kraakt en daarom kun je horen, dat er iemand komt. Door in het raam van de buren te kijken, kan ik dan zien wie er komt en zo heb ik geen spionnetje nodig.

Ik wil ook helemaal niet spioneren, maar men vindt het nodig om mijn gezelschap op te zoeken. Men is dan het echtpaar, dat onder hetzelfde dak woont als ik, dezelfde gang gebruiken moet om in zijn woonruimte te komen en van hetzelfde balkon gebruik moet maken om bij de gemeenschappelijke voordeur te komen.

We zijn hier gelijktijdig ingetrokken. Zij hadden veel meer te verhuizen en zijn eerder begonnen dan ik, maar ik heb als eerste hier geslapen.

Dat weet ik alleen maar, omdat de buurvrouw, nadat ze hier de eerste keer geslapen hadden, vertelde, dat ze hier de eerste nacht hadden doorgebracht.

Ik dacht, dat ze al hier woonden, maar dat was kennelijk niet het geval. Voor de buurvrouw is de eerste keer heel belangrijk heb ik ontdekt, want zij verwijt mij, dat ik dingen doe, die ik volgens haar niet mag doen, omdat zij het eerste hier waren.

Maar ik woonde hier het eerst, zeg ik nu dus. Ik heb geleerd om goed te luisteren naar wat mensen zeggen om ze op hun eigen tegenstrijdigheden te wijzen.

Op mijn webpagina zijn ook tegenstrijdigheden te vinden, omdat ik de oude verhalen niet eruit haal, waar waarheden in staan, die in het begin gelden, maar niet aan het eind van de behandeling.

De behandeling van patiënten in coma is op het ogenblik ingedeeld bij langtijd verpleging en dat is een niet nodige indeling. Behalve, als 3 jaar ook tot langtijd verpleging hoort.

Volgens de bekende gegevens, is het voor de patiënt in coma nodig om hem 3 jaar 3x per week 2 uur lang te behandelen, waarbij de hpi-methode toegepast wordt, niet alleen in deze 6 uur per week, maar ook in de overige tijd.

Wanneer de mens zich niet beweegt, krijgt hij een slechte conditie. Ik heb dat heel duidelijk gemerkt, toen ik in de Colijnlaan in Rijswijk woonde.

Ik fietste naar Den Haag maar deed verder niets aan sport. De enige sport, die ik deed, was televisie kijken. Roland Garos, Wimbledon en EM en WM.

Dat was dan uren voor de buis hangen en je druk maken over het spel en vooral als je favoriet niet won, had je een flinke demper.

Dat gebeurt me nu niet meer. Ik ben blij, dat ik geen televisie meer heb, maar wel een computer. Ik kijk nu naar het beeldscherm van de computer en ben volop in beweging, want ik schrijf.

Mijn vingers gaan heen en weer, terwijl mijn ogen het scherm in de gaten houden. Mijn computer kent namelijk geen Nederlands.

Mijn computerdokter denkt, dat ik perfekt Nederlands kan, omdat ik Nederlandse ben en dat is helaas niet zo. Maar ik vind dat niet erg. De mensen, die perfektie nog nastreven, zullen geen patiënt in coma op de been brengen, omdat ze daar niet eens aan beginnen.

Zoals in Hochzirl, waar Prins Friso niet opgenomen is, omdat hij in te slechte toestand was. Ik ben niet bang voor patiënten, die in te slechte toestand zijn.

Dat zijn voor mij de mensen, die het meest interessant zijn, zonder de anderen niet interessant te vinden! Maar ik houd ervan om te puzzelen. Ik houd ervan om sudokus te maken.

Daarvoor moet je logisch denken en dat moet je ook, als je de patiënt in coma wilt helpen weer te kunnen bewegen.

Denken, dat hij kan bewegen, en het niet doet omdat .... en dus met macht en kracht en pijnprikkels proberen hem aan het bewegen te krijgen, is mishandeling van de bovenste plank, daarvan uitgaand, dat dat de ergste is, die er bestaat.

De bovenste plank moet geleegd worden, voordat de planken eronder geleegd kunnen worden voordat het trauma opgelost kan worden.

De tijd is blijven stilstaan voor de patiënt toen hij in coma ging. Beweging van A naar B kost tijd en omdat de beweging is blijven stilstaan, staat ook de tijd stil.

Om de tijd weer in beweging te krijgen, moet bewogen worden. Tijdens dit bewegen moet verbinding met de aarde bestaan, zodat de beweging van A naar B kan plaatsvinden.

Wanneer er geen verbinding is met de aarde, kan de beweging niet van A naar B plaatsvinden. Ook het vliegtuig en de vis maken gebruik van de aantrekkingskracht van de aarde.

Zonder die aantrekkingskracht, zou het vliegtuig niet in beweging kunnen komen. Door de schrik en de reaktie daarop, heeft de patiënt een afzetreaktie ingezet, waardoor zijn bewegingsbegin in de afzetreaktie is.

Hij kan zich dus niet meer afzetten, want dat heeft hij al gedaan. De beweging, die daarna zou volgen, kan hij echter niet meer maken, omdat het levensgevaar verdwenen is, zonder dat daardoor de beweging uitgevoerd werd.

De manier, waarop het levensgevaar weggehaald is, is de oorzaak, dat de patiënt in de overlevingsmodus blijft hangen. De bewegingen, die het levensgevaar hebben weggehaald, waren te snel voor de patiënt om mee te kunnen komen.

Daardoor is hij in de overlevingsmodus gebleven. Omdat niet duidelijk is, wat precies het levensgevaar is, kan tijdens het levensgevaar niet anders gehandeld worden dan gehandeld wordt.

Elke levensbevorderende handeling, die gemaakt wordt om het de mens mogelijk te maken om te leven, is een heling stimulerende handeling en past dus in de hpi-methode.

Echter wanneer de daarop volgende behandeling, waarbij ook de verzorging hoort, ervan uitgaat, dat de patiënt nooit meer kan bewegen, zal dat ook het geval zijn.

De patiënt kan namelijk alleen maar de intentie van zijn omgeving volgen, zolang hij niet verbonden is met zijn persoonlijke wil.

Door de patiënt, door gebruik te maken van de hpi-methode, met zijn persoonlijke wil te verbinden, kan hij zelf bepalen, hoe hij zijn leven wil inrichten.

Er zijn 3 hoofdkeuzen: niets doen, alles veranderen, opgeven. Voor de patiënt betekent dit: in coma blijven, zelf bewegen en verantwoording nemen voor het eigen leven resp. dood gaan.

Voor de behandelaars van en verantwoordelijken voor de patiënt betekent dit: de bestaande situatie in stand houden door de bestaande situatie niet te veranderen, hpi-methode invoeren resp. zelf in coma gaan.

Dit zelf in coma gaan is dan niet het fysieke coma, waarin de patiënt is, maar het mentale coma, dat zich uit door zich niet met de toekomst te willen bezig houden, geen veranderingen te kunnen doorvoeren, maar intussen zeggen, dat men alles doet, wat mogelijk is om de patiënt op de been te krijgen.

De mens in mentaal coma reageert vertraagd. Hij weet, dat er iets niet klopt, maar kan de vinger niet op de wonde plek leggen. Dat kan hij pas als de ander weg is of dagen later of weken later of jaren later.

Ik heb wat dat betreft de nodige situaties meegemaakt, die in andere verhalen vermeld zijn. De buren, die willen, dat ik me alleen maar op de linker kant van het balkon ophoud, zodat zij de rechter kant van het balkon voor zich hebben, hebben er niet over nagedacht, hoe we deze regeling doorvoeren, zodanig, dat de ander ook werkelijk niet op het deel van de ander komt.

Als zij deze door hun bedachte deling van het balkon naar de letter willen doorvoeren, kunnen zij niet meer bij de voordeur komen, want daarvoor moet je over de linker kant van het balkon.

Ik laat ze er 3 nachtjes over slapen. Ik heb genoeg andere dingen te doen, om geen oorlog met hen te willen voeren. Zij willen echter oorlog met mij voeren en ik leer nu, hoe ik deze oorlog in mijn voordeel laat beslissen, omdat de krijger, dat krijgt, wat hij wil.

Ik wil niets krijgen, ik wil een hoop hebben. Geld om een eigen dak boven mijn hoofd te hebben, overal waar ik de hpi-opleidingen geef. Bovendien om de reizen naar die verschillende plaatsen te kunnen maken. Het is praktischer, als ik naar de therapeuten en het verplegend personeel reis, dan dat zij allemaal naar mij moet toekomen.

Bovendien wil ik geld hebben om het mensen, die in coma zijn, in de gelegenheid te stellen de hulp, die ze nodig hebben te kunnen krijgen, als de ziektekostenverzekeraar die niet wil betalen. De EU is een Economische Unie, die het geld de deur uitsmijt met bakken tegelijk onder het mom te redden.

Ze redden banken en landen, die ze eerst leeg geroofd hebben. Zoals de bank zijn klanten tegenwoordig leeg rooft. Maar dat is een ander verhaal.

De patiënten in coma hebben niet veel nodig, maar ze hebben het juiste nodig en dat is geen Bobath-therapie, noch ZNS-therapie of lymfdrainage.

Het is ook niet de bewegingstherapie die aan de academie onderwezen wordt. De patiënt in coma heeft meer nodig. Zijn hart moet zingen kunnen en zijn gedachten moeten dit lied kunnen volgen zodat hij zich de beweging weer kan herinneren.

Dit wordt onderwezen in de hpi-OPLEIDINGEN VOOR THERAPEUTEN EN VOOR VERPLEGEND PERSONEEL.