coma behandeling of beweging
Administration - Gute Zeiten Schlechte Zeiten

h p i - THERAPIE

Weg

Ik denk aan jou en prompt ben ik weg. Ik zit voor me uit te staren en heb geen behoefte meer om iets te weten te komen. Jij bent nog steeds bang voor de toekomst.

Je verwijt mij,dat ik me alsmaar met de toekomst bezig houd. Ik probeer te achterhalen, wat ik moet doen, zodat alle patienten in coma en autisten de benodigde aandacht krijgen om zich te kunnen bewegen en te kunnen praten en dat begrijp jij niet.

Jij praat niet, jij denkt, dat je niet hoeft te praten om duidelijk te maken, wat je nodig hebt. En dat klopt niet. Er zijn mensen, die zien, wat je nodig hebt, maar jij bent zelf ook iemand, die dat alleen maar bij anderen waarneemt en niet bij zichzelf.

Je ziet niet, dat je interesse niet uitgaat van je behoeften, maar van wat je denkt nodig te hebben. Je kijkt elke dag op je tablet of je mails hebt en stuurt mij vanuit de bus een sms, terwijl ik bij het arbeidsbureau zit, dat je weer weg bent.

Ik kan je niet bezoeken, als je weg bent. Dan ben je niet thuis, maar in het buitenland, waar je wat bij verdient met werk, dat je graag doet en waarvoor anderen je zeer dankbaar zijn.

Ik ben voor jou wat dat betreft niet meer interessant, want ik eet niet, als de liefde stroomt. En jij kookt graag. Ik eet graag, maar heb het niet nodig, als de liefde stroomt.

En iedere keer, dat ik hierover schrijf, ga ik aan het eten. Dan zoek ik het hele huis af naar lekker eten. Vandaag niet. Ik heb al alle chocolade gegeten en het is ondertussen 00.35 u. en midden in de nacht eet ik niet graag. Dan vallen mijn ogen dicht.

Die kan ik dan niet meer open houden en dan moet ik dus daarom naar bed. Zolang ik niet eet, is dat niet het geval. Dan blijf ik helder en kan ik mijn ogen open houden.

Behalve, als de taal, waarin ik schrijf, emoties bij me opwekt, die ik niet merk, maar die dan veroorzaken, dat ik niet meer duidelijk kan zien.

Niet duidelijk zien komt met de jaren, zegt men. Door het hoofd in beweging te houden, waarbij het neusbeentje zeer belangrijk is, wordt het zien weer duidelijker. Ik heb me afgevraagd, of ik de details wel wil zien, als ik niet kan lezen zonder bril.

Na een hele tijd niet te hebben kunnen lezen, kan ik het nu weer. Niet altijd even goed, maar als het licht voldoende is, kan ik normale letters lezen. Vroeger kon ik extreem goed lezen.

Zowel dichtbij als veraf. Ogen zijn een verbinding met de buitenwereld en bepalen hoe we ons gedragen. Of we de verdorde bladeren aan de plant het belangrijkst en storend vinden of dat we de groene bladeren aan de plant zien en die met vreugde bekijken.

De ogen kunnen we sluiten en we kunnen ze ook selectief sluiten. We kunnen ze verbergen, omdat we niet willen, dat anderen kunnen zien, hoe we ons voelen of wat we denken.

Ogen laten zien, dat de mens leeft of dat de mens dood is. Aan de ogen kun je de verslaafde herkennen of niet herkennen, als je hem voor zijn verslaving hebt leren kennen, zoals mij eens overkwam.

Een leuke vrouw sprak me aan in Den Haag, waar we woonden. Ik wist niet, wie ze was, maar wilde dat niet laten merken. We hadden een gezellig gesprek en mijn toenmalige vriendin vertelde me, wie ze was. het was de eerste vrouw, bij wie ik in bed gelegen had.

Een biertje had ze toen nodig om mijn aanwezigheid uit te houden. Haar ogen waren zo veranderd, dat ik haar niet herkend had. Later hoorde ik, dat ze verslaafd was en ik heb haar nooit meer gezien.

Mijn verslaving kende ik toen nog niet. Relatieverslaafdheid leerde ik pas in Duitsland kennen en ik heb me toen heilig voorgenomen, dat ik eerst een goede relatie met mezelf wilde hebben, voordat ik met een ander weer een relatie wilde aangaan.

Vele vrienden en vriendinnen heb ik sindsdien gemaakt en slaap lekker alleen in mijn bed. Een hoogbed nu, want de kamer is te klein om beneden te slapen. Het bed heb ik gekregen van een vrouw, die me een lift gaf.

Ze had me al eens een lift aangeboden en ik was net verhuisd. Ik vertelde, dat ik dat net was en dat ik een hoogbed nodig had om plek te winnen. Zij bood me er meteen een aan. Dat stond haar in de weg en als ik het zou nemen, had zij plek over.

Dat is een typische hpi-situatie. Beiden winnen door de samenwerking. In dit geval wonnen beiden ook nog hetzelfde: plek. De een in de garage, ik in mijn kamer, waar de matras nu lekker op het bed ligt en de dozen met kleding en papieren eronder staan.

De computer staat voor het open raam en het flatbeeldscherm op de vensterbank. Vanuit het raam zie ik de pot met oranje lelies, die een paar dagen steeds weggeschoven is door de buurvrouw en door mij dan weer terug gezet op de plek, waar ik ze vanuit mijn raam zie staan.

Deze oranje lelies zijn nog over uit mijn tijd als fysiotherapeute in Lörrach. Ik heb ze indertijd met 3 in een potje gekocht en in een grotere pot gestopt. Ze lijken wel onkruid. Ze hebben vele kleinen gemaakt en tot 13 bloemen per steel gehad.

Dit jaar zijn ze niet zo bloemrijk. Het is een paar weken zeer koud geweest, met temperaturen van -20 °C en er zijn nu minder bloemen en die hebben maximaal 2 bloemen per steel.

Mijn vreugde is er niet minder om. Oranje lelies zijn oranje lelies en komen vanzelf ieder jaar weer op. Onkruid vergaat niet, zegt men.

Bij mijn droomhuis, waar ik in alle rust en vreugde mijn werk kan doen, is een tuin met geurende rozen en ook een deel, waar alle mogelijke kleuren lelies staan. In ieder geval de oranje, de gele en de witte met het rode hart.

Bloemen leveren ook aan patienten in coma belangrijke impulsen. De geuren leveren impulsen maar ook de kleuren.

Hoe het is als mensen kleurenblind zijn, weet ik niet. Ik was even in Belfort in Frankrijk en zag daar en in andere plaatsen, dat de fietspaden daar groen zijn. Wat ziet een kleurenblinde mens dan? Hoe zien de stelen van bloemen eruit, als men geen groen ziet?

Hoe meer verschillende waarnemingen met elkaar verbonden worden, hoe sneller verbindingen, die niet goed funktioneren, zich kunnen normaliseren. Door geuren en kleuren en muziek en woord samen te voegen met bewegingen, kunnen deze bewegingen makkelijker herinnert worden.

Deze bewegingen kunnen dan nog beter verankerd worden door ze in verschillende bewegingspatronen te maken. Dit wordt alles onderwezen in hpi-opleidingen tot coma-therapeut en tot coma-pleeg.