de Westerling niet alleen een slaapplaats bieden, maar ook eten en drinken geven, terwijl zij zelf nooit naar het Westen kunnen komen, omdat het ticket een jaarsalaris of nog meer kost.
En als de Westerling als dank een ticket koopt voor de Host, dan kan de host toch niet komen, omdat de ambassade van het Europese land, waar de host woont, geen visum verstrekt, omdat de host geen duizenden op de bank heeft staan en de gast geen miljoenen.
De mensen van de ambassade zijn bang, dat de aanvrager van het visum in het Europese land wil blijven. Kennelijk zouden zij zelf liever ergens illegaal zonder werk zijn dan aldaar, waar zij zijn en een vaste baan hen vele mogelijkheden geeft en verwachten dat anderen dat ook willen? Want dat zouden de gasten dan moeten doen, wat zij niet willen, want zij zijn liever onafhankelijk in het eigen land, met werk dat zij graag doen dan als illegaal in een vreemd, koud Europa, waar zij afhankelijk zouden zijn van de goodwill van anderen, die hen een dak boven het hoofd geven en wat te eten en te drinken.
De stroom vluchtelingen, die een verblijfsvergunning aanvragen blijft toenemen, dankzij de maatregelen, die genomen worden om deze vluchtelingen onder dak te brengen? Wie vlucht waarom waar naar toe? Wie heeft welke moed of is zo wanhopig, dat hij het bestaande en bekende opgeeft om naar elders te vertrekken?
In de jaren 60 zijn er vele mensen geëmigreerd. Hoe veel mensen zijn terug gekomen? De zoon, die zijn vader kwam bezoeken na vele jaren afwezigheid, kwam op een koude kermis. Hij werd op Schiphol aangehouden en hem werd een rekening van tienduizenden guldens gegeven, die hij moest betalen van de overheid, omdat zijn vader in een verpleeghuis was opgenomen, anders zou hij in de cel gestopt worden.
Zou hij dan voor het celoponthoud na afloop dan ook moeten betalen of zou hij daarvoor ook 105 euro per dag – niets voor de nacht natuurlijk, want die zijn voor ambtenaren niets waard? – krijgen als hij in een proces succesvol tegen de rekening geklaagd heeft?
Meer en meer lijkt er geprocedeerd te worden, waarbij rechters, advocaten en overig personeel hoge salarissen krijgen ten koste van de burger, die onterecht, al dan niet per verstek, veroordeeld wordt en daar dan tegen in beroep moet gaan en op de dag, dat dit beroep behandeld wordt, door de politie in de cel gestopt wordt.
Daar komt dan de vraag op, of de politie geld krijgt voor elke dag, nacht of etmaal, dat een burger in de cel zit, ongeacht of dat terecht of onterecht is, want dat betekent dan, dat het voor de politie lucratief is om mensen op te pakken en in de cel te stoppen.
In de medische wereld is dit "hand vult broekzak"-principe ook al te zien. Er wordt alleen samengewerkt met instituten, die van dezelfde groep deel uitmaken en als een sponsor chemische preparaten producent is, worden deze chemische preparaten aan de patiënten in het instituut verstrekt.
Een patiënt in coma, die een spasmepomp krijgt, die tot doel heeft om spasme te remmen, zal daardoor niet in beweging komen. Want de onbeweeglijkheid, die de patiënt in coma heeft, is geen gevolg van spasme en de overspanning, die de patiënt in coma heeft, is geen spasme.
Het is een overspanning, die de patiënt nodig heeft om hele kleine bewegingen te kunnen maken, die niet gezien worden maar gevoeld kunnen worden, als men de patiënt in de handen neemt en met hem beweegt.
Deze overspanning normaliseert zich als het de patiënt mogelijk wordt gemaakt om normaal te bewegen, wat o.a. betekent, dat hij normaal moet kunnen ademen en eten en drinken. Een adem ondersteunend apparaat kan niet een normale ademhaling ondersteunen, want daarvoor is een normale ademhaling te gevarieerd. De oppervlakkige regelmatige ademhaling, die door een apparaat ondersteund wordt, is een mentale ademhaling, die normaal afgewisseld wordt door de emotionele ademhaling, die diep en onregelmatig is.
Bij vele mensen gebeurt dat te weinig. Zij houden alsmaar hun adem in en proberen niet te stikken en niet op te vallen, waardoor zij opvallen als zij iets gegeten hebben. Want dan gaan de darmen aan de gang en veroorzaken een beweging van het diafragma, waardoor de longen gestimuleerd worden, die dan het vastzittende sputum mobiliseren, dat dan door middel van kuchen, hoesten of keel schrapen uit de longen verwijderd wordt.
De mensen, die 's nachts niet kunnen slapen, omdat zij alsmaar liggen te denken aan datgene, wat zij gedaan, gezegd of niet gedaan of gezegd hebben of nog moeten doen, zouden meer plezier hebben aan inzicht in hun handelen dan aan een anti-snurk machine, die de pauzes, die nodig zijn om van de oppervlakkige, regelmatige ademhaling naar de diepe, onregelmatige ademhaling te wisselen, opvult.
Want door deze machine wordt de onregelmatige diepe ademhaling onmogelijk gemaakt en dat betekent, dat de emotionele ademhaling niet kan helpen de emoties te verwerken. Die blijven steken in de spanning van het lichaam en als men dan werkelijk geen uitweg meer weet en niet dood wil, dat blijft wellicht alleen nog de toestand "patiënt in coma", waarbij men in coma blijft totdat de problemen in het net, waarin men zich bevindt, opgeheven zijn.
De beste behandeling is niet de duurste behandeling, maar die, die het gewenste resultaat heeft. Dat is de reden, dat men in Zwitserland een klinisch hotel geopend heeft, waar men zichzelf voor veel geld om kan brengen.
Voor de therapeut, die het mensen mogelijk wil maken om zich te kunnen bewegen is het een raadsel, dat een dergelijke kliniek een succes kan zijn, doch de ervaring, dat de mensen, die verantwoordelijk zijn en beweren, dat zij de patiënten in coma in beweging willen helpen, er alles aan doen om deze patiënten niet in beweging te laten helpen, heeft gemaakt dat een breder zicht op het leven tot stand kwam.
Velen beweren iets en doen precies het omgekeerde. Dus de werkwillige doet er alles aan om geen werk te krijgen, zoals het arbeidsbureau er alles aan doet om de werkwilligen het leven zo zuur te maken, dat zij zich vrijwillig laten afschuiven naar de sociale dienst om vervolgens te bemerken, dat men daar dezelfde regels heeft als bij het arbeidsbureau, met uitzondering van het zich verplicht voelen om de uitkeringstrekker te helpen om geen uitkering meer nodig te hebben.
De mensen, die bang zijn om geen werk meer te hebben, trekken dat aan. En dus schrijft de therapeute, die nog steeds geen betaald werk heeft, ijverig door. Zodat er genoeg woorden zinnen gemaakt hebben, die zin hebben, als er wel betaald werk is en geen tijd meer om te schrijven.
"Wie schrijft, die blijft", zei eens een patiënte en voor de therapeute, die niet wil blijven maar verder wil gaan op haar weg, was dat een reden om niet te schrijven. Totdat een andere weg zich opende door het schrijven.
De schrijver, die het woord gebruikt, kan daardoor deuren openen en sluiten. De deur, die geopend werd door een journalist, lijkt open maar is dicht. Eerst moet nog een informatie bijeenkomst bijgewoond worden op dinsdagmiddag.
Alles moet per internet. Inschrijven en zoeken, welke woningen of banen er zijn, maar de informatie, die werkelijk belangrijk is, wordt alleen op een bijeenkomst verstrekt, waar men persoonlijk aanwezig moet zijn.
Een uur op dinsdagmiddag moet de toekomstige uitkeringstrekker aanwezig zijn om in aanmerking te komen voor een uitkering. Wat wordt er niet op deze informatiebijeenkomst verteld? Waarom wordt deze informatie niet in internet op een filmpje gezet, zodat de behoeftige deze informatie meerdere malen kan bekijken zodat hij dan ook werkelijk alles in zich op kan nemen?
Een vraag, die opkomt bij een behoeftige, die zich niet zo oud voelt als hij is. Het hele leven hebben anderen deze behoeftige jonger geschat dan de kalenderleeftijd en de klappen, die deze mens in zijn leven kreeg, maakten dat hij liever niet via internet communiceert.
Hij kijkt liever de mensen met wie hij te maken heeft in het driedimensionale oog, want dan kan hij waarnemen, wie deze mens is. Via internet verdwijnt een hoop informatie voor de mens, die gestoorde verbindingen heeft, die bijvoorbeeld als gevolg hebben, dat hij moeite heeft met namen onthouden of mensen te herkennen.
Dat was een reden om altijd "de kat uit de boom te kijken" en te wachten, tot mensen op hem toe kwamen, waarbij hij zich dood schaamde, dat hij ze niet herkende en van schrik maakte, dat hij verdween, toen dat in de familie gebeurde.
Zo vele jaren elkaar niet ontmoet, werd de vrouw, die vol vreugde de behoeftige aansprak, niet herkend. Geen idee, wie dat was, werd aan een ander gevraagd, wie het was en was de schaamte zo groot, dat geen gesprek werd aangegaan.
Vele jaren later is er behoefte aan dit gesprek en kan het niet meer gevoerd worden. Een situatie, die voor vele mensen herkenbaar is? "Had ik toch maar.....", maar ik heb het niet en dus moet ik met het verdriet, dat ik het niet.... verder leven.
Voor de patiënt in coma, die daardoor gestorven is, is dit leven afgelopen. Niets aan te doen. Dat is niet anders, maar voor een andere patiënt in coma kan een ander gedrag betekenen, dat hij of zij niet hoeft te sterven, maar in beweging wordt gebracht en daardoor kan laten weten, wat hij of zij beleefde in die coma toestand.
De direkteur van de instelling, die dat niet wil beleven, zal er alles aan doen om te voorkomen, dat de patiënt in coma weer op de been en in beweging komt en zijn ervaringen aan de grote klok kan hangen.
Staat die op 5 voor 12 of is het nu twaalf uur? In internet is veel te lezen over patiënten in coma en de hpi-methode en inzichten, die te beschrijven zijn, waar het de behandeling van patiënten in coma betreft.
Wanneer het volgen van het 12-stappen-programma niet voldoende is om de patiënt in coma weer in beweging te helpen, zijn er maatregelen nodig, die nog niet beschreven werden.
Vragen staat vrij, zonder te vragen geen antwoord? In de praktijk blijkt dat niet het geval te zijn, want vele antwoorden worden aangereikt door mensen, die onbewust de vraag hebben waargenomen en als engel gestuurd zijn om die vraag te beantwoorden.
Dan ontdekt men, dat een oude tante een Godsgeschenk is, dat tot meer in staat is dan wie dan ook. Zij kijkt stralend uit haar ogen als de nicht, die zo lang niet in het zicht was, op bezoek komt en hoopt, dat er nog een rolstoel aangeboden wordt, die gebruikt kan worden om rond te rijden. Eerst maar in het huis wat rondrijden, want dat is ook al twee jaar niet meer gebeurd.
Geen film bezocht en ook geen kerkdienst, is elke beweging buiten de bekende ruimten een ontdekkingsreis. Waar staat de rolstoel, eventueel met ligfunktie of met stafunktie, in een hoekje, op zolder of in de garage, die in Hengelo O goede diensten kan doen en twee oude tantes blij zou maken?
Geen rolstoel gevonden, is de oude tante gestorven, zonder nog de zon op haar huid gevoeld te hebben. De werkzoekende, die in het Duitse land verzekerd was van een sociale uitkering, heeft de stap gewaagd en is naar Nederland verhuisd, waar de pensioenrekening een streep door de rekening lijkt te gaan trekken.
De overheid heeft bedacht, dat de terugkoopwaarde verrekend moet worden. Ook, als de pensioenrekening pas over drieeneenhalf jaar uitgekeerd kan worden? De onzekerheid duurt voort en zonder inkomen dreigt dakloosheid of bezetting in eigen land, zonder vuilnis, water en elektra en een vergroting van de schuld dankzij de verplichte zorgverzekering, waarvan de premie dan ook niet betaald kan worden.
