coma behandeling of beweging
Administration - Gute Zeiten Schlechte Zeiten

h p i - THERAPIE

Meer koekjes

Ik heb niets lekkers voor jou meegenomen. Het is vandaag de laatste keer, dat ik hier ben en ik heb wel wat voor de notenvrouw meegenomen, maar niet voor jou.

Ik heb er niet aan gedacht en realiseer me nu, dat dat wel klopt ook, want ik ben een chocolademens en zou dus chocolade meenemen, maar jij bent geen chocolademens, maar een koekjesmonster.

Jij eet koekjes en je drinkt spuitwater, zoals dat vroeger bij ons thuis heette. Hier heet dat Sprudel en het lijkt wel, alsof iedereen het drinkt.

Water uit de kraan dat wordt niet gedronken. Sprudel moet het zijn en niet alleen het water, ook de limonade, het bier en de wijn worden met Sprudel gemengd.

Dan heet dat Schorle en denken de mensen, dat ze minder alcohol drinken. Niet dus, want dan krijgen ze dorst van de bubbels uit de Sprudel en drinken dus meer Schorles en hebben dan nog niets gedronken, want het lichaam ziet alleen maar normaal water als vloeistof, heb ik me laten vertellen.

En zo belazerd de mens zichzelf. Hij neemt zich niet de tijd om naar de wc te gaan, dus drinkt hij ook niet, want dan hoeft hij niet naar de wc en als hij niet drinkt, maar wel dorst heeft, dan eet hij, want hij voelt niet meer, dat het dorst is, maar denkt dat het honger is.

En het is ook honger, maar niet honger naar eten. Het is honger naar eigenliefde, die maakt, dat de mens dat tot zich neemt of doet, wat hij nu nodig heeft.

En dus heb ik niets gedronken, ben niet naar de wc geweest, maar zit nu weer als een razende roeland te schrijven. De, voor mij laatste, koorrepetitie met het kerkkoor van Münstertal is geweest en terwijl ik naar mijn twee kamers liep, waar ik op het ogenblik slaap, kwamen weer veel gedachten, die opgeschreven willen worden.

Veel patienten in coma doen hun best om mij in beweging te houden en de buurvrouw beweegt mee. Zij heeft haar kamerplanten en buitenplanten van het plantentrapje, waarop ze stonden, op de bodem van het balkon gezet om mij duidelijk te maken, dat zij bepaalt, dat dat haar balkon is.

En ik kijk dus elke dag even, wat ze nu weer bewogen heeft en vanavond is het weer de palm, die op een andere plaats staat, voor zover ik in de gauwigheid gezien heb.

Burenruzie of goede-tijden-slechte-tijden of coronation street of peyton place of gewoon Rotenbuck in Münstertal. Hoe je het ook wilt noemen, het blijft hetzelfde. Ik wil hier weg, maar blijkbaar moet ik hier eerst nog iets doen. De verhuurster heeft mij gered voor dakloosheid en heeft nu de mot, die de buren maken.

Ik maak geen mot, ik probeer de buren zover te krijgen, dat ze de onzin en tegenstrijdigheid van hun gedrag inzien en er dus mee ophouden.

Wie heeft de langste adem? Ik heb in ieder geval door hun gedrag veel te schrijven, want ik beleef dankzij hen, veel.

Vandaag was het een brief, waarin staat, dat het echtpaar de rechterkant en ik de linkerkant van het balkon als aanwezigheidsruimte toegewezen krijg.

Dan verlang ik ook, als ik niet op de rechterkant mag komen, dat het echtpaar niet op de linkerkant komt en dan is er een probleem, want ze moeten over de linkerkant om bij de voordeur te komen.

Ik vind het voorstel dus geen goed voorstel en laat het liever bij het oude: het balkon en de pergola blijven gemeenschapsruimte. Beide huurparteien hebben het recht zich daar vrij te bewegen.

Bovendien mag ik wanneer ik wil mij waar in welke kamer van mijn woonruimte bevinden, met of zonder de ramen open te hebben.

Dar is namelijk ook een doorn in het oog van de buren. Het balkon is groot, er komen 2 ramen op uit en die horen bij mijn kamers.

Ik heb de ramen open, om frisse lucht in de kamers te krijgen of warme lucht, als het buiten warmer is dan binnen.

De rokende buurman heeft een tafeltje met 2 stoelen voor mijn open raam gezet en ik mag daar van de buren dus niet zitten.

Nou ja, dat heb ik nu al zo vaak geschreven, dat kan ergens anders verder gelezen worden. De brief werd me door de buurman gegeven. Hij heeft de verhuurster de brief laten schrijven.

Want ik moet weg hier. Dat heeft het benedenbuurmeisje in haar onschuld, me ook al gezegd. Het arme kind was heel boos op me, omdat ik weg moet en niet weg ga.

Ze was gerustgesteld, toen ik haar vertelde, dat ik wegga, maar nog wat te doen heb hier. Bijvoorbeeld ervoor zorgen, dat ik elektra heb. In de benedenwoning is de meterkast en die is niet afgesloten.

En zo had ik dus op een gegeven moment geen stroom. Ik heb logisch nagedacht en besloten, dat de benedenbuurvrouw de schakelaar verzet moet hebben en heb haar dat ook duidelijk gemaakt.

Ze verdedigde zich meteen, dus dat was een goede zet. Het raam aan de kant van de garage is altijd met het rolluik dicht, zo te zien.

En die kinderen kunnen alleen maar op het binnenplaatsje, dat net iets groter is dan het luchthol van de politie.haaglanden. Daar is echter geen schommel, zoals bij de kinderen.

Die schommelen dus veel, want iets anders kunnen ze daar amper. En dat schommelen houdt deze kinderen een beetje in hun eigen energie.

Door het schommelen, wat ze in zit doen, wordt de hersenvloeistof in beweging gehouden, waardoor ze een beter contact met de liefde hebben. De liefde, die voor iedereen toegankelijk is, en die iedereen zoekt.

En die door zoveel mensen afgewezen wordt, bang om eerlijk te zijn dat ze de behoefte hebben om gezien en geliefd te worden.

Ik was ook zo en nu weet ik, dat ik geliefd ben. Ik heb ontdekt, dat ik wat kan en daardoor mag ik ook wat en daardoor houd ik van mij zelf.

Mijn eigenliefde is nu zo groot, dat ik vrijwillig des nachts achter de computer zit om te schrijven, waarom men wat met patienten in coma moet doen, zodat zij zich weer zelfstandig kunnen bewegen.

Wanneer wij meer onze ingevingen volgen en dat doen, wat deze ingevingen ons laten doen, ongeacht of dat een been bewegen of een patient in stoel schnappen en mee naar buiten scheuren om daar heerlijk rustig in zon en schaduw rond te lopen, is, de patient kan dan ons laten weten, wat hij nodig heeft en daardoor is de kans, dat hij weer zelfstandig kan bewegen optimaal.

In hpi-opleidingen voor coma-therapeut en voor coma-verplegend personeel wordt onderwezen, welke handelingen genezing ondersteunend zijn en welke handelingen de coma toestand in stand houden.