Een blik op de kalender laat zien, dat er alweer een jaar verstreken is. Twee jaar zijn nu voorbij sinds het verblijf in de Haagse Politiecel.

In plaats van een broer van een patiënt te kunnen feliciteren, kon ook geen zus gefeliciteerd worden. Het leven is soms hard, heel hard.

Het hart wordt dan gesloten en door angst overmand, verdwijnt het vermogen om te spreken of om een vraag te stellen, een contact te knopen of om een brief te beantwoorden.

Hij wordt in een hoek gelegd om later te beantwoorden en vergeten. Uit het oog, uit het hart en door onbeantwoordde brieven en vragen wordt geen vraag meer gesteld en geen brief meer geschreven.

Medeleven tonen is verboden, want de ander gaat dan ook gapen, wordt moe of barst in lachen uit, terwijl het om een serieuze zaak gaat.

Vol vreugde werd een verhuizing begroet: nu kan er wat veranderen, maar helaas, de verandering, die optrad, bleek anders dan die, die voor ogen stond.

Niet meer geprobeerd om nog contact te leggen na alle mislukte pogingen tot contact, kon toch nog steeds geen ander gedrag worden getoond.

Een brief, een reis, een verslag een ijs gegeten alleen, met warme chocolade en slagroom, werden vele herinneringen opgeroepen, die in de put der vergetelheid weggestopt waren.

Het verdriet te groot om deze herinneringen te willen hebben. Niet meer bewegen, zodat niet herinnerd wordt, is een zeer effektief middel om niets meer te herinneren en in sommige families een gebruik.

Van moeder op dochter, van vader op zoon, van ouder op kind of kleinkind doorgegeven. En het kan ook meerdere generaties overslaan. De familie energie is sterker dan de wil van de mens zelf, als deze wil door omstandigheden aangetast is.

De geboorte is daarbij een belangrijke faktor. Niet zelf kunnen bepalen, wanneer je het licht ziet, dat buiten moeders buik schijnt, veroorzaakt een basisidee, dat je gedwongen wordt.

De ene keer moet je blijven zitten waar je zit, tot een ander je eruit laat, een andere keer moet je vluchten, omdat een ander je daartoe dwingt.

De dokter, die een snede maakt in het vlies, dat ervoor zorgt, dat je een veilige groeiplaats hebt als foetus, veroorzaakt daarmee levensgevaar.

Het vocht spuit eruit en de foetus, het ongeboren kind hoort dat en wordt zich bewust, dat er iets heel erg mis is en dat hij moet zorgen, dat hij deze veilige haven verlaat om in leven te kunnen blijven.

Het kind, dat geboren wil worden en gedwongen wordt om in de buik van de moeder te blijven, krijgt als basisidee, dat hij niet mag bewegen. Dat hij niet zelf kan bepalen, wanneer hij in beweging komt.

Hij heeft bewegingsdrang, maar wordt door een onzichtbare kracht tegen gehouden, zoals het kind, dat gedwongen werd om vóór de tijd, die het uitgezocht had, te komen, door een onzichtbare kracht alsmaar aan het vluchten is.

Degene, die door een keizersnede uit de moederbuik gekomen is, zal daardoor beinvloed zijn. Het kind, dat hierdoor in leven is gebleven, kan een basisgevoel van dankbaarheid hebben, terwijl het kind, dat door een keizersnede geboren is, omdat de ouders of de dokter niet wilden of wilde, dat het op een andere tijd geboren zou worden of om wat voor reden dan ook, zal als basisgevoel onzekerheid hebben over de eigen scheppingskracht.

De eigen scheppingskracht is een deel van het zelfvertrouwen en omgekeerd. Als je als mens de ervaring krijgt, dat je dingen tot stand brengt, die voor jou een positief resultaat tot gevolg hebben, wordt je zelfvertrouwen groter.

In de ban van de ring, die men elkaar geeft, worden vele goede dingen gedaan en kan zelfvertrouwen verdwijnen. Het laatste restje ook nog kwijt geraakt, kan de mens het eigen leven niet meer de moeite waard vinden en er een einde aan maken, als hij het leven die moeite wel waard vindt.

Niet kunnen bewegen en geen doel in het leven hebben, is een toestand, die opgeheven kan worden door daarbij geholpen te worden. Hulp, die gevraagd wordt, wordt vaak niet begrepen en er wordt dan hulp aangeboden, die voor de hulpvrager niet als hulp gezien wordt.

Terwijl hij het wel is, want de hulpvrager moet daardoor elders om hulp vragen.