Deutsch        Francais        Norsk        English        Nederlands   
 

h p i - THERAPIE: O E P

 

WACHKOMA


 

Behandlung

noch nicht übersetzt...

Ik heb een lange reis gemaakt en ben eindelijk aangekomen. Ik ben op zoek naar mijn wortels. Mijn hele leven al.

Alles wat ik doe, staat in het teken van deze zoektocht. Nu ben ik uitgenodigd voor een diner. Ik zou zo graag zelf mensen uitnodigen voor een diner. Mijn 50e heb ik met een diner gevierd.

Ik heb voor 100 mensen gekookt zo ongeveer, geen zicht op hoeveel een mens eet. Dat is geen wonder, ik ben niet alleen een niet-sprekende autist, ik ben ook een niet-etende autist.

Nu ben ik uitgenodigd voor dit diner. Ik heb een nieuwe broek gekocht. Hij zit als gegoten. Dat is niet vaak zo. Meestal zijn mijn kleren te groot. Mijn smaak vind ik niet in mijn maat. Ik ben te klein voor EUROPA.

Deze broek is een gouden vonst. Ik vind hem ook prettig te dragen. Ik heb me opgedoft, zo goed als ik me kan opdoffen. Dat ik niet zo “mijn ding”. Ik ben geen mens, die geinteresseerd is in de buitenkant.

Dat heeft te maken met verbindingen in mijn systeem, die kapot zijn. Daardoor herken ik mensen niet aan hun uiterlijk. Ik herken ze aan hun energie of aan iets wat ze me vertellen, maar niet aan hun uiterlijk.

Ik kan zelfs na jaren me er nog steeds over verwonderen, dat ik deze mens ken. Zoals hij eruit ziet, zou ik nooit contact met hem opnemen. Dat komt, omdat hij dan een andere energie verspreidt dan de energie, die mij heeft aangetrokken.

Nu ben ik op dit diner, waar zeer vele mensen zijn uitgenodigd. Ik voel me zeer vereerd, dat ik hier mag zijn. Er zijn twee vrouwen in rolstoelen. Ik ben therapeut in hart en nieren en mijn oog gaat dus richting deze vrouwen.

Ik spreek de taal niet en ga daarom niet op ze toe. Mijn nieuwsgierigheid moet ik dempen. Geen kontakt. Tot ik merk, dat ik aan het behandelen ben. Dat gaat vanzelf. Dat doe ik niet bewust. Dat gebeurt gewoon door mij.

Ik heb mezelf daarvoor beschikbaar gesteld en laat het dus toe. Ik ben echter nieuwsgierig en stel een paar vragen, waardoor ik wat gerichter kan behandelen. Na de behandeling kijkt de vrouw me aan en hebben we oogkontakt.

Dit kontakt is belangrijk voor mij. Ik weet intussen wie ze is, zodat ik meer weet over haar omstandigheden. Zij heeft kontakt met mij opgenomen, voordat ik op dit diner kwam en me gevraagd haar te behandelen. Dat heb ik dus gedaan, niet wetende, wie ze was.

Ik heb echter de ervaring, dat als iemand niet wil, dat ik hem behandel, ik hem ook niet behandelen kan. Ik krijg dan geen informatie. Deze vrouw heeft mij alle informatie, die ik hebben wilde, gegeven, dus moet ik haar behandelen. Tegen de wil van anderen, die hier aanwezig zijn.

Ook wanneer ik niet aanwezig geweest zou zijn, had ik deze vrouw behandeld. Zo is dat nu eenmaal. Kontakt is kontakt en daar is geen fysiek kontakt voor nodig. De hart-verbinding is er, of niet. Tussen ons is ze er. We zijn als zussen.

Anderen hebben ons samen gebracht, en uit elkaar gehouden. We will meet again, some day. If not here, in the other world. Ik ben naar haar toe gegaan en zij heeft mijn hand aangenomen en vastgehouden. Woorden hebben we niet gewisseld, voor zover ik me kan herinneren.

Ik was blij, iets voor haar gedaan te kunnen hebben. Is het een druppel op een gloeiende plaat? Beter een druppel dan niets. De liefde wil stromen. Wie laat het toe? Hoe groot is de angst en hoe groot het vertrouwen? Wie vertrouwt wie en wie vertrouwt wie niet en waarom?

Ben ik te vertrouwen? Ik weet het niet. Ik vertrouw mezelf, gezien de ervaring, dat ik niet over andermans grenzen kan gaan. Dat was een hele geruststelling voor me.

Mijn grenzen waren lange tijd zeer onduidelijk. Ik had behoefte aan kontakt en was er bang voor. Dat is voor anderen niet gemakkelijk om mee om te gaan. Ik neem aan, dat mijn grenzen nu duidelijker zijn.

Ik wil geen grenzen overtreden, maar ik laat me ook geen grenzen zetten, die tot doel hebben, dat de liefde niet stroomt.

De andere vrouw in rolstoel was heel anders. Haar energie was heel duidelijk: blijf uit mijn buurt. Dus, ben ik uit haar buurt gebleven. Ik heb haar, dankzij de rolstoel, ook gezien, is voor haar de rolstoel het middel om gezien te worden?

Het verschil tussen de twee vrouwen: de ene vrouw zit in de rolstoel omdat zij door haar familie niet de weg mag gaan die haar hart haar ingeeft, de andere vrouw zit in de rolstoel zodat ze gezien wordt.

Het lijkt, alsof beide vrouwen in dezelfde toestand zijn, namelijk ze zijn onbeweeglijk en zitten daarom in een rolstoel, maar het verschil is de oorzaak van de onbeweeglijkheid. Voor de ene vrouw is het een gevolg van het verbod om lief te hebben, voor de andere vrouw is het een gevolg van de onwil om lief te hebben.

Het verbod om lief te hebben komt voort uit gevoelens van angst, door ervaringen tijdens de nederlandse overheersing. In die tijd is veel machtsmisbruik geweest en deze angst is nog een nasleep daarvan. Deze angst kan opgeheven worden, door de eigen liefde voor zichzelf te laten stromen en daardoor de ervaring te hebben, dat liefde altijd beantwoord wordt.

Het diner, dat met vele lekkere desserts beeindigd werd, heeft een onvergetelijke indruk op mij gemaakt. De reis was lang, maar de moeite waard. De mensen, die mij dit diner aangeboden hebben, DANK ik bij deze zeer daarvoor en wens, dat eenieder zijn liefde vrij kan laten stromen.

Eenieder, die daartoe hulp nodig denkt te hebben, kan zich opgeven voor een CURSUS.

    home                impressum und kontakt
   
Diese Geschichten dürfen weitergegeben werden
damit die bedingungslose Liebe fliesst
zum Wohl des Ganzen