De cameraman is herkenbaar als medewerker van de televisie. Op zijn microfoon staat, van welke zender hij is. De NOS loopt in de stromende regen in de Hofstad te zoeken.

Hij is niet alleen, maar ook deze reporters zijn niet geinteresseerd in de bijzondere verschijning, die zoveel interesse voor hun werk toont op dit moment.

Het interview, dat in een andere stad plaatsvond in het kader van een verzamelaktie van mobieltjes, die dan niet meer naar Afrika gestuurd worden, waar kinderen op die manier wat geld verdienen, maar in Duitsland in een nieuwe fabriek uit elkaar gesloopt worden, heeft de interesse van deze groep medewerkers van de televisie.

Zij zijn niet geinteresseerd in de behandeling van patienten in coma. Dat hoort bij "gezondheid" en daar doen zij niet aan. Ondanks dat zij de opnamen maken om de burger ervan te overtuigen, dat het goed is om nu alle, ook de nog funktionerende maar niet in gebruik zijnde mobieltjes, naar de verzamelpunten te brengen, zodat die niet meer in Afrika uit elkaar gehaald worden.

Per verzameld mobieltje wordt 1 Euro voor de kinderen in Afriks, die dan geen werk meer hebben, beschikbaar gesteld, onder het mom, dat het werk, dat zij doen, slecht voor hun gezondheid is.

Edoch, als je de hele aktie beter bekijkt, lijkt het meer op de aktie die een paar jaar daarvoor dankzij de financiele crisis de aandacht trok.

In het Duitse land, waar zo vele autoproducenten zijn, werden de burgers gestimuleerd om hun nog funktionerende auto tot wrak te laten persen. Daarvoor kregen zij dan 2500 Euro, mits zij een nieuwe auto kochten.

Spaarmaatregel? Nee, dankzij het onbruikbaar maken van de goede oude, mechanische auto's kwam er een vergrote hoeveelheid electronisch gestuurde auto's op de markt, die niet meer door de knutselaar te repareren is.