De stilte in huis doet goed. De buren zijn weggegaan en hebben de was onder het afdak gezet, dus blijven ze ook weg. Ik geniet de rust, die nu hier heerst en hoef niet meer als een gek te schrijven.

Ik heb even in het boek "Im Zeichen der Lilie" van Siegfried Overmeier gelesen, dat ik eens van de Bücherstand van de Tauschring heb meegenomen.

De titel "in het teken van de lelie" heeft me aangesproken en ik heb het meegenomen, zonder dat ik gelezen heb, wat achterop staat, omdat in het boek mijn naam voorkomt.

Na bladzijde 16 lees ik wat achterop het boek staat en is het me duidelijk, dat dit geen boek voor mij is. Een man, die 150 jonges vermoordt, wordt in het boek beschreven en dat lees ik liever niet.

Zulke energie vermeid ik liever. Zulke energie is misschien wat voor mijn buren, maar ik zal ze toch niet daarin stimuleren. Ik ben blij, als zij minder gewelddadig worden door mijn spiegelende en pratende gedrag.

In Duitsland wordt niet zo snel "je" gezegd, maar mijn buren zeiden meteen "je". Dat wil mevrouw nu niet meer en ze wil ook, dat ik "u" tegen haar zeg, maar als ze woedend is, zegt ze "je" en roep ik haar toe, dat ze "je" gezegd heeft, zodat ze zich bewust wordt van de tegenstrijdigheden in haar gedrag.

Burenruzie, dat is niet bepaald, wat ik gewend ben. Dat is iets, wat ik in Duitsland heb geleerd en ik hoop van ganser harte, dat ik daar na deze woning een punt achter kan zetten. Ik vind het niet leuk om buren te hebben, die hun best doen om mij te provoceren en dan boos worden, als ik hetzelfde doe als zij.

Dat ik niet het balkon wil delen, maar dat ik het gemeenschappelijke balkon als gemeenschappelijke balkon wil blijven zien.

Dat de twee plaatsen, die zij uitkiezen om te gaan zitten en die beide voor een open raam van mij zijn, niet de enige plaatsen zijn, die het balkon rijk is. Ze weten, dat er nog een derde plek is, want die hebben ze gezellig gemaakt met bloeiende planten.

De nog niet bloeiende planten, die de verhuurster liefdevol in balkonbakken gestopt heeft en op de rand van het balkon gezet heeft, zijn voor mijn buren geen versiering, omdat ze nog niet bloeien en dus hebben zij bloeiende planten gekocht, die nu in de derde hoek van het balkon in hun uppie staan.

Drie blauwe eenden, een grote en twee kleine, staan daar ook, naast een keramieke kerstbal met maanvormige en stervormige gaten, maar die eenden zijn net zo dood als de groene tuingieter, die ernaast staat. Geen gekwaak en geen beweging kun je van hen verwachten.

Zoals je ook van een patiënt in een fysiek coma geen beweging kunt verwachten, als je hem niet de gelegenheid geeft om te bewegen. Hij moet om te kunnen bewegen, geaard worden en geholpen worden om de beweging, die hij kan maken, te maken, zonder dat deze beweging door de uitgangshouding bemoeilijkt wordt.

Dus moet de patiënt staan om te kunnen staan en zitten om te kunnen zitten. De therapeut, die wil dat de patiënt tijdens de behandeling in bed ligt, bewijst, dat het niet zijn doel is om de patiënt uit bed te krijgen en in het bewegen.

Want in bed kun je niet goed bewegen, zoals ook het ademen in lig moeilijker is dan in vertikale houding, omdat in lig de zwaartekracht de borstkas tegenhoudt tegen het groter worden. In vertikale stand wordt de vergroting van de borstruimte en dus van de longen makkelijker, omdat het diafragma zich dan goed kan bewegen.

En deze bewegingen zijn voor de patiënt in coma de eerste bewegingen, die weer tot stand komen, nadat de levensgevaarlijke situatie opgeheven is. Wanneer de levensgevaarlijke situatie opgeheven is en door de arts het sein "toestand stabiel, patiënt in coma" gegeven is, zou meteen met de hpi-methode begonnen moeten worden.

Dan moet alles erop gericht zijn om de patiënt weer met zijn fysieke lichaam te verbinden en dit fysieke lichaam met de aarde te verbinden, zodat hij zich kan afzetten en daardoor dan bewegen.

Elke beweging is slechts dan een beweging, als er een verplaatsing ten opzichte van de aarde aan verbonden is. Een toestand, waarin de mens ten opzichte van de aarde zich niet beweegt, wordt niet als beweging gezien, alhoewel de mens zich absoluut gezien wel beweegt.

Hij beweegt zich namelijk met de aarde, die om de zon beweegt, die zich beweegt om ...... Wie het weet mag het zeggen, voor de toestand van de patiënt in coma is het niet belangrijk. Hij moet ten opzichte van de aarde bewogen worden, om zich ten opzichte van de aarde te kunnen bewegen.

Bewegingen ten opzichte van de aarde gebruiken de aarde als afzetvlak. Dat doet niet alleen de mens, maar ook het vliegtuig of de boot. De aarde is het referentievlak en als de mens niet verbonden is met dit referentievlak, kan hij zich niet ten opzichte van dit referentievlak bewegen.

De patiënt in coma is in de regel niet stijf. Hij heeft geen stijve gewrichten en hem "doorbewegen" kost dus geen kracht, zoals bij de neurologische patiënt, die spasmen heeft. De patiënt in coma wordt "doorbewogen", zonder dat deze bewegingen hem in contact brengen met de aarde.

Daardoor verandert er niets in de onbeweeglijke toestand van de patiënt. Coma therapie, die de patiënt helpt om de verbinding tot de aarde weer tot stand te brengen, omdat de patiënt zich bewust wordt, dat de levensgevaarlijke situatie niet meer aanwezig is, maakt het de patiënt mogelijk om zich weer te kunnen bewegen.

Deze bewustwording vindt plaats door bewegingen te maken, die de patiënt kan maken. Hij ervaart dan, dat hij de beweging kan maken en dit heeft bewustwording daarvan tot gevolg, waardoor de gemaakte beweging weer toegankelijk wordt voor de patiënt.

In hpi-oPLEIDINGEN VOOR COME THERAPEUT EN VOOR COMA VERPLEGEND PERSONEEL wordt onderwezen, hoe de patiënt geholpen kan worden bewegingen te maken.