h p i - THERAPY

Jullie vinden, dat ik niet op jullie balkon mag komen, maar alle balkon mogen jullie betreden. Dat zijn jullie regels en ik provoceer, vinden jullie, als ik me naast jullie op ons gemeenschappelijke balkon zet.

Dus zit ik nu even binnen en heb mijn computer in de vensterbank staan, want ik heb geen tafel waar ik hem wil opzetten. Ik krijg een buitentafeltje van de verhuurster en daaraan kan ik dan buiten gaan zitten werken.

Dat wordt een tafeltje, dat ik oppak en ergens anders neerzet, als ik ergens anders wil gaan zitten en de plek, die jullie voor mij hebben uitgezocht, is naast jullie tafeltje, dus dat wordt nog een avontuur.

De pergola is interessant als het regent, het balkon als de zon schijnt. Ik kom uit een lichtarme woning en deze woning is wat beter, wat dat betreft, maar de zon komt ook hier niet naar binnen.

Als ik dat vertaal naar mijn leven, betekent dat, dat het licht, dat ik uitstraal nog niet zo licht en warm is als het zonnelicht. Als dat het geval is, zal ik de zonnige woning krijgen, waarnaar ik al zo lang verlang.

Dat is een zonnige woning, waar het zomers en winters goed toeven is en waar niet alleen de zon haar warme licht laat stralen, maar ook de mensen, die ik daar ontmoet.

Deze mensen proberen dan niet steeds om mij te provoceren, maar zullen mijn voorbeeld volgen en hun kostbare energie niet over de balk gooien en ook niet de energie van anderen misbruiken. Dat hoeven zij niet te doen, omdat zij zoveel energie hebben, dat ze blij zijn als iemand wat energie van hen wil hebben.

De planten, die erg te leiden hebben gehad van de lichtarme en koude woning, waar ik uit kom, trekken jouw aandacht. De lelijke, dorre delen moeten er afgesneden worden, want dan groeien ze vanzelf weer uit en de boom, die in het bos groeit en die hazelaar heet, mag ook niet in een pot op het balkon staan.

Die hoort in het bos en niet in een pot. Ik heb echter geen bos, maar wel een pot en daarom staat deze boom in wording in een pot en dat bevalt hem duidelijk, want hij beweegt zich gestadig in de hoogte.

Dat zouden patienten in coma ook doen, als zij volgens de hpi-therapie methode behandeld zouden worden. Dan zouden ze niet meer hoeven overleven, maar weer contact kunnen krijgen met hun persoonlijke wil en daardoor dan kunnen besluiten, of ze in de bestaande, fysiek onbeweeglijke toestand willen blijven, of ze deze toestand willen veranderen in een toestand, waarin zij zich fysiek kunnen bewegen of dat zij dit leven willen opgeven tot het welzijn van het geheel.

Het welzijn van het geheel is bij de balkon gevechten niet aan de orde. Er is geen oorzaak aan te wijzen voor de balkon gevechten, behalve dan, dat ik niet wil doen, wat de buren willen, wat ik doe, omdat ik dat wat zij willen, niet gerecht vind.

Zij willen, dat ik me niet daar in de zon zet, waar mijn stoel staat en mijn stoel mag ik neer zetten voor mijn eigen open raam, omdat daar hun tafeltje staat. Ik heb dat toch gedaan, om de huisbazin te laten zien, hoe mijn buren zich gedragen.

Dat heeft de buurman woedend gemaakt, nadat ik hun tafeltje weggezet heb, op het idee gebracht door de vrijheid, die de buurvrouw genomen had, om mijn oranje lelies weg te zetten, zodat ze niet meer in mijn zicht stonden, en dat steeds weer te doen, nadat ik ze weer in mijn zicht gebracht had.

Hij gebruikt dat tafeltje om aan te gaan zitten roken, want hij mag niet in huis roken van zijn vrouw. Mijn tweede kamer, die nog niet als tweede kamer in gebruik is, maar als opslag, stinkt dus niet alleen van de nieuwe verf, maar ook van de rook van zijn sigaretten.

En de stoel, waarop ik buiten mijn griesmeelpuddingpannekoek heb gegeten werd door deze woedende buurman op de grond gesmeten, omdat hij het liefste mij een flinke optater verkocht had. Dat heeft hij echter nog net niet gedaan, maar ermee gedreigd heeft hij wel.

En de stoel, die niet van plastic is, maar van hout, heeft nu dus een fysieke herinnering aan de balkon gevechten. De bovenkant van de leuning is door de slag tegen de gewassen grindtegels geschaafd en het lak en het hout zijn bestadigd.

En dat deed hem uitroepen, dat hem dat niets interessert. En de verhuurster stond er bij en keek er naar. Ik hoop, dat ze deze uitroep volledig begrepen heeft, want hij zegt precies, wat de instelling is van deze familie.

"Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke", zeiden wij vroeger, maar dat was meer of minder als grap bedoeld. Helaas, want als een ieder werkelijk voor zichzelf zou zorgen, hoefde niemand de energie van anderen te jatten, noch de goederen, die voor hem geen emotionale betekenis hebben en ook niets waard zijn.

Die hij weg moet zien te gooien, omdat ze hem een blok aan het been zijn. Ik hou van mijn goederen, omdat ze voor mij emotionale betekenis hebben. De stoel, die door de buurman zo liefdeloos woedend op de grond gesmeten werd, is nu voor zijn leven getekend.

En ik ben blij, dat ik het niet was, want zijn sprakeloze autist is niet, zoals de diagnostiseerde sprakeloze autist liefdevol, maar geweldadig, dat heb ik nu gezien. En zijn vrouw weet dat en moet nu maar zien, dat ze hem weer tot rust krijgt.

Anders zal hij mij geweld aandoen en zal ik bij de politie aangifte daarvan doen. Dat zal dan niet de politie.haaglanden zijn, maar de polite in Staufen, want in Münstertal is geen politiekantoor, anders had ik mijn gestolen goederen wel aangegeven.

Ik was toen nog niet beweeglijk genoeg. Nu ben ik wel beweeglijk en angst heb ik net. Ik zal mij niet weren, als hij handtastelijk wordt. Ik ga naar het gerecht en daardoor heb ik weer veel ervaringen, die stof tot schrijven geven, als ze geen stof doen opwaaien.

Nu is het mooi weer, ik ga buiten zitten, met een boekje, want de zon komt zo nu en dan door en moet ik nu genieten, want vanavond is weer koorrepetitie van de Bezrikskantorei in Münstertal.