“Knacken Sie den Eiercode“ staat in het IKK classic magazine, dat ik nog steeds toegestuurd krijg, alhoewel ik 2 maanden geen premie van dit ziekenfonds betaald heb, en daarom het ziekenfonds niets meer vergoed.

Ik vind het best. Ik wil ook helemaal niet meer verzekerd zijn, maar ze weigeren mijn opzegging door te voeren. Ze beweren, dat er een wet is, die het verbiedt om mijn opzegging door te voeren.

Dat vind ik het summum van onmogelijkheid, op het ogenblik. Een wet zou verbieden, dat ik lid moet blijven een vereniging, wat een ziekenfonds moet zijn, want ze spreken over leden, terwijl ik deze vereniging niet langer wil ondersteunen omdat zij niet doen, wat ze wettelijk verplicht zijn!

Het ziekenfonds is sowieso een dubbel denkende vereniging. Ontstaan uit de sociale gedachte, dat het een ieder mogelijk gemaakt moet worden om medische hulp te krijgen, wanneer hij dat nodig heeft, is het ziekenfonds geworden tot een onoverzichtelijke bende, die de verzekerden het geld uit de zak klopt.

Gesteund door de wet, want de mens is verplicht verzekerd. De rijke mensen konden zich, zij waren het ook, die deze wet opstelden, aan deze wet onttrekken. Zij mochten zich vrijwillig verzekeren en deden dat, of niet.

Afhankelijk van hun vertrouwen in zichzelf en hun gedrag om deze gezondheid in stand te houden, konden zij kiezen, hoeveel premie zij per jaar wlden betalen. De gezonden betaalden minder, dan de mensen, die zichzelf niet vertrouwden.

Het eigen risiko wordt dat genoemd. En nu wil ik mijn eigen risiko nemen en zelf verantwoordelijk mijn leven invullen en nu weigert het ziekenfonds, waar ik mij 14 jaar geleden vrijwillig aangemeld heb, om mij van hun ledenlijst te schrappen!

Ik ben met stomheid geslagen en schreeuw het nu dus schriftelijk van de daken: hier klopt heeeeel veel niet! Die ziekenfondsen laten de vrijwillig verzekerde op basis van een onmenselijk hoog inkomen premie betalen, ook als de verzekerde een negatief belastinginkomen heeft en vervolgens weigeren ze de verzekerde van de ledenlijst te schrappen als hij zijn premie niet meer kan betalen.

De reden voor dit gedrag, die gegeven wordt, zou een EU-wet zijn, die bepaalt, dat elke EU burger een ziektekostenverzekering moet hebben. Als dat het enige is, wat deze wet bepaalt, is het geen wet, die zijn intentie waar maakt.

In Noorwegen bestaat een ziektekostenverzekering, die voor een ieder, die in het land woont, geldt. Geen werk, geen probleem. Je bent toch verzekerd. Je bent buitenlander? Zonder werk? Geen probleem. Woon je officieel hier? Dan ben je verzekerd. Nee, je hoeft geen premie te betalen. Premie betaal je alleen, als je verdient en dan betaalt iedereen evenveel procenten.

Dat heeft iemand in de EU geweten. Daarvan ben ik overtuigd en dat wilde hij in de EU ook hebben. Niet die Amerikaanse toestanden, waarbij mensen verrekken, omdat ze niet verzekerd zijn en geen geld bij zich hebben, om het ziekenhuis te betalen.

Daar kun je miljonair zijn en toch verrekken, omdat je geen geld in je zak hebt of het ziekenhuis niet aangesloten is bij de organisatie, die jouw kredietkaart heeft uitgegeven.

Dat is de onmacht van het geld, dat niet rolt omdat de mensen weten, dat geld dat rolt alleen maar een weergave is van energie, die stroomt, maar het is een teken van de gedachtenwereld van mensen, die geen geduld hebben.

Zij denken: “voor wat hoort wat, en wel meteen!” Zij investeren niet in hun studie om voor zichzelf uit de penarie te komen, maar lenen geld voor hun auto omdat ze het verrekken om te gaan lopen. De kleinste afstand wordt met de auto afgelegd.

De fiets is voor deze mensen het middel om je op te winden. Het fietspad, dat dwars door de stad aangelegd is om de fietser voorrang te geven, wordt genegeerd. De automobilist krijgt het niet voor elkaar een alternatieve route te vinden.

Hij rijdt al zijn hele leven zo en dat moet hij de rest van zijn leven ook kunnen doen. Hij is niet geinteresseerd in de volgende straat. Wie weet, wat daar voor onverwachte bochten in zijn? Dan moet hij allert zijn en kan niet meer op de automatische piloot vertrouwen.

De automatische piloot is nu geelektrificeerd. Het is Mien geworden, die met of zonder stem, laat zien, hoe je naar je bestemming komt. En als Mien haar stem je niet bevalt, kun je Andreas aanschakelen of Wolfgang. Je moet dan wel zo flexibel zijn, dat je in plaats van Nederlands Vlaams of Duits wilt horen.

En een Italiaanse automatische piloot bestaat ook. Ja, ja, zo laat de mens zich leiden, zodat hij niet meer zelf hoeft na te denken en dus ook geen idee heeft, waar hij is.

Zoals ik dat in Medan ook heb ervaren. Ik had een miniscuul kaartje van de stad bij de tourist info gekregen en heb dat steeds meegenomen om te weten, waar ik was. Ik ontdekte daarbij, dat ik mijn orienteringsgevoel, dat vroeger zeer goed was, amper meer had.

Medan is een stad vol met brommers, autos en toeters. Iedereen toetert, wat voor de Westerling een zeer bijzondere belevenis is. De Westerling vraagt zich ook af, hoe al deze weggebruikers zonder kleer- of autoscheuren steeds weer naar huis komen.

Het heeft een paar dagen geduurd, tot ik tot de ontdekking kwam, dat dat komt, omdat de Medanesen niet in het verkeer zitten, maar het verkeer zijn. Zij zijn het verkeer, allemaal samen en voelen daardoor, wie wanneer van baan verwisselt of stopt.

Ik heb met bewondering na mijn Indonesie reis ontdekt, dat ik niet een ongeluk gezien heb. Dat is wel anders, als je in het Westen op pad bent. Er zijn zoveel regels, dat geen mens meer weet, wat de prioriteit heeft en bovendien zijn er vele mensen, die het gevoel hebben, dat zij het belangrijkste zijn.

Zij hebben haast, omdat ze niet op tijd zijn weggegaan, omdat ze niet op de tijd gelet hebben en daarom moeten ze nu de tijd inhalen. En daarom mogen ze nu het rode licht voor groen aanzien. De fietser, die van links komt, is de domme.

Hij had de auto voorrang moeten geven. Die kwam van rechts en was sterker. De fietser kan het niet navertellen. De mevrouw, die aangereden werd door de auto, die van links kwam en linksaf boog, terwijl dat verboden was, was geheel in shock.

Zij had een stoel gekregen van de winkelier op de hoek, die het hele gebeuren meegekregen had. De bestuurder, die de aanrijding veroorzaakt had, liep verdwaasd rond. Hij had het rode licht niet gezien, omdat hij naar links wilde.

Hij kende de stad niet en wist alleen maar, dat hij naar links moest. Dat voelde hij en daar was hij op gericht. Het verkeerslicht heeft hij niet meer waargenomen. Daarvoor had hij niet meer genoeg bewustwordingsenergie.

Bewustwordingsenergie hebben we nodig, om alles, wat is, waar te nemen en deze energie is gedurende het leven vele malen gestoord geraakt doordat ons dingen verteld zijn, die niet waar zijn.

Elke leugen stoort de bewustwording van het kind. Het kind weet, dat gelogen wordt, maar wil de ouders en anderen geloven zodat het vertrouwen kan op het woord. Mijn liegen heeft mij de roep van leugenaar opgeleverd.

Ik loog niet meer, maar mijn roep was gevestigd en de waarheid, die ik sprak, werd niet geloofd. Dat heeft mij nog meer sprakeloos gemaakt en deze sprakeloosheid is de oorzaak van mijn schrijven. Een tweede bijkomstigheid is mij zeer welkom.

Mij zal niet na 12 dagen verweten worden, dat ik met opzet verkeerde informatie verstrekt heb. De verkeerde informatie, die ik verstrek, is het gevolg van mijn te snelle produceren van tekst. De teksten, die ik in het begin geschreven heb, zijn allemaal waar, voor dat moment.

Op dit moment zijn alle teksten, die ik nu schrijf waar en, dat is algemeen bekend, elke therapiemethode ontwikkelt zich en elk schriftelijk verslag daarvan loopt altijd achter de bekende feiten aan. Daarom kan geen boek, webpagina of andere schriftelijke berichtgeving alle bekende informatie verstrekken.

En elke verstrekte informatie moet een ieder voor zich op juistheid onderzoeken. Ik hoef niet te eten, om toch voldoende energie te hebben om gezond te zijn, dat geldt echter niet voor elke buurman of buurvrouw.

Een ieder heeft zijn eigen fysieke systeem, de reden, waarom de een leeft op chocolade en de ander er allergisch op reageert. Voor alle patienten in coma geldt echter, dat zij geen voedsel nodig hebben.

Zij hebben geen water nodig, als dit water niet door de mond gegeven wordt. Water kan beweging vervangen, maar alleen dan, als het door de mond ingenomen wordt en door geslikt wordt. Door het slikken ervaart de patient beweging en deze beweging wordt door het systeem gebruikt om weer bewegen te kunnen.

Meer hierover in de hpi-opleidingen voor therapeuten en plegen van patienten in coma. Ik ga mij nu bewegen. Het wordt te koud om nog langer buiten te zitten. De zon gaat slapen, beter gezegd de zon gaat op in Medan en ik ga deze webpagina verder maken, zodat ze zo snel mogelijk in het internet te vinden is voor alle mensen, die meer willen dan hun angst om ziek te worden te voeren.

Deze angst heeft nog niemand beter gemaakt, maar vele mensen ervan afgehouden datgene te doen, wat in hun gedachten kwam als laatste redmiddel. Voor alle patienten in coma is deze webpagina het laatste redmiddel.

Ik zal een boek schrijven, maar daarvoor heb ik nog meer informatie nodig en die kan ik alleen krijgen, als ik nog een paar patienten heb kunnen onderzoeken. Tot dan ligt het werk aan het boek stil. Het boek, dat niet bewijst, dat de therapie werkt, maar dat de ongelovigen en onwilligen en onflexibelen in de hand kunnen nemen om vol bewondering te ontdekken, dat er meer tussen hemel en aarde is dan gebrek aan tijd en geld.

Dat een ieder evenveel tijd heeft en energie om zijn talenten en bekwaamheden in vreugde liefdevol met allen anderen te delen. Dit delen wordt door mededelen manifest. Vandaar.

 :